Ντόρα Μπακογιάννη
«Παιδιά, έλεος! Όχι άλλες ερωτήσεις!»
Η Ντόρα Μπακογιάννη στην πιο αστεία, πιο αποκαλυπτική
και, όπως είπε η ίδια, «πιο δύσκολη» συνέντευξη της ζωής της
Πρώτη φορά συναντήσαμε την κ. Μπακογιάννη το φθινόπωρο λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές. Η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» είχε προσκαλέσει 10 «προσωπικότητες» για να υποβάλουν ερωτήσεις στους υποψήφιους δημάρχους Αθηναίων. Μία από τις «προσωπικότητες» ήταν το Schoolήκι. Όταν λοιπόν έφτασε η σειρά μας, είπαμε το εξής: Ένας λόγος που εμείς οι νέοι βαριόμαστε εσάς τους πολιτικούς είναι το τέλειο, αψεγάδιαστο πρόσωπο που παρουσιάζετε, ιδίως προεκλογικά. Το ερώτημα είναι απλό: Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας ελάττωμα; Προσοχή όμως! Θέλουμε ένα πραγματικό ελάττωμα και όχι ένα μασκαρεμένο προτέρημα του τύπου: «Είμαι πολύ ειλικρινής…»
Η πλάκα είναι ότι όλοι σχεδόν οι υποψήφιοι απάντησαν με ένα μασκαρεμένο προτέρημα! (π.χ. «έχω τεράστια υπομονή», «αγωνίζομαι μέχρι θανάτου γι’ αυτά που πιστεύω» κ.λ.π.) Όλοι πλην Ντόρας. Η οποία Ντόρα απάντησε: «Είμαι πολύ πεισματάρα – είναι κάτι που μου καταλογίζουν και τα παιδιά μου».
Όταν λίγους μήνες μετά φθάναμε στο χλιδάτο Δημαρχείο Αθηνών για τη συνέντευξη, είχαμε την ελπίδα ότι θα συνεχίσει να είναι το ίδιο ειλικρινής. Ξέραμε βέβαια ότι αυτή τη φορά δεν είχαμε να κάνουμε μ’ έναν καλοσυνάτο παππού (Στεφανόπουλος), ούτε με έναν συνομιλητή του Θεού (Χριστόδουλος), αλλά με μια σκληροτράχηλη πολιτικό που μετράει τα λόγια της, ξέρει να «ντριπλάρει» τον συνομιλητή και, βέβαια, (κληρονομικό χάρισμα) δεν χάνει ποτέ την ψυχραιμία της.
Μιλήσαμε για μιάμιση ώρα. Άλλοτε απαντούσε με εντυπωσιακή ταχύτητα (Ντόρα-παιδί, Ντόρα-γυναίκα, Ντόρα-μαμά) κι άλλοτε μαζευόταν πίσω στην καρέκλα της και ζύγιαζε μία-μία τις λέξεις (Ντόρα-γάτα).
Δύο μήνες μετά δήλωνε ότι: «Η δυσκολότερη και η πιο ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσα ποτέ ήταν σε ένα μαθητικό έντυπο». (ΤΑ ΝΕΑ, ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ, 12/5/03).
Ευτυχώς η κ. Μπακογιάννη διαθέτει χιούμορ. Θα το χρειαστεί όταν διαβάσει τη δική της συνέντευξη.
Να ξεκινήσουμε με τα σχολικά σας χρόνια. Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας;
Αναρχική.
Σοβαρά; Δεν σας φαίνεται!
Τρομερά αναρχική! Στο Δημοτικό την είχα βγάλει ψιλοκαθαρή. Στο Γυμνάσιο όμως, στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, είχα καταφέρει να έχω τον πρώτο μήνα τρεις αποβολές. Ντρέπομαι πολύ γι’ αυτό τώρα…
Να μην ντρέπεστε! Μιλάτε σε underground περιοδικό… Γιατί παίρνατε αποβολές;
Τότε το ’68 ήταν η χούντα. Εμείς φυσικά ήμασταν εναντίον, οπότε γινόντουσαν διάφορα τραγελαφικά. Ας πούμε, στην έπαρση της σημαίας, αντί ν’ ανέβει η σημαία, …κατέβαινε! Στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου μας λέγανε «κεφαλή δεξιά» και η κεφαλή πήγαινε αριστερά… Το αποτέλεσμα ήταν «διαγωγή κοσμία».
Αυτό όμως δεν ήταν θράσος. Ήταν μαθητική αντίσταση!
Όπως θες πάρτο. Ήταν και θέμα χαρακτήρα. Μια φορά διαφώνησα με το θεολόγο τόσο έντονα που με πέταξε έξω. Γινόταν μια συζήτηση για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, τον άγγελο, τον κρίνο κλπ., κι επειδή εγώ του είπα «άλλο η πίστη, άλλο η ιστορική πραγματικότητα» βρέθηκα εκτός τάξεως.
Η αναρχική σας στάση συμπεριελάμβανε και κοπάνες και σκονάκια;
Δυστυχώς ναι! Σας είπα ντρέπομαι φρικτά!
Τουλάχιστον καλή μαθήτρια ήσασταν;
Καλή μαθήτρια ήμουν πάντα. Μην φαντασθείτε μαθήτρια του 20, αλλά του 17, 18 …εκεί.
Η μαμά κι ο μπαμπάς σάς πιέζανε για τους βαθμούς;
Όχι. Είχαν εξάλλου σοβαρότερα θέματα εκείνη την περίοδο. Ο πατέρας μου ήταν υπό κατ’ οίκον κράτηση.
Ξέρουμε ότι το Λύκειο το βγάλατε στο Παρίσι. Συνεχίσατε κι εκεί την «αναρχική» σας δραστηριότητα;
Ω ναι, μέχρι τέλους! Έγινα πρόεδρος του σχολείου (Γερμανική Σχολή Παρισίων) και κατέβασα για πρώτη φορά το σχολείο σε αποχή. Πρώτη και τελευταία. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό σε Γερμανικό σχολείο.
Ήταν διεθνές σχολείο;
Ναι. Εγώ και τ’ αδέλφια μου ήμασταν οι μόνοι Έλληνες.
Και ποιος ο λόγος της αποχής;
Ο λόγος ήταν ότι όλα αυτά που μας είχαν τάξει οι αρμόδιοι ως υποδομές στο σχολείο μας, δεν πραγματοποιήθηκαν. Προσήλθαμε μια φορά σε διάλογο, δεύτερη φορά, τρίτη φορά… ε, την τέταρτη αποφασίζουμε (εμείς οι τρεις του προεδρείου) ότι κατεβάζουμε το σχολείο σε αποχή.
Και γιατί αυτό είναι τόσο περίεργο; Στην Ελλάδα είναι must!
Τα γερμανικά σχολεία ανά τον κόσμο δεν κλείνουν ποτέ, ούτε από απεργία, ούτε από αποχή. Διότι οι μεν καθηγητές είναι δημόσιοι υπάλληλοι και απαγορεύεται από το σύνταγμα, οι δε μαθητές ούτε που τους περνάει από το μυαλό κάτι τέτοιο… Το αστείο της όλης υπόθεσης είναι ότι περνάνε τα χρόνια, γίνομαι υπουργός…
Επί Μητσοτάκη…
Ναι. Και πάω στο Υπουργείο Παιδείας, στη Γερμανία, για να συζητήσουμε κάποια προβλήματα που είχαν τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών. Κάθεται λοιπόν ένας κύριος απέναντί μου, ο οποίος με κοίταζε, με κοίταζε… Ξαφνικά μου λέει: «Κυρία Μπακογιάννη, να σας ρωτήσω κάτι; Υπήρξατε ποτέ «δεσποινίς Μητσοτάκη»;». Του λέω «μάλιστα». «Το ξέρετε, κυρία μου, ότι είστε ο μόνος άνθρωπος στην ιστορία όλων των γερμανικών σχολείων που είναι γραμμένος στα αρχεία του γερμανικού κράτους για αποχή;»
Αμάν! Σας είχαν φακελώσει!… Και πώς αντιδράσατε;
Νομίζω ότι είχα γίνει κατακόκκινη.
Να πάμε τώρα στα πιο προσωπικά σας… Κόμπλεξ είχατε;
Ναι, ήμουν πολύ ψηλή. Δεν με χώνευε κανείς.
Οκτώβριος 2002: Ο Δημήτρης από το Schoolήκι θέτει το καυτό ερώτημα στους υποψήφιους δημάρχους: ''Ποιό είναι το μεγαλύτερό σας ελάττωμα;'' Σχεδόν όλοι απάντησαν με ένα... προτέρημα!
Πότε ήταν το πρώτο σας φλερτ;
Το πρώτο μου φλερτ… Νομίζω ότι υπήρξα φρικτά ερωτευμένη στα 13.
Και τι έγινε;
Τίποτα. Έφαγα χυλόπιτα!
Του δείξατε όμως το ενδιαφέρον σας; Κάνατε κάποιο πρώτο βήμα;
Αστειεύεσαι, παιδί μου, τι βήμα να κάνω! Ήταν άλλες εποχές τότε. Μόνο με τα βλέμματα φλερτάραμε.
Ο μπαμπάς Μητσοτάκης στεκόταν εμπόδιο στις σχέσεις σας;
Πάντα! Αλλά πρόσεξε, έμμεσο εμπόδιο. Ήταν άνθρωπος του διαλόγου «να το κουβεντιάσουμε, παιδί μου και πες μου γιατί αυτός και τι του βρίσκεις»… Διάλογος μέχρι τελικής πτώσης!
Δικής σας ή δικής του;
Δικής μου. Το συμπέρασμα του μπαμπά ήταν «Καλός , βρε παιδί μου, αλλά λίγος δεν είναι;»
Σας άφηνε να τον φέρνετε σπίτι;
Βέβαια! Βασική αρχή της μητσοτακικής φυλής.
Δηλαδή: «Φρόντισε να έχεις τον εχθρό κοντά για να τον προσέχεις καλύτερα»;
Ακριβώς! Τρομερό πράγμα... Μή το συζητάς!
Είπε ποτέ ο μπαμπάς για κάποιον: «Να ένα αγόρι που ταιριάζει στην κόρη μου;»
Α πα πα! Ποτέ και για κανέναν!
Ήταν αυτό αιτία να καβγαδίζετε;
Όχι, γιατί ήταν διπλωμάτης. Ήξερε πότε και πώς να πετάει την κουβέντα του…
Ενώ η μαμά, η Μαρίκα;
Η μαμά ήταν πιο …εκδηλωτική.
Έριχνε και χαστούκια;
Βέβαια!
Παντόφλες;
Παντόφλες όχι! Δεν φορούσε!…
Πότε καπνίσατε για πρώτη φορά;
Στα 16. Κρυφά.
Όταν μαθεύτηκε, τι έγινε;
Ο Μητσοτάκης μου είπε: «αντί να καπνίζεις κρυφά, κάπνιζε φανερά». Μεγάλο λάθος του!
Γιατί λάθος του; Καμιά φορά η απαγόρευση κάνει μεγαλύτερο κακό.
Συμφωνώ, αυτό σκέφτηκε κι εκείνος, αλλά, βρε παιδί μου, μπορούσε να ασκήσει την επιρροή του πιο αποτελεσματικά. Τώρα ταλαιπωρούμαι για να το κόψω.
Καβγάδες στο σπίτι είχατε πολλούς;
Πάρα πολλούς. Το μεγαλύτερο τον είχα νομίζω στο Παρίσι όταν ήμουν 15 και άρχισα να δουλεύω. Πήγε η μητέρα μου στο σούπερ
μάρκετ και βρήκε κολλημένο ένα χαρτί που έγραφε: «Λέγομαι Ντόρα, κάνω μπέϊμπι σίτινγκ, τάδε ώρες, τόσα λεφτά». Γυρίζει πίσω σπίτι και γίνεται… χαμός στο ίσιωμα! «Δεν ντρέπεσαι! Θα πηγαίνεις τώρα και σε ξένα σπίτια;»
Τελικά πέρασε το δικό σας;
Ναι, γιατί ήθελα το χαρτζιλίκι μου.
Για ανεξαρτησία ή για βιοποριστικούς λόγους;
Και τα δύο. Ήμασταν εξόριστοι, περνούσαμε δύσκολα. Από τότε έχω κάνει πάρα πολλές δουλειές.
Πείτε μας αυτήν που σας σημάδεψε.
Η δουλειά της κοινωνικής λειτουργού που έκανα στα 20 μου στη Γερμανία. Ασχολήθηκα με παιδιά Ελλήνων εργαζομένων τα οποία είχαν προβλήματα προσαρμογής. Είχα έναν πιτσιρικά, ας πούμε, ο οποίος έκανε διαρρήξεις στα κουτιά με τις εφημερίδες (στη Γερμανία οι εφημερίδες είναι μέσα σ’ ένα κουτί, ρίχνεις τα χρήματα και παίρνεις την εφημερίδα). Αυτός λοιπόν είχε βρει έναν τρόπο να ανοίγει τα κουτιά και να βουτάει όλα τα μάρκα.
Κλεπτομανής;
Όχι κλεπτομανής. Κλέφτης κανονικός. Οπότε
Μικρή ήμουν αναρχική. Στο Γυμνάσιο είχα τον πρώτο μήνα τρεις αποβολές!
η αστυνομία τον έφερνε τρεις η ώρα το πρωί σε μένα. «Τι γίνεται, ρε μεγάλε;» του ’λεγα. «Τι θα κάνουμε μ’ αυτή την ιστορία;». Αυτός είχε τη χείριστη άποψη περί Γερμανών. Ήθελε να εκδικηθεί τους Γερμανούς, να εκδικηθεί και τους γονείς του που τον φέρανε στη Γερμανία… Τελικά γίναμε πολύ φίλοι με αυτό το παιδί.
Τώρα τι κάνει;
Είναι καθηγητής Πανεπιστημίου! Είμαι πολύ υπερήφανη γι’ αυτόν.
Με τι προσόντα κάνατε αυτή τη δουλειά;
Ουσιαστικά με κανένα προσόν. Το μόνο προσόν ήταν η ηλικία μου. Και αυτή ήταν η εξυπνάδα αυτών που μας διάλεξαν. Γιατί διάλεξαν ένα παιδί 20 χρονών να μιλήσει σε ένα παιδί 12-13... Να στο γυρίσω τώρα ανάποδα: Εμείς σήμερα στην Αθήνα δεν κάνουμε τίποτα για τα παιδιά των μεταναστών.
Έχετε σκοπό να κάνετε κάτι ως δήμαρχος;
Ναι, και πολύ σύντομα. Έχω ζήσει αυτή την κατάσταση και ξέρω τι σημαίνει.
Είδωλα είχατε μικρή;
Ποτέ δεν είχα είδωλα. Θαύμαζα όμως απεριόριστα τους ανθρώπους που έχουν ταλέντο.
Όπως;
Όπως, τι να σου πω, τους ανθρώπους που γεννάει το μυαλό τους μουσική: τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, τον Σαββόπουλο…
Στον Χατζιδάκι θα κάνουμε αφιέρωμα στο επόμενο τεύχος.
Κι εμείς θα τον τιμήσουμε – ο Χατζιδάκις ήταν ο κατ’ εξοχήν συνθέτης της Αθήνας. Πρώτον, θα συντηρήσουμε το αρχείο του. Δεύτερον, θα του αφιερώσουμε έναν χώρο στην Αθήνα. Έναν χώρο που θα είναι όμως ζωντανός –με συζητήσεις, συναυλίες κλπ. Νομίζω ότι έτσι θα το ήθελε κι εκείνος.
Εσάς ποιο είναι το ταλέντο σας;
Είμαι παντελώς ατάλαντος άνθρωπος!
Προσέξτε γιατί θα το κάνουμε τίτλο αυτό! (γέλια)… Ταλέντο στα ψέματα έχετε;
Να λέω ψέματα; Όχι. Έχω μία αδελφή όμως που είναι άσσος στα ψέματα.
Η Αλεξάνδρα;
Άσσος, σου λέω! Γεννήθηκε Πρωταπριλιά… Α βρήκα ένα ταλέντο που έχω εγώ. Στην ανθρώπινη επαφή.
Δηλαδή;
Δηλαδή ακούω, βλέπω και συχνά καταλαβαίνω τους ανθρώπους.
Γι’ αυτό γίνατε πολιτικός;
Νομίζω πως ναι. Ήταν κάτι που μ’ άρεσε πάντα πάρα πολύ.
Έχετε πιάσει ποτέ τον εαυτό σας να γλυκαίνεται με την εξουσία;
(παύση) ...Δεν νομίζω. Έχω πολύ γερά αντιεξουσιαστικά αντανακλαστικά.
Λόγω χαρακτήρα;
Κυρίως λόγω εποχής. Είμαι προϊόν του Μάη του ’68, μιας αντιεξουσιαστικής εποχής… Επίσης δεν είμαι άντρας.
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι εγώ δεν έχω περάσει από την στρατιωτική εκπαίδευση, όπου οι άντρες περιμένουν ν’ ανέβουν στην ιεραρχία για να ’ρθει η σειρά τους να δώσουν εντολές. Εμείς οι γυναίκες το γλιτώσαμε αυτό.
Παλιούς συμμαθητές βλέπετε;
Ναι, κάθε πέντε χρόνια. Αν και, όπως λέει ο άντρας μου ο Ισίδωρος, αυτές οι συναντήσεις θα ’πρεπε να γίνονται πιο συχνά, για να αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον! (γέλια)
Όταν κοιτάζετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη λέτε ποτέ «αχ, μεγάλωσα»;
Το «αχ, μεγάλωσα» δεν το ’χω πει, αλλά φαντάζομαι θα ’ρθει κι αυτό κάποια στιγμή.
Άσπρες τρίχες έχετε βγάλει;
Βέβαια έχω βγάλει άσπρες τρίχες! Αλλά το να μεγαλώνεις έχει ορισμένα καλά… Τα βρίσκεις με τον εαυτό σου. Γιατί στην ηλικία την δικιά σας εγώ τουλάχιστον δεν τα είχα βρει με τον εαυτό μου.
Ούτε εμείς τα ’χουμε βρει…
Ξέρω, είναι μια περίοδος τρομερής ανασφάλειας. Ενώ είσαι μια χαρά άνθρωπος κοιτάς τον καθρέφτη και λες «τι χάλι έχω, πώς είναι έτσι τα μαλλιά μου, τα σπυράκια μου». Σε βγάζει πολύ εύκολα ο διπλανός σου από την ισορροπία σου. Σε πετάει και σε κολλάει στον τοίχο. Είναι μια περίοδος που αναζητάς τον εαυτό σου σε σχέση με μια κοινωνία ολόκληρη… Ε, όλα αυτά στην ηλικία τη δική μου –αν αυτό σε παρηγορεί- περνάνε.
Από μόνα τους;
Όχι βέβαια! Από μόνα τους δεν περνάνε με τίποτα. Δίνεις τη μάχη σου για να μην είσαι ανασφαλής στα 45 σου.
Υπάρχουν τώρα φορές που συγκρούεστε με τον εαυτό σας;
Ναι, βέβαια!
Και τι κάνετε τότε; Συμβουλεύεστε κάποιον;
Οι καλύτεροι σύμβουλοι είναι τα παιδιά μου. Συζητάω ώρες μαζί τους, ξέρουν καλά και τις δυνατότητες και τα πιστεύω μου. Εσύ μπορείς να μου κάνεις εκατό κριτικές. Η κριτική του Κώστα και της Αλεξίας είναι η πιο αυστηρή κριτική, γιατί έχουν όλα τα δεδομένα.
Έχετε κλάψει εξαιτίας μιας τέτοιας κριτικής;
Ναι, έχω κλάψει.
Γενικά, κλαίτε;
(παύση)… Να στο πω διαφορετικά: Η περίοδος που δεν έκλαιγα ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου.
Τελευταία φορά πότε κλάψατε;
Τελευταία φορά;… Α, είχα δει μια ταινία και είχα κλάψει… Τις «Συμμορίες της Νέας Υόρκης».
Σε ποια σκηνή;
Στη σκηνή που το παιδί κοιτάζει τον μπαμπά του που μόλις τον έχουν σκοτώσει.
Μετά από πολιτική διαμάχη έχετε κλάψει;
Όχι δα!
Το αντίθετο; Έχετε γελάσει ποτέ μέχρι δακρύων;
Α ναι!… Θα σας πω μια ιστορία. Ήμασταν σε
ένα τηλεοπτικό πλατό τρεις-τέσσερις εκπρόσωποι από κόμματα και δύο-τρεις δημοσιογράφοι οι οποίοι μας ρωτούσαν. Και κάποια στιγμή κάνει ένας δημοσιογράφος μια τοποθέτηση που ήταν μεν εις βάρος του κόμματός μου, αλλά ήταν τόσο έξυπνη και τόσο αστεία που με πιάνει νευρικό γέλιο...
Στον αέρα όλα αυτά;
Στον αέρα! Και αρχίζουν να τρέχουν τα μάτια μου, να φεύγει η μπογιά και ο Καψής, που ήταν ο παρουσιαστής, να φωνάζει: «Γυρίστε την κάμερα στην κ. Μπακογιάννη! Γυρίστε την κάμερα στην κ. Μπακογιάννη!» Για να γίνω ρεζίλι δηλαδή οριστικώς!
Και τι έγινε;
Ευτυχώς ήταν φίλος ο κάμεραμαν, έκανε ότι δεν καταλάβαινε κι έσωσε την κατάσταση.
Για τις δημόσιες εμφανίσεις σας, έχετε κάποιο μόδιστρο;
Έχω συνεργαστεί με διάφορους ανθρώπους της ελληνικής μόδας.
Ένας πολύ αγαπημένος μου ήταν ο Μιχάλης ο Πολατώφ, ο οποίος πέθανε. Πάντως στην Ελλάδα έχουμε πολλούς ανθρώπους που ξέρουν να καλύπτουν τις ατέλειες των γυναικών και να προβάλουν τα καλά τους σημεία.
Ο πατέρας μου πάντα με άφηνε να φέρνω το αγόρι σπίτι. Βασική αρχή της μητσοτακικής φυλής: Φρόντισε να έχεις τον εχθρό κοντά για να τον προσέχεις καλύτερα.
Η Ελλάδα, αλήθεια, τι
εγκλήματα έχει κάνει;
Όλες, όλες οι χώρες έχουν
κάνει εγκλήματα.
Σύμφωνοι, πείτε μας όμως ένα έγκλημα της δικιάς μας!
Δεν υπάρχει πόλεμος
χωρίς έγκλημα.
Θέλετε μήπως να κλείσουμε το κασετοφωνάκι για να
μας πείτε;
Γιατί, ρε παιδιά, δεν συμμετείχαμε εμείς σε πολέμους;
Δεν κάναμε εγκλήματα;
Τα αναφέρει το βιβλίο της
Ιστορίας μας;
Όχι βέβαια!
Γι’ αυτό, κάντε μας εσείς
ένα μάθημα Ιστορίας!
Παιδιά, έλεος, μια άλλη
φορά! Να με καλέσετε το βράδυ για φαΐ και θα σας τα πω όλα
τα εγκλήματα…
Σ’ εσάς ποια ατέλεια θα έπρεπε να καλύπτουν;
Ου! Πρώτον, θα έπρεπε το ρούχο να με κάνει πιο αδύνατη. Δεύτερον, να με κονταίνει. Τρίτον, ...να μου πηγαίνει, βρε παιδιά!
Τα παιδιά σας, αλήθεια, σας κάνουν κριτική για το ντύσιμό σας;
Η κόρη μου... Παναγία μου! Αλλά και ο γιος μου... Μια φορά ήμουν έτοιμη να βγω, φορούσα ένα πολύ ωραίο ακριβό ρούχο και ο Κώστας, 11 χρονών, με προλαβαίνει στην εξώπορτα: «Μαμά, πώς είσαι έτσι!». Πήγα αμέσως μέσα και άλλαξα.
Το αγαπημένο σας φαγητό ποιο είναι;
Τα πάντα! Δυστυχώς...
Δίαιτα κάνετε;
Προσπαθώ.
Ωραία. Αφήνουμε τις προσωπικές ερωτήσεις και πάμε στις πολιτικές... Ρουσφέτια έχετε κάνει;
Ναι, έχω κάνει.
Μπράβο σας που το λέτε! Οι περισσότεροι συνάδελφοί σας δεν θα το παραδεχόντουσαν.
Μα μην τρελαθούμε τώρα! Εγώ υπήρξα βουλευτής Ευρυτανίας, της φτωχότερης περιοχής της Ελλάδας. Όταν λέμε της φτωχότερης, εννοούμε της φτωχότερης! Τώρα, ναι, αναπτύχθηκε πολύ. Αλλά τότε δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Είχα παρακαλέσει πολύ κόσμο για να πάρει Ευρυτάνες στη δουλειά...
Δεν ήταν άδικο αυτό για τους υπόλοιπους;
Παιδιά, το άρθρο 2 του συντάγματος δεν ίσχυε στην Ευρυτανία! Τι ίσο δικαίωμα στην παιδεία είχαν οι Ευρυτάνες; Δεν είχαν! Βιβλιοθήκες δεν υπήρχαν! Καθηγητές δεν υπήρχαν! Και πολλά έξυπνα παιδιά έμεναν χωρίς δουλειά.
Ωραία! Ελπίζουμε να είστε το ίδιο ειλικρινής και στην επόμενη –κρίσιμη- ερώτηση: Έχετε φαντασθεί τον εαυτό σας πρωθυπουργό της χώρας;
…(παύση)… (χαμογελάει)
Υποσχόμαστε ότι αν απαντήσετε μονολεκτικά «Ναι», δεν θα σας κάνουμε άλλες ερωτήσεις επ’ αυτού!
(γελάει) Α τέτοια συμφωνία θα κάνουμε;
…Λοιπόν;
Ναι.
ΟΚ… Πάμε στην επόμενη ερώτηση. Πού νομίζετε ότι οφείλεται η αδιαφορία των νέων να συμμετέχουν στα κοινά;
Η πολιτικά ορθή απάντηση θα ήταν ότι σας απογοητεύσαμε. Αυτό όμως που εγώ ειλικρινά πιστεύω είναι ότι τα κίνητρα είναι πολύ λιγότερα σήμερα. Εσείς μεγαλώνετε σε μια δημοκρατία κι έτσι δεν νιώθετε την ανάγκη να την αλλάξετε. Ενώ εμείς την είχαμε στερηθεί αυτή την δημοκρατία.
Δυστυχώς, όμως, φτιάξατε μια δημοκρατία με πάρα πολλές αδυναμίες κ. Μπακογιάννη!
Συμφωνώ. Πάρα πολλές.
Τάδε έφη Ντόρα...
Ας πούμε, εσάς δεν σας έχει απασχολήσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα; Εμείς που το ζούμε από μέσα το θεωρούμε άθλιο. Μας θέλει 24 ώρες μαθητές. Ούτε ανήσυχους, ούτε ενημερωμένους, ούτε ενεργούς πολίτες.
Παιδιά, το σύστημα φταίει πάρα πολύ. Σας προετοιμάζει για μια άκρως ανταγωνιστική κοινωνία με τον πιο λάθος τρόπο. Διότι αποθηκεύει γνώσεις μέσα στο κεφάλι σας οι οποίες ή είναι περιττές ή σε 5 χρόνια θα είναι ξεπερασμένες. Ενώ θα έπρεπε να σας μαθαίνει «πώς να μαθαίνετε» για να μην βρεθείτε αύριο το πρωί εκτός συστήματος. Και απ’ την άλλη, βέβαια, υπάρχει κι ένας παράγων «παιδεία» με την ευρύτερη έννοια…
Καλά, αυτόν αφήστε τον, πάει περίπατο! Εδώ υπάρχουν φιλόλογοι στο σχολείο μας που μας κατηγορούν ότι το Schoolήκι είναι «χαμένος χρόνος» από τις Πανελλαδικές…
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης:
Ε όχι και γκαντέμης!
Ο πατέρας μου είναι κατ' εξοχήν τυχερός άνθρωπος!
Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος:
Δεν παίζεται!
Ευάγγελος
Βενιζέλος:
Ταχύτατος...
παρά τα κιλά του.
Γιώργος
Κουρής:
Ποτέ δεν υιοθέτησα αυτά που γράφει.
Νίκος Κακαουνάκης:
Δεν είναι το είδος που μπορεί να κάνει κανένας συμφωνίες.
Γιώργος Μητσικώστας:
Κάνει τον Μητσοτάκη
κα-τα-πλη-κτι-κά!
Σωκράτης
Κόκκαλης:
Για το όνομά του
εφευρέθη ο όρος διαπλοκή.
Γιώργος
Καρατζαφέρης:
Διαφωνώ ριζικά με τις ιδέες του.
Κώστας
Λαλιώτης:
Ε, δεν είναι
η συμπάθειά μου!
Γιώργος
Κύρτσος:
Δεν φταίει
μόνον αυτός για
το βιβλίο του.
Ντέμης Νικολαΐδης:
(για την κόντρα με τον Ψωμιάδη)
Σιγά μην είναι ο αρχιερέας της κάθαρσης!
Νίνο:
Παρντόν;
Παιδιά, εγώ χρωστάω πάρα πολλά στο σχολείο που πήγα. Εμείς καθόμασταν και τσακωνόμασταν για την ερμηνεία του Μπέκετ επί ώρες!
Μπέκετ;
Θεατρικός συγγραφέας… Ή, όταν εγώ έκανα την τελευταία μου εργασία για τους Τουπαμάρος…
Τουπαμάρος;
Επαναστατική οργάνωση στη Νότια Αμερική… Όταν λοιπόν παρουσίασα την εργασία σ’ αυτό το συντηρητικό γερμανικό σχολείο ενώπιον καθηγητών και μαθητών, έγινε χαμός. Είχε θεωρηθεί πολύ προκλητική εργασία.
Το σημαντικό, όμως, κ. Μπακογιάννη, είναι ότι το γερμανικό σχολείο επέτρεπε και ενθάρρυνε τέτοιες εργασίες!
Μπράβο, αυτό είναι το σημαντικό. Μας έκανε να στεκόμαστε κριτικά απέναντι στην πραγματικότητα.
Μήπως τελικά το συμπέρασμα είναι ότι «η Ελλάδα θέλει τον Γερμανό της»; (γέλια)
Δυστυχώς στην Ελλάδα σήμερα ο στόχος έγινε το 20. Ένα στείρο 20.
Να δούμε εσείς τι θα κάνετε, όταν η φαντασία σας γίνει πραγματικότητα και έρθετε στην πρωθυπουργία…
(το προσπερνάει) …Διότι αν δεν έχεις μάθει μέσα από το σχολείο π.χ. να αγαπάς μία επίσκεψη στο μουσείο, θα πας ποτέ στο μουσείο μόνος σου;
Εμείς πάντως δεν πρόκειται να πάμε ποτέ!
Αυτό είναι το θέμα. Είπα κάποτε στον γιο μου σε μια στιγμή σύγκρουσης: «Αν κάτι χρωστάς στη μάνα σου», (γιατί μου το αμφισβητεί κάθε φορά), «χρωστάς ότι σήμερα πάς στο μουσείο μόνος σου!».
Παρένθεση: Έπεσε ποτέ χαστούκι από σας στα παιδιά σας;
Ποτέ!
Ακολουθήσατε δηλαδή τη Μητσοτακική μέθοδο, όχι τη Μαρικακική;
Σταθερά!
Ωραία. Πάμε τώρα σε μια άλλη αδυναμία της δημοκρατίας μας: Τη δικτατορία των μίντια. Πώς σας φάνηκε που τον περασμένο Φεβρουάριο η τηλεόραση έκανε πρώτο θέμα την επίσκεψη του τέως βασιλιά στην Ελλάδα και όχι την παγκόσμια αντιπολεμική διαδήλωση; Και μιλάμε για όλα τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια!
Δυστυχώς, παιδιά, μόλις το ένα κανάλι άλλαζε θέμα και έδειχνε τη διαδήλωση, οι τηλεθεατές κάνανε ζάπινγκ και πηγαίνανε στο άλλο κανάλι που έδειχνε τον Κωνσταντίνο…
Πού το ξέρετε εσείς;
Αυτό λέγανε καθαρά οι μετρήσεις τηλεθέασης.
Άρα;
Άρα αυτό είναι το ουσιαστικό ερώτημα: Πώς γίνεται να κάνει ο Κωνσταντίνος μια «κοινωνική» επίσκεψη και να κερδίζει τηλεθέαση;
Εσείς τι απάντηση δίνετε;
Δεν την έχω έτοιμη. Αν την είχα, θα στην έδινα. Είναι θέμα παιδείας του τηλεοπτικού κοινού; Είναι θέμα ονείρου; Κοινωνικό κους-κους; Χρειάζεται πολύ σοβαρή ανάλυση γιατί αντέδρασε ο κόσμος έτσι.
Παρεμπιπτόντως εσείς πήγατε στην αντιπολεμική διαδήλωση τότε;
Όχι.
Γιατί;
Γιατί ήταν τρεις διαφορετικές εκδηλώσεις.
Ε, μία ήταν η κεντρική! Άμα θέλατε…
Αρχικά ήταν τρεις και σε κάθε μία ο καθένας υπερασπιζόταν το κομματάκι του. Χωρίς περιστροφές πάντως σου λέω ότι αν ήξερα ότι η διαδήλωση θα εξελιχθεί τελικά σε μία, θα είχα πάει.
Όταν το μάθατε, γιατί δεν πήγατε;
Ήταν αργά. Ήμουν στο Καρπενήσι.
Κάντε μας μια κριτική για τον Μπους Τζούνιορ.
Πιστεύω ότι η επίθεση στο Ιράκ χωρίς την σύμφωνη γνώμη του ΟΗΕ ήταν το μεγαλύτερο λάθος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής μετά το Βιετνάμ. Και γενικά η πολιτική της ακραίας τοποθέτησης «άσπρο-μαύρο» που ακολουθεί ο Μπους είναι μια πολιτική λανθασμένη. Το είχα πει μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου: Τώρα που οι ΗΠΑ είναι η μόνη υπερδύναμη πρέπει να είναι ακόμα πιο προσεκτική… Σήμερα βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η κοινωνία των Ηνωμένων Πολιτειών νιώθει ανασφαλής, διότι δέχτηκε μια επίθεση που δεν την περίμενε.
Απ’ την άλλη, καιρός δεν ήταν να κλονιστεί και λίγο αυτή η αλαζονεία των Αμερικανών;
Μην το λες! Διότι δια αυτής της επιθέσεως, χαθήκανε οι αναστολές. Όταν, παιδιά, μια χώρα έχει 3000 νεκρούς, αντιδρά εν θερμώ. Εγώ αυτό το οποίο είδα στην Νέα Υόρκη τότε, είναι έξω από κάθε περιγραφή. Όταν βλέπεις ανθρώπους να κρατιούνται χέρι-χέρι και να πέφτουν ζωντανοί από τον τριακοστό, πεντηκοστό όροφο, είναι βιώματα που δεν τα ξεπερνάς εύκολα.
Η απάντηση σε αυτό ξέρετε ποια είναι; Ότι οι Αμερικανοί έχουν κάνει σε άλλες χώρες τα ίδια και χειρότερα εγκλήματα, αλλά απλώς δεν υπήρχε κάμερα να τα πάρει.
Αυτά είναι αηδίες! Βεβαίως και όλες οι χώρες έχουν κάνει εγκλήματα, αλλά όχι τέτοιου είδους εγκλήματα.
Η Ελλάδα, αλήθεια, τι εγκλήματα έχει κάνει;
Όλες, όλες οι χώρες έχουν κάνει εγκλήματα.
Σύμφωνοι, πείτε μας όμως ένα έγκλημα της δικιάς μας!
Δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς έγκλημα.
Θέλετε μήπως να κλείσουμε το κασετοφωνάκι για να μας πείτε;
Γιατί, ρε παιδιά, δεν συμμετείχαμε εμείς σε πολέμους; Δεν κάναμε εγκλήματα;
Τα αναφέρει το βιβλίο της Ιστορίας μας;
Όχι βέβαια!
Εσείς τι ομάδα είστε;
Πανιώνιος. Είμαι έτοιμη
να απαντήσω σε κάθε
ερώτηση για τον Πανιώνιο.
Ποιος είναι πρόεδρος;
Ο Μπέος!
Χάσατε! Ο Πανταζής...
Πείτε μας έναν παίκτη
του Πανιωνίου.
Αχ μη παιδιά! Μέχρι εκεί!
(γέλια)
Τσα!
Έχετε φαντασθεί τον εαυτό
σας πρωθυπουργό της
χώρας;
…(παύση)… (χαμογελάει)
Υποσχόμαστε ότι αν
απαντήσετε μονολεκτικά
«Ναι», δεν θα σας κάνουμε
άλλες ερωτήσεις επ’ αυτού!
(γελάει) Α τέτοια συμφωνία
θα κάνουμε;
…Λοιπόν;
Ναι.
Η μέλλουσα δήμαρχος κάνει πρόβα με τη νυν γραμματέα.
Γι’ αυτό, κάντε μας εσείς ένα μάθημα Ιστορίας!
Παιδιά, έλεος, μια άλλη φορά! Να με καλέσετε το βράδυ για φαΐ και θα σας τα πω όλα τα εγκλήματα…
Σύμφωνοι... Πάμε τώρα σε μια τρίτη αδυναμία της δημοκρατίας μας. Σας έχει εκπλήξει η διαφθορά που υπάρχει στην Ελλάδα σήμερα;
Απίστευτα.
Δεν την φανταζόσασταν;
Παρ’ ότι έχω πολύ γερή φαντασία, όχι. Δυστυχώς αυτό το περίφημο που είχε πει κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου «Είπαμε να πάρει ένα δωράκι, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια!», πέρασε σαν αντίληψη στον κόσμο. Και μας φέρνει σήμερα στις πιο διεφθαρμένες χώρες του κόσμου.
Θα θέλαμε τώρα τη γνώμη σας για ορισμένα πρόσωπα της επικαιρότητας... Χριστόδουλος.
Μου είναι πάρα πολύ συμπαθής. Έξυπνος, χαρισματικός, ...δεν παίζεται!
Τον κατηγορούν για εξουσιομανή.
Αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε ακόμα. Θα δείξει... Εγώ μια φορά του είχα πει ότι θα έπρεπε να προβάλλει περισσότερο διάφορα πράγματα που κάνει. Όπως, ας πούμε, τη δουλειά που κάνει για τα παιδιά που παίρνουν ναρκωτικά. Το ξέρουμε αυτός, εγώ και άλλοι δέκα. Δεν φτάνει!
Πώς σας φαίνονται οι απόψεις που μας είπε στη συνέντευξη που του πήραμε ότι δηλαδή το φιλί (πριν το γάμο) είναι αμαρτία, ο αυνανισμός είναι αμαρτία και άμα πας και με πόρνη...
...άστα να πάει; Πω πω! Τα είπε όλα αυτά ο Χριστόδουλος; Τίποτα δεν πιστεύει απ’ αυτά που λέει... Όμως, παιδιά, είναι ένας άνθρωπος που πρέπει να τον σκέφτεστε πάντα σαν εκκλησία.
Κωνσταντίνος Ντε Γκρέτσια.
Είναι ένα κεφάλαιο που έχει κλείσει οριστικώς.
Βρίσκετε πολιτικά ύποπτες τις επισκέψεις του;
Ούτε καν ύποπτες!
Γιώργος Καρατζαφέρης.
Κοιτάξτε... Δεν συμπίπτουν οι απόψεις μας.
Πριν από δύο χρόνια ήταν συναγωνιστής στο κόμμα σας...
Ναι, αλλά μην νομίζετε ότι τα μεγάλα κόμματα έχουν μια ενιαία άποψη.
Σύμφωνοι, γίνονται όμως ομπρέλα γύρω από μία κεντρική ιδέα.
Η κεντρική ιδέα ήταν πάντα η δική μας. Ο Καρατζαφέρης ήταν πάντα πιο λαϊκή δεξιά. Έχει ιδέες που μπορεί να τις ασπάζεται κάποιο ποσοστό του ελληνικού λαού, αλλά δεν τις ασπάζομαι εγώ... Του αναγνωρίζω πάντως ότι γι’ αυτό που πιστεύει είναι αγωνιστής. Δίνει ρέστα!
Αγωνιστής ήταν και ο Χίτλερ! Έχουν σημασία και οι ιδέες για τις οποίες αγωνίζεται.
Παιδιά, σας είπα, δεν συμφωνούμε με τον άνθρωπο.
Είπατε ότι δεν ασπάζεστε τις ιδέες του. Θα λέγατε ότι τις απορρίπτετε μετά βδελυγμίας;
Κοιτάξτε, κατ’ αρχήν εγώ δεν απορρίπτω μετά βδελυγμίας ιδέες. Διαφωνώ ριζικά με ιδέες.
Έστω! Διαφωνείτε ριζικά με τις ιδέες του;
Ναι. Διαφωνώ ριζικά.
Πείτε μας έναν πολιτικό αντίπαλο από το ΠΑΣΟΚ τον οποίο θαυμάζετε.
Όχι, δεν θα σας πω. Γιατί, αν σας πω, θα τον κάψω...
Γιατί θα τον κάψετε;
Άκου με που σου λέω! Το «θαυμάζω» είναι βαριά κουβέντα.
Ωραία, θα σας πούμε εμείς ονόματα... Γιώργος Παπανδρέου.
Τον εκτιμώ για ορισμένα πράγματα που έχει κάνει στην εξωτερική πολιτική.
Θεόδωρος Πάγκαλος.
Συμπαθής... Ευφυής... Από κει και πέρα, βέβαια, ταύρος εν υαλοπωλείω, αγελάδα που χύνει την καρδάρα...
Όλα τα παχύδερμα διαλέξατε! (γέλια) ...Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ευφυέστατος, ετοιμόλογος, ταχύτατος... παρά τα κιλά του!
Βάσω Παπανδρέου.
Εκτιμώ την προσπάθεια που κάνει να νοικοκυρέψει το ΥΠΕΧΩΔΕ.
Πάμε στον προκάτοχό της: Κώστας Λαλιώτης.
Ε, δεν είναι η συμπάθειά μου!
Ψηφίστε Σοφία
Για μια Αθήνα καθαρή. Χωρίς σχολεία!
Αληθεύει ότι μετά από εκείνη την επεισοδιακή εκπομπή της Έλλης Στάη, μόλις έκλεισαν οι κάμερες και τα μικρόφωνα, του είπατε «Αυτό που έκανες σήμερα, θα μου το πληρώσεις!»;
Όχι, δεν είπα «θα μου το πληρώσεις». Είπα «θα το πληρώσεις». Και εννοούσα από τους πολίτες. Διότι μια βασική αρχή στην τηλεόραση είναι να σέβεσαι τον τηλεθεατή. Η ύβρις, η μισαλλοδοξία, τα προσωπικά χτυπήματα κάτω από τη μέση, είναι το πιο εύκολο πράγμα στην πολιτική. Αλλά είναι κι ένα πολύ μεγάλο λάθος που αργά ή γρήγορα το πληρώνεις.
Γιώργος Κουρής.
Ο Γιώργος Κουρής έχει χτυπήσει την οικογένειά μου περισσότερο ίσως απ’ ό,τι οποιοσδήποτε άλλος στην ελληνική πολιτική ζωή. Τον πατέρα μου, έναν άνθρωπο που στην κατοχή καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο, τον έβγαλε συνεργάτη των Γερμανών. Ο Γιώργος Κουρής είναι ένα φαινόμενο της ελληνικής πολιτικής ζωής το οποίο μεγάλωσε και ανδρώθηκε με μια αντίληψη πολιτικής, η οποία ονομάστηκε πασοκική αντίληψη. Και η οποία βέβαια είχε τεράστιο κόστος, όχι μόνο για αυτούς που χτύπησε, άλλα για τον τόπο. Σήμερα χτυπάει ανθρώπους μέσα από το ΠΑΣΟΚ. Εγώ ουδέποτε υιοθέτησα κανένα από τα δημοσιεύματα, ούτε τότε, ούτε τώρα.
Ο Χατζιδάκις είχε πει κάποτε για τον Κουρή ότι δεν θα δεχόταν να τον δει ούτε στη σκάλα υπηρεσίας. Εσείς θα τον δεχόσασταν;
Ο Χατζιδάκις ήταν δημιουργός και είχε μία ελευθερία στην ζωή του που την ζηλεύω σταθερά και μονίμως. Εγώ θα τον δεχόμουν τον Κουρή. Θα διαφωνούσα μαζί του, βεβαίως, ριζικά και ανοιχτά. Αλλά, ένας ένας πολιτικός δεν κλείνει την πόρτα ποτέ και για κανέναν.
Γιώργος Κύρτσος.
Ο Γιώργος Κύρτσος είναι κατ’ αρχήν φίλος.
Προσωπικός εννοείτε;
Ναι.
Πώς αισθάνεστε που ένας φίλος βγάζει αυτό τον καιρό ένα βιβλίο και ζημιώνει την παράταξή σας;
Λυπάμαι πάρα πολύ γι’ αυτό.
Το θεωρείτε λάθος του;
Θεωρώ ότι έγιναν πολλά λάθη σ’ αυτή την περίπτωση... Ο Γιώργος ο Κύρτσος είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος –πώς να το πω τώρα;- έχει έναν ευφυή εγωκεντρισμό.
Είναι απόρροια του εγωκεντρισμού του αυτό το βιβλίο;
Και των συγκυριών. Δεν φταίει ποτέ μόνο ένας.
Εννοείτε ότι φταίνε και αυτοί που τον εξώθησαν σ’ αυτή την συμπεριφορά;
Δεν φταίει ποτέ μόνο ένας. Τελεία.
Νίκος Κακαουνάκης.
Κρητικός...
Μας φωτίσατε!
Μη βιάζεσαι! Κρητικός... κουζουλός... έχουμε βρεθεί πολλές φορές «απέναντι».
Προεκλογικά πάντως ο κ. Παπουτσής τον κατηγόρησε ότι έχει κάνει μυστική συμφωνία μαζί σας...
Αηδίες! Ο Κακαουνάκης δεν είναι το είδος που μπορεί να κάνει κανένας συμφωνίες.
Γιατί; Επειδή τις καταπατάει;
Τελεία! (γέλια)
Σωκράτης Κόκκαλης.
...(μεγάλη παύση)...
Εδώ σας θέλουμε! Μετρήστε τα λόγια σας!
Όχι, απλώς προσπαθώ να βρω τηλεγραφικά τις σωστές λέξεις... Κατ’ αρχάς είναι ένας άνθρωπος για τον οποίο γίνονται δικαστικές έρευνες και πρέπει να ολοκληρωθούν για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Από κει και πέρα... επιχειρηματίας, για το όνομα του οποίου εφευρέθη η λέξη διαπλοκή.
Υπόδειγμα διπλωματικής απάντησης! Μπράβο σας! ...Πάμε σ’ έναν ξένο τώρα: Τόνι Μπλερ.
Ενδιαφέρων πολιτικός...
Μας λέτε το πιο τετριμμένο!...
Περίμενε, παιδί μου, δεν έχω τελειώσει! ...Άνθρωπος που πολύ εύκολα σου γίνεται εξαιρετικά αντιπαθής.
Ναι, αυτό το ’χει...
Του αναγνωρίζω όμως ότι ξέρει να δίνει κοινοβουλευτικές μάχες γι’ αυτά που πιστεύει.
«Ένας έξυπνος άνθρωπος δεν δικαιούται να βαριέται ποτέ!»
Πώς σας φάνηκε που ο Σιράκ τού έκανε πρόσφατα δώρο κάτι γαλλικά κρασιά με την αφιέρωση «με απεριόριστη εκτίμηση και φιλία» ενώ πριν ένα μήνα βριζόντουσαν για το Ιράκ;
Εγώ πιστεύω αυτό που έλεγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος: «Στην εξωτερική πολιτική δεν μιλάς για δίκαια, αλλά για συμφέροντα». Το συμφέρον της Γαλλίας αυτή τη στιγμή επιτάσσει μια καλή σχέση με την Αγγλία.
«Καλά κρασιά!» που έγραψε και η Ελευθεροτυπία.
Εντάξει, οι Γάλλοι είναι πάντα γαλαντόμοι...
Πίσω στην Ελλάδα... Ντέμης Νικολαΐδης.
...(παύση)...
Τον ξέρετε;
Ξέρω ότι είναι ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ...
Μπράβο, που τα ’βαλε με τον Ψωμιάδη!
Ναι, καλά! Κι έγινε ο ...«αρχιερέας της κάθαρσης». Έλεος!
Μάκης Ψωμιάδης.
Παιδιά, θεωρώ ΟΛΗ αυτή την ιστορία, άθλια! Εγώ δεν είμαι λάτρης του ποδοσφαίρου, αλλά θεωρώ ότι είναι ύβρις σε εσάς που λατρεύετε το ποδόσφαιρο.
Εσείς τι ομάδα είστε;
Πανιώνιος. Είμαι έτοιμη να απαντήσω σε κάθε ερώτηση για τον Πανιώνιο.
Ποιος είναι πρόεδρος;
Ο Μπέος!
Χάσατε! Ο Πανταζής... Πείτε μας έναν παίκτη του Πανιωνίου.
Αχ μη παιδιά! Μέχρι εκεί! (γέλια)
Πιστεύετε ότι υπάρχει περίπτωση να κερδίσει η Ξάνθη τον Ολυμπιακό στην
τελευταία αγωνιστική; (σ.σ. Η ερώτηση έγινε 13 Μαΐου)
(με σιγουριά) Όχι!
Γιατί; Επειδή πιστεύετε ότι θα παίξει καλύτερα ο Ολυμπιακός; Ή μήπως επειδή ...στην Ελλάδα ζούμε;
Δεν ξέρω γιατί, αλλά όχι. Τελεία!
Εντάξει, πάμε παρακάτω.... Νίνο.
Παρντόν;
Δεν ξέρετε τον Νίνο;;; ...Ξέρετε τουλάχιστον τι είναι το Fame Story;
Βέβαια ξέρω τι είναι το Fame Story... Α, μήπως ο Νίνο ήταν αυτός ο νοστιμούλης που έμεινε στο τέλος;
Όχι, αυτός ήταν ο Νότης... Δεν πειράζει, πείτε μας γενικά για το Fame Story.
Το Fame Story, σε σχέση με τα υπόλοιπα ριάλιτι, μου άρεσε, διότι εκεί τουλάχιστον οι παίκτες κάνανε μια συνειδητή προσπάθεια να πετύχουν. Η λέξη «δουλειά» δεν ήτανε ύβρις στην αντίληψη αυτού του ριάλιτι.
Τελευταίο πρόσωπο... Μητσικώστας.
Α, έχει πλάκα μεγάλη!
Σας πειράζει που σας σατιρίζει;
Όχι βέβαια! Αν κι εγώ είμαι γυναίκα και δυσκολεύεται να με κάνει. Κάνει όμως καταπληκτικά τον Μητσοτάκη. Κα-τα-πλη-κτι-κά!
Με την ευκαιρία, να ευχηθούμε στον μπαμπά σας «Χρόνια πολλά». Σήμερα είναι Τρίτη και 13... (γέλια) Πώς αισθάνεστε, αλήθεια, που τον πατέρα σας «γκαντέμη» τον ανεβάζουν, «γκαντέμη» τον κατεβάζουν;
Είναι άσχετοι! Ο πατέρας μου είναι κατ'εξοχήν
τυχερός άνθρωπος.
Μα, έτσι κι αλλιώς, πιστεύετε ότι υπάρχουν γκαντέμηδες άνθρωποι;
Όχι, πιστεύω ότι υπάρχουν μίζεροι άνθρωποι. Άνθρωποι που «καλημέρα» τους λες, «πού την είδες;» σου απαντάνε. Δεν τους αντέχω!
Ποια είναι η πιο βαρετή στιγμή της ημέρας σας;
(έκπληκτη) Βαρετή; Είχα κάποτε μια καθηγήτρια, μου έκανε μαθήματα Ελληνικών στο Παρίσι, τη λέγανε Μαρίκα Αποστολοπούλου. Αυτή ήταν αριστερή, είχε τραβήξει πάρα πολλά η οικογένειά της. Μια μέρα, λοιπόν, με βλέπει και μου λέει: «Τι κάνεις, Ντόρα;» Λέω «Βαριέμαι». Και μου λέει: «Ένας έξυπνος άνθρωπος δεν δικαιούται να βαριέται ποτέ!». Και δεν ξαναβαρέθηκα ποτέ.
Αν, ο μη γένοιτο, ο γιατρός σάς έδινε 24 ώρες ζωή, τι θα κάνατε; Θα φεύγατε τρέχοντας από το Δημαρχείο;
Μην είσαι σίγουρος! Αν μου έδινε 24 ώρες, νομίζω δεν θα προλάβαινα ν’ αλλάξω σε τίποτα την καθημερινότητά μου.
Εντάξει, να τις κάνουμε 24 μέρες!
Δεν το ’χω σκεφθεί. Νομίζω θα έβλεπα τους ανθρώπους που αγαπώ, την οικογένεια και τους φίλους, περισσότερες ώρες.
Πόσους καλούς φίλους έχετε;
Καμμιά δεκαπενταριά.
Είστε μια ευτυχισμένη γυναίκα;
(χαμογελάει) Η ευτυχία, παιδιά, είναι στιγμές.
Έστω! Είστε ευτυχισμένη αυτή τη στιγμή;
Ναι, γιατί μίλησα μαζί σας.
THE END
