«Βρείτε τον ένοχο, αλλιώς θα πάρετε όλοι αποβολή!»

♦ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 1: «Προχτές την τελευταία ώρα, κάποιος κλότσησε τη μισοσπασμένη πόρτα της τάξης με αποτέλεσμα να σπάσει τελείως. Το τμήμα μου όμως είχε ήδη σχολάσει (μάρτυρας γι’ αυτό είναι και η καθαρίστρια) και έτσι δεν ξέρουμε ποιος το έκανε . Ο διευθυντής, όμως, δε μας πιστεύει και μας έδωσε διορία για να βρούμε τον ένοχο, αλλιώς απειλεί ότι όλο το τμήμα δε θα πάει πενταήμερη! Επίσης μας βάζει να πληρώσουμε για την πόρτα (κάτι που δε μας νοιάζει, αν είναι έτσι να μην χάσουμε την εκδρομή). Σας παρακαλώ βοηθήστε με! Γίνεται να μας τιμωρήσει όταν δεν ξέρουμε ποιος είναι ο ένοχος; Μας έχει βάλει προθεσμία και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε!!»

♦ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ 2: «Στο σχολείο μου κλάπηκε ένα μικρόφωνο από την αίθουσα των εκδηλώσεων την ώρα που είχαμε γυμναστική (είχαμε μπει εκεί επειδή έκανε κρύο και δεν έχουμε κλειστό γυμναστήριο). Έτσι τώρα απειλούν όλους στο τμήμα μας με 5ήμερη αποβολή(!) αν δεν βρεθεί το μικρόφωνο!!!!!! Εν τω μεταξύ την ίδια ώρα στην αίθουσα εκδηλώσεων ήταν και ένα άλλο τμήμα που είχε κενό και αυτούς ούτε που τους ρώτησαν. Κι έτσι θα την πληρώσουμε εμείς, ακόμη και αν φταίει κάποιος από το άλλο τμήμα! Ξέρω ότι η κλεψιά είναι σοβαρό αδίκημα, αλλά εμείς τι φταίμε;» 

♦ ΞΕΣΤΡΑΒΩΣΟΥ! Η ομαδική τιμωρία (με την οποία σας απειλούν επειδή δεν ξέρουν ποιος είναι ο ένοχος) απαγορεύεται ρητά από τον νόμο ακριβώς επειδή είναι παράλογη: «Δεν είναι δυνατόν να επιβάλλεται κύρωση σε μαθητές που δε διαπιστώθηκε η προσωπική τους ευθύνη». Να θυμάστε ότι οι νόμοι του σχολείου δε διαφέρουν πολύ από τους νόμους της κοινωνίας. Σκεφτείτε αν από ένα μαγαζί, κλαπεί ξαφνικά κάτι. Θα μπορούσε η αστυνομία να συλλάβει όλους τους πελάτες, αν δε πουν ποιος το έκανε;