Δε σέβομαι κανέναν από αυτούς. Δεν εκτιμώ ούτε και θαυμάζω κανέναν τους. Μου προκαλούν απέχθεια... αηδία… Αν μπορούσα θα έφτυνα και μερικούς απ’ αυτούς. Τους θεωρώ το λιγότερο άχρηστους, ανίκανους, άξιους της μιζέριας τους.
Αυτοί που με το ζόρι προσπαθούν και έχουν καταφέρει να μου επιβληθούν έχουν την τιμή να λέγονται «καθηγητές». 
Ζητούν την προσοχή σου τρομοκρατώντας σε, φωνάζοντας, βάζοντας ωριαίες. Κάνουν ένα μάθημα που αν ποτέ μπορούσαν να παρακολουθήσουν από μια μεριά θα βαρούσαν κι αυτοί ένεση και στο τέλος νευριάζουν γιατί δε δίνεις δεκάρα για το άθλιο μάθημά τους! Νευριάζουν που χασμουριέσαι, που κοιτάς σαν καρφί στον τοίχο, που δεν ξέρεις την απάντηση, που δε συμμετέχεις. Σε κοιτούν μνησίκακα, υποτιμητικά και τελικά σου χτυπάνε ένα 13 έτσι... για να συμμορφωθείς. Για εκδίκηση. Για δικιά τους ικανοποίηση. Για να σου δείξουν ποιος είναι ο master εδώ μέσα.
Μπαίνουν μέσα με μια μούρη μέχρι κάτω απαιτώντας από σένα να είσαι ευδιάθετος και να ανέχεσαι την κάθε μαλακία που πρεσβεύει ο κάθε στενόμυαλος. Σου λένε πως θέλουν να συζητήσουν μαζί σου και να ακούσουν τη γνώμη σου και μόλις αρχίσεις να λες κάτι αρχίζουν τα δικά τους... «Τι ιδέες είναι αυτές που έχει η σημερινή γενιά... δεν είναι όπως τα λες παιδί μου... ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ...».
Σώπα ρε σωστέ! Σοβαρά; Και δηλαδή ΕΣΥ τα λες καλά και ΕΓΩ λέω μπαρούφες; Και τι κατάφερες με τα σωστά σου; Τι καλύτερο έκανες από μένα που είμαι όλη ένα λάθος; Θα σου πω εγώ παλιοκαριόλη: κατάφερες να μπαίνεις στην ίδια τάξη επί 17 χρόνια, να κάνεις το ίδιο μάθημα επί 17 χρόνια, να σε μισούν παιδιά επί 17 χρόνια, να σε κοροϊδεύουν παιδιά επί 17 χρόνια και να σε αποφεύγουν οι μαθητές σου στον δρόμο επί 17 χρόνια.
Και να τι ΔΕΝ κατάφερες: Να μάθεις Φυσική σε παιδιά, να σ’ αγαπήσουν παιδιά, να σε θαυμάσουν παιδιά, να θελήσουν μια μέρα να γίνουν σαν κι εσένα, να εμπνεύσεις παιδιά... ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ, ΝΑ ΔΙΑΦΕΡΕΙΣ!!!
Με παιδιά δουλεύεις μαλάκα, όχι με στρατιωτάκια.
Δες και λίγο παραπέρα απ’ τις παρωπίδες σου γαμώτο! Κι εσύ και οι όμοιοι σου... Σας μισούμε, δεν το καταλαβαίνετε;

Schooligana