«Το παιχνίδι δε σου λέει ποτέ όχι»

Διονύσης, 22 χρονών, φοιτητής Πληροφορικής στην ΑΣΟΕΕ

• Άκουσα σε μια εκπομπή στην τηλεόραση ότι τα παιδιά που κολλάνε με τα video games είναι λιγάκι καταθλιπτικά και υπερκινητικά. Στη δική μου περίπτωση ισχύουν και τα δύο.

• Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου παίζω παιχνίδια. Πάντα. Και στα 6 μου και στα 16 μου και μέχρι τώρα, στα 22.

• Στο Δημοτικό πήγαινα τα Σαββατοκύριακα σ’ έναν φίλο μου και παίζαμε συνέχεια. Ο μεγαλύτερος αντίπαλός μας ήταν ο μπαμπάς του που ήταν κι αυτός κολλημένος. Συνήθως τον αφήναμε να κερδίσει, γιατί όταν έχανε γκρίνιαζε ασταμάτητα και πέταγε τα χειριστήρια παντού. Αυτά σπάγανε και δεν είχαμε να παίξουμε για όλο το Σαββατοκύριακο.

• Στη Γ’ Λυκείου όταν συμπλήρωνα μηχανογραφικό, δεν είχα ιδέα τι μου αρέσει και τι σχολές να βάλω. Ήξερα όμως ότι τις πιο πολλές ώρες της ημέρας τις περνούσα στον υπολογιστή παίζοντας παιχνίδια. Έβαλα λοιπόν πρώτη την Πληροφορική. Πέρασα, αλλά έφαγα πακέτο. Μπήκα σε μια σχολή βαρετή, όπου οι καθηγητές θεωρούσαν τα παιχνίδια μια παιδική φάση. Αν παίζεις ακόμα, είσαι ανώριμος. Και μας βάζουν να κάνουμε εργασίες για βιβλιοθήκες, γραμματείες σχολών και αλυσίδες supermarket…

• Γενικά όταν παίζω δεν καταλαβαίνω πώς περνάει ο χρόνος. Δηλαδή μπορεί να παίζω σερί πάνω από 10 ώρες και νιώθω σαν να παίζω 5 λεπτά. Όταν παίζω τρώω ελάχιστα (πάντα μπροστά στον υπολογιστή) και σηκώνομαι μόνο για να πάω τουαλέτα (πάντα τρέχοντας). Από τότε που αγόρασα laptop, παίρνω στην τουαλέτα και το laptop.

• Τα παιχνίδια είναι ένας κόσμος. Έχουν πλοκή, ιστορία. Είναι σαν το σινεμά. Μόνο που στα παιχνίδια μπορώ να βάζω κι εγώ κομμάτια στο σενάριο. Με πωρώνουν παιχνίδια που έχουν σημασία οι αποφάσεις μου και όχι τόσο τα παιχνίδια δράσης. (Εκτός βέβαια από το Gran Theft Auto! Αυτό είναι κάβλα έτσι κι αλλιώς).

• Εγώ είμαι πωρωμένος με το Football Manager. Πριν ένα μήνα βγήκε η online εκδοχή του και κόλλησα τρελά. Μια βδομάδα δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Και το συγκεκριμένο παιχνίδι είχε κάτι που με τρόμαξε: ήταν σε πραγματικό χρόνο. Δηλαδή σε 5 ώρες από τώρα θα έχεις αποκτήσει αυτό το skill, η αγορά του τάδε παίκτη θα γίνει σε 10 ώρες. Οπότε για να είσαι καλός στο παιχνίδι έπρεπε να φροντίσεις αύριο στις 10 το πρωί να είσαι σπίτι online, αλλιώς τον έχασες τον παίκτη. Κανόνιζα τη ζωή μου σύμφωνα με το παιχνίδι. Πήγαιναν οι φίλοι μου σινεμά κι εγώ έλεγα ότι δεν μπορώ. Κι επειδή όλα γινόντουσαν σε ώρα Αγγλίας, ζούσα κι εγώ σε ώρα Αγγλίας. Η μέρα μου είχε πάει δυο ώρες πίσω.

• Έχω πιάσει τον εαυτό μου όταν βγαίνω με μια παρέα μετά από πολλές ώρες στο Manager να μην έχω πολλά να πω. Εκτός φυσικά αν βρω κάποιον που να παίζει κι αυτός Manager. Αλλά όταν πρωτογνωρίζεσαι με κάποιον –ειδικά αν είναι πάνω από 20 σπάνια θα σου πει ότι είναι πωρωμένος με κάποιο παιχνίδι. Σαν να υπάρχει μια κρυφή ενοχή.. Όσο μεγαλώνουν, τόσο το κρύβουν. Τους καταλαβαίνω. Έτσι κάνω κι εγώ. Αν με ρωτήσει κάποιος τι έκανες αυτές τις μέρες, ντρέπομαι να του πω πως έπαιζα συνέχεια. Συνήθως βρίσκω ένα ψέμα και λέω: ότι διάβαζα ή ότι έψαχνα στο internet. Ειδικά με τους γονείς αυτά πάντα πιάνουν.

• Μου τη σπάνε υπερβολικά οι μεγάλοι που κράζουν τα παιχνίδια. Ή που φοβούνται για τα παιδιά τους. Δεν καταλαβαίνουν γρι. Ζηλεύουν τα παιχνίδια γιατί είναι πιο ενδιαφέροντα από αυτούς.

• Η μαμά ενός φίλου μου του έδινε επιπλέον χαρτζιλίκι για να πηγαίνει βόλτες και να σηκώνεται από τον υπολογιστή. «Πήγαινε βρες καμιά κοπέλα!» του έλεγε. Ε, βρήκε κι αυτός μία και παίζανε μαζί στον υπολογιστή!

• Τώρα γίνεται χαμός με τα online games. Τα παιχνίδια φτιάχνουν καινούριες λέξεις στις παρέες. Ακούς κάποιους να μιλάνε και καταλαβαίνεις από το λεξιλόγιο τι παιχνίδι παίζουν: Dota, WoW… Εγώ που δεν παίζω WoW και Dota, τους ακούω να μιλάνε και δεν καταλαβαίνω τι λένε. Είναι σαν τις ξένες γλώσσες.

• Μέσα από τα παιχνίδια ο καθένας συμπληρώνει κομμάτια που του λείπουν. Εμένα, ας πούμε, πάντα μου άρεσε η μπάλα –η πραγματική μπάλα. Ήθελα να γίνω προπονητής ποδοσφαίρου. Μια μέρα άκουσα σε μια μετάδοση αγώνα ότι ο Μουρίνιο πήρε στο προπονητικό του team κάποιον που ήταν τρελός με το Manager. Από τότε εκτίμησα περισσότερο και τον Μουρίνιο και το όνειρό μου να γίνω προπονητής. Την επόμενη μέρα έψαξα στο internet πώς γίνεται κάποιος προπονητής ποδοσφαίρου. Και πήγα ένα καλοκαίρι στην Αγγλία για μαθήματα προπονητικής. Όταν γύρισα, έκανα πρακτική για ένα εξάμηνο σαν βοηθός προπονητή στην ομάδα της Καλλιθέας. Εκείνη την περίοδο, για πρώτη φορά μου φάνηκε το Manager ψεύτικο και βαρετό. Μόλις όμως έφυγα απ’ την ομάδα, ξανάρχισα το Manager σαν τρελός.

• Με τα παιχνίδια βίας εκτονώνεσαι και νιώθεις πιο δυνατός. Σε μένα αυτό γίνεται με το Grand Theft Auto. Νιώθω σαν να παίρνω μια εκδίκηση απ’ τον κόσμο. Είσαι αρχηγός της μαφίας, τα βάζεις με μπάτσους, κλέβεις ό,τι αμάξι σου αρέσει, πλακώνεσαι με όποιον θες. Γίνεται πάντα το δικό σου!

• Σεξ στα παιχνίδια δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου. Νομίζω ότι δε βάζουν σεξ γιατί τότε το παιχνίδι θα πρέπει να δηλώνεται σαν ακατάλληλο για ανηλίκους. Αν θέλεις φλερτ, να μεγαλώνεις οικογένεια, να φτιάχνεις το σπίτι σου, παίξε το «Sims». Εγώ το βρίσκω τρελά ξενέρωτο.

• Σίγουρα παίζω και από μοναξιά και σίγουρα παίζω και από βαρεμάρα. Είναι κάτι εύκολο και κοντινό. Όποτε θες να παίξεις, παίζεις. Το παιχνίδι δε σου λέει ποτέ όχι.