Μόλις φέτος άρχισα το λύκειο. Έχω έναν γκόμενο, μια χαρά παιδί - τον λες και έξυπνο. Μπορεί και να μ' αγαπάει κιόλας. 
Επίσης με λες και όμορφη, έχω και θαυμαστές στο σχολείο - αρκετά διαχυτικούς μπορώ να πω. Και την παρέα μου την έχω και έξω βγαίνω, και καλή μαθήτρια είμαι και χωρίς να ζορίζομαι στο διάβασμα. Οι γονείς μου δεν με πιέζουν και γενικά η ζωή μου χαρακτηρίζεται από ιδανική έως τέλεια.
Μμμμ... Σχεδόν...
Τον γκόμενό μου δεν τον γουστάρω. Τα έφτιαξα μαζί του για να ξεχάσω αυτόν που γνώρισα το καλοκαίρι και στον οποίο δεν είπα ξεκάθαρα τίποτα, ελπίζοντας να το καταλάβει μόνος του (ναι καλά!). 
Περιμένω πότε θα μπει msn για να του μιλήσω, ακόμα κι αν δεν έχω τίποτα να του πω. Ακόμα κι αν σε λίγο έχω ραντεβού με τον άλλο, στον οποίο δεν έχω το κουράγιο να του πω να χωρίσουμε, γιατί φοβάμαι να μείνω μόνη μου...
Μάλλον θα με χωρίσει αυτός γιατί δεν του δείχνω πολύ ενδιαφέρον - έχω να τον δω από κοντά πάνω από δύο βδομάδες. Και όταν με χωρίσει, μετά θα είμαι και χάλια επειδή με χώρισε αυτός και όχι εγώ. 
Και δεν θα έχω και τον άλλο. Που μπορεί και αυτός να έχει βρει και καμιά άλλη να τραβιέται. Μπορεί να την αγαπάει κιόλας...