Οι μαθητές ξέρουν απ' έξω τις ατάκες του. Τελειώνουν τα φροντιστήρια και τρέχουν στην τηλεόραση. Σε ένα διάλειμμα του "Ράδιο Αρβύλα", ο Αντώνης Κανάκης μιλάει για την "κωλοπαιδαριά" της τηλεόρασης, για τα τραγούδια που γράφει και για τον πιτσιρικά που κρύβει ακόμα μέσα του.

 

«Μικρός πίστευα ότι στα 40 μου θα είμαι γέρος»

Ξεκινάμε;
Μισό λεπτό! (κοιτάει ένα μήνυμα που μόλις πήρε στο κινητό του)… Ε, ρε πούστη! Πάντα περιμένεις να είναι μήνυμα από κάνα γκομενάκι και όλο για δουλειά είναι!
Μάλλον φταις κι εσύ γι’ αυτό… Η γραμματέας σου μας έλεγε ότι είσαι συνέχεια σε επαγγελματικά ραντεβού.
Αυτό είναι αλήθεια… Λοιπόν αδέλφια, είμαι στη διάθεσή σας!
Τι επάγγελμα γράφει η ταυτότητα σου;
Το γνωστό επάγγελμα που γράφει η ταυτότητα όλων σχεδόν των Ελλήνων: Μαθητής Λυκείου.
Θα ήθελες να γράφει κάτι άλλο;
Όχι, μ’ αρέσει αυτό. Μπορεί να είμαι 40 χρονών, μπορεί να έχει αλλάξει τελείως η ζωή μου στην επιφάνεια, αλλά στα ουσιαστικά πράγματα νομίζω ότι είμαι ο ίδιος πιτσιρικάς που ήμουν τότε.
Ήσουν και στο σχολείο ο ταραξίας, ο πλακατζής που βγαίνει και στην εκπομπή;
Ναι, ήμουν πολύ ζωηρός. Όλο το σχολείο μου ήταν ζωηρό. Υπήρχαν παιδιά που εξαφανίζανε τα θρανία από την τάξη, προκαλούσαμε ηλεκτρικά βραχυκυκλώματα, μπουγελωνόμασταν…
Αποβολή είχες πάρει;
Αποβολή όχι, αλλά ήμουνα πολύ συχνά στο γραφείο του διευθυντή. Ξέρεις τι; Παρ’ όλες τις αταξίες, οι καθηγητές μάς γουστάρανε.
Γιατί;
Γιατί νομίζω δεν κάναμε κωλοπαιδαριές.
Τι είναι για σένα κωλοπαιδαριά;
Κωλοπαιδαριά είναι να στεναχωρήσεις έναν άνθρωπο. Να πληγώσεις έναν συμμαθητή σου ή έναν καθηγητή σου. Άλλο να του κάνεις πλάκα και άλλο να τον πληγώσεις.
Ήσουν καλός μαθητής;
Μαθητής του 16, χωρίς να διαβάζω πολύ.

Σκονάκια;
Πολλά! Και πολύ οργανωμένα – με φωτοτυπίες σε σμίκρυνση, με περιεχόμενα… Εξαρτάται βέβαια και από τον καθηγητή και το μάθημα. Στα θρησκευτικά, ας πούμε, που ο καθηγητής ήταν …γιούχου, γινόταν χαμός. Ανεβάζαμε όλα τα βιβλία πάνω στα θρανία.
Είσαι υπέρ της κατάργησης των Θρησκευτικών από τα σχολεία;
Φυσικά. Και νομίζω ότι οι πρώτοι που θα έπρεπε να είναι υπέρ της κατάργησης του μαθήματος, είναι οι θεολόγοι.
Με την ίδια λογική που πολλοί ποιητές θεωρούν κακό να διδάσκεται η ποίηση στα σχολεία;
Ακριβώς. Η θρησκεία έχει μια μαγεία όταν την επιλέγεις και όχι όταν στην επιβάλλουν. Στην Ελλάδα είμαστε όλοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι με το ζόρι. Δεν μας δόθηκε ποτέ η επιλογή. Με το που γεννηθήκαμε, μας βαφτίσανε και μας μάθανε ότι αυτή είναι η θρησκεία σου, πάει και τελείωσε. Για μένα αυτό δεν έχει αξία. Πολλοί νομίζουν ότι εγώ είμαι κατά της θρησκείας. Δεν είμαι. Είμαι κατά της επιβολής της θρησκείας και κατά όλων αυτών που χρησιμοποιούν τη θρησκεία για να χειραγωγούν τον κόσμο.
Όπως ο Άνθιμος;
Όπως ο Άνθιμος, όπως ο Χριστόδουλος παλιότερα… Αντιθέτως εγώ θαυμάζω τον λόγο του Χριστού. Δεν με ενδιαφέρει αν ο Χριστός ήταν ιστορικό πρόσωπο, θρησκευτικό πρόσωπο ή θεϊκή παρουσία. Η ουσία όμως όσων λέει για την αγάπη και για τη σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και προσπαθώ όσο μπορώ να την υπηρετώ.
Στην εκκλησία πηγαίνεις;
Όχι.
 

Ούτε καν Χριστούγεννα και Πάσχα;
Ούτε. Ξέρεις πότε πηγαίνω εγώ στην εκκλησία; Κάποιες ξεκάρφωτες στιγμές, εκεί που περπατάω ή οδηγάω, σταματάω έξω από μια εκκλησία και μπαίνω για λίγο μέσα. Ούτε εγώ ο ίδιος δεν το περιμένω.
Ανάβεις και κεράκι;
Όχι, κεράκι δεν ανάβω. Απλά κάθομαι για λίγο στη σιωπή της.
Γιατί;
Δεν ξέρω. Με συγκινεί η ατμόσφαιρα που επικρατεί σε μια εκκλησία. Με ηρεμεί.
Και αν στην εκκλησία αγορεύει ο Άνθιμος;
(γέλια) Α, όχι! Τότε ξαναβγαίνω τρέχοντας!
Προσεύχεσαι ποτέ;
Ναι.
Πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιος που ακούει τις προσευχές;
Όχι!... Πλάκα δεν έχει αυτό; Το ξέρω ότι είναι τελείως αντιφατικό.
Αν ήταν στο χέρι σου, θα προτιμούσες να υπάρχει ή να μην υπάρχει Θεός;
Να μην υπάρχει. Η ζωή είναι δική μας ευθύνη. Και τα θαύματα επίσης. Δεν μπορούμε να ποντάρουμε σε θαύματα έξω από μας.
Ας ξαναγυρίσουμε στο σχολείο: Υπήρξε κάποιος καθηγητής που σε σημάδεψε;
Ναι, μια φιλόλογος που λεγόταν Μπόζενμπεργκ. Ήταν η πρώτη έντονα προοδευτική καθηγήτρια που συνάντησα στη ζωή μου. Δεν μας έκανε στείρο μάθημα. Μπορεί ξαφνικά να μας έπαιρνε μια μέρα έξω από την τάξη για να μας πάει, ξέρω γω, σε μια παιδική χαρά. Καθόμασταν στο γρασίδι και συζητούσαμε.
Για ποιο πράγμα;
Για οτιδήποτε. Αμφισβητούσαμε τα πάντα. Τα βιβλία, τους γονείς, τη θρησκεία, την εκπαίδευση… Αυτά για εκείνη την εποχή ήταν εξωγήινα.

Τελικά τι σου άφησε το σχολείο;
Τίποτα. Αν εξαιρέσεις έναν-δυο καθηγητές, δε μου άφησε καμία ουσιαστική παιδεία.
Την κλασική επανάσταση του εφήβου την έκανες ποτέ;
Όχι, δεν χρειάστηκε. Οι γονείς μου μού έδωσαν όλα τα βασικά πράγματα που χρειαζόμουν: σταθερή αγάπη, ελευθερία και εμπιστοσύνη.
Τι ονειρευόσουν για τη ζωή σου όταν ήσουν 20 χρονών;
Α, ονειρευόμουν για τη ζωή μου πολύ νωρίτερα απ’ όταν ήμουν 20 χρονών. Στα 20 είχα ήδη αρχίσει να ζω τα όνειρα μου.
…που ήταν ποια;
Μουσική, ραδιόφωνο και τηλεόραση. Για μένα όλα αυτά ήταν μέσα για επικοινωνία. Επικοινωνία με τον κόσμο.
Ακόμα κι αν ο κόσμος είναι ένα μεγάλο άγνωστο κοινό;
Ναι, βέβαια. Για να καταλάβεις, όταν εγώ παίζω μουσική σε ένα κλαμπ και βλέπω τον κόσμο να γουστάρει και να απελευθερώνεται όλη αυτή η ενέργεια, αυτό για μένα είναι επικοινωνία.
Υπάρχει, όμως, μέσα σου η ελπίδα να γίνει η επικοινωνία κάποια στιγμή πιο συγκεκριμένη; Να βρεις, ας πούμε, μέσα σ’ αυτό το άγνωστο κοινό δυο-τρεις ανθρώπους που θα γνωρίσεις από κοντά;
Τι εννοείς;
Ρε παιδί μου, αν θα βρεις έναν φίλο ή μια γκόμενα μέσα απ’ αυτό!
Α, καλά, στην αρχή κάναμε ραδιόφωνο για να βρούμε γκόμενες. Αυτό εννοείται!
Τώρα;
Τώρα όχι. Προτιμώ μάλιστα η επικοινωνία να μένει εκεί. 

O κόσμος να γουστάρει και να μη μιλάμε καθόλου γι’ αυτό.
Σε πλησιάζουν πολλοί άνθρωποι;
Πάρα πολλοί.
Λόγω της επικοινωνίας που λες ή λόγω της «επιτυχίας»;
Και τα δύο. Δεν κατηγορώ όμως κανέναν. Έρχονται πολύ φιλικά τα παιδιά. Αφού είναι συντονισμένοι με αυτό που κάνεις, είναι λογικό.
Και τι θα γίνει όταν τα νούμερα της AGB πέσουν και όλοι αυτοί φύγουν;
Κοίταξε να δεις, έχω κάνει πολλά χρόνια τηλεόραση. Ακόμα όμως και τις περιόδους που ήμουν τελείως εκτός, πάντα υπήρχαν άνθρωποι που με πλησίαζαν για να μου πουν κάτι ουσιαστικό. Πάντα! Τώρα βέβαια έχει ξεφύγει λίγο η κατάσταση. Για να καταλάβεις, αποφεύγω να πάω στο εμπορικό κέντρο Σάββατο που έχει πολύ κόσμο. Μιλάμε για τέτοια φάση.
Πιστεύεις ότι κινδυνεύεις απ’ αυτό;
Από ποια άποψη;
Να χάσεις τα πατήματά σου, την ισορροπία σου.
Το σίγουρο είναι ότι έχω χάσει τον ύπνο μου, γιατί για να συμβαίνουν αυτά υπάρχει ένα τίμημα. Και το τίμημα είναι η πάρα πολλή δουλειά. Κάθε μέρα είμαι στην τσίτα: από το πρωί που ξυπνάω μέχρι το βράδυ που πέφτω ξερός.
Σου ζητάνε πολλές συνεντεύξεις;
Φέτος πάρα πολλές. Δίνω το ένα δέκατο των συνεντεύξεων που μου ζητούν. Και δε δίνω καθόλου στην τηλεόραση, εκτός από μία που έδωσα στην Έλενα Κατρίτση.
Στην Κατρίτση! Το μετάνιωσες;
Όχι, γιατί πήγαμε και στα μέρη που μεγάλωσα

και μ’ άρεσε.
Έχεις μια δυσπιστία, μια καχυποψία απέναντι στους δημοσιογράφους;
Ναι, βέβαια.
Η γραμματέας σου μας είπε ότι δίνεις μόνο γραπτές συνεντεύξεις.
Ναι, για δύο λόγους. Ένας πρακτικός - έχω ελάχιστο χρόνο. Και ο άλλος, ο πιο ουσιαστικός, είναι ότι πριν πολλά χρόνια στις πρώτες μου συνεντεύξεις, άλλο έλεγα και άλλο γραφόταν. Τελείως άλλο όμως! Έτσι αποφάσισα να απαντάω γραπτώς. Εξαίρεση κάνω μόνο όταν κάποιος, όπως εσείς, επιμένετε πάρα πολύ να το κάνουμε προφορικά. Βάζω, όμως, τον όρο να ελέγξω το τελικό κείμενο. Δεν με ενδιαφέρει τι θα γράψεις εσύ - βρίσε με όσο θες. Με ενδιαφέρει τα δικά μου λόγια να αποτυπωθούν σωστά.
Φοβάσαι μήπως τα παραποιήσουμε;
Εσείς, μόνο άθελά σας. Οι άλλοι το κάνουν και ηθελημένα. Και μετά καταλήγει μια δήλωση που δεν έκανες να την αρπάζει ο ένας κι ο άλλος και να δημιουργούν ένα ολόκληρο τσίρκο γύρω της.
Θεωρείς κωλοπαιδαριά τη συμπεριφορά της τηλεόρασης;
Της τηλεόρασης; Πλάκα με κάνεις τώρα; Όλη η τηλεόραση είναι μια κωλοπαιδαριά! Ή μάλλον όχι όλη. Είναι λάθος να το γενικεύω.
Οι μεσημεριανές μόνο;
Ούτε μόνο οι μεσημεριανές. Υπάρχουν και κάποιες πρωινές και κάποιες απογευματινές και κάποιες βραδινές. Κακώς έχουμε ενοχοποιήσει μόνο τις μεσημεριανές. Για να μη σου πω ότι οι μεσημεριανές είναι οι μοναδικές εκπομπές στις οποίες έχω δει κάποια εξέλιξη.

Προς το καλύτερο;
Ναι. Φέρνουν κάποιους καλύτερους καλεσμένους, αρχίζουν να βάζουν στο πάνελ και κάποιους δημοσιογράφους που έχουν να πουν κάτι.
Και τι γίνεται όταν η Τατιάνα καλεί τη Τζούλια; …Αξίζει να το δεις;
Α, όχι! Την Τατιάνα την εξαιρώ. Θεωρώ πολύ επικίνδυνο αυτό που κάνει. Δεν με ενοχλεί το κουτσομπολιό και το life-style - κι αυτά μες στη ζωή είναι. Με ενοχλεί όταν πάει να ασχοληθεί και με πραγματικά σοβαρά θέματα όπως η θρησκεία, τα ναρκωτικά, η ομοφυλοφιλία και τα προσεγγίζει πάλι με βάση την ίντριγκα, την κόντρα, το κουτσομπολιό και γενικά όλη αυτή τη μικροαστική νοοτροπία. Πιστεύω πως η τηλεόραση θα ‘πρεπε να βοηθάει την κοινωνία να πάει ένα βήμα μπροστά και όχι να την καθηλώνει σε αντιλήψεις όπως η ομοφοβία, οι σεξιστικές συμπεριφορές, η θρησκοληψία, η κατινιά.
Πιστεύεις ότι η Τατιάνα το κάνει σκόπιμα;
Όχι, πιστεύω ότι αυτή είναι η φύση της.
Και είναι για σένα ο Νο 1 τηλεοπτικός κίνδυνος;
Είναι ο πιο ύπουλος τηλεοπτικός κίνδυνος. Νο 1 κίνδυνο θεωρώ τα δελτία ειδήσεων και τις «σοβαρές» ενημερωτικές εκπομπές.
Γιατί;
Για τον φόβο που σκορπίζουν στην κοινωνία.
Η γνώμη σου για το Λαζόπουλο ποια είναι;
Δεν θέλω να πω γνώμη.
Γιατί;
Είναι τουλάχιστον άκομψο όταν αυτή τη στιγμή υπάρχουν τέσσερις σατιρικές εκπομπές - ο Θέμος, ο Λάκης, η Ελληνοφρένεια κι εμείς - να βγω και να κρίνω είτε θετικά είτε αρνητικά τους άλλους τρεις. Χαίρομαι πάντως που υπάρχουν.
Θεωρείς τους περισσότερους δημοσιογράφους βρώμικους;
Θεωρώ τους περισσότερους εξουσιομανείς. Έχουν όλα τα συμπτώματα της

εξουσίας, την ίδια διαφθορά και αλλοτρίωση.
Εξουσία έχετε και εσείς που κάνετε σάτιρα.
Εμείς, σε πρακτικό επίπεδο τουλάχιστον, δεν έχουμε και τόση εξουσία.
Ναι, αλλά η επικοινωνιακή σας δύναμη είναι τεράστια. Το «Ράδιο Αρβύλα» το βλέπουν κάθε μέρα πάνω από 1.000.000 θεατές.
Κοίτα, η σάτιρα μπορεί να είναι ένας αποτελεσματικός, ένας οξύς τρόπος, αλλά είναι πάντα έμμεση.
Αυτό δε μειώνει τη ζημιά που μπορεί να κάνει σ’ έναν άνθρωπο αν γίνει στόχος. Ειδικά αν γίνει στόχος προσωπικής εκδίκησης. 
Δεν το αποκλείω. Μπορεί αύριο μεθαύριο να βγω κι εγώ εκδικητικός. Και να πω «Ρε πούστη, τόλμησες να πεις για μένα αυτό; Θα σε γαμήσω με την εξουσία που έχω» και ν’ αρχίσω να λέω πράγματα που δεν τα πιστεύω. Αυτό το βλέπω να συμβαίνει παντού: σε εκπομπές μεσημεριανές, σε εκπομπές βραδινές, σε blogs, σε εφημερίδες, σε περιοδικά, παντού βλέπω ότι οι άνθρωποι που έχουν το παραμικρό δημόσιο βήμα χρησιμοποιούν το βήμα αυτό προκειμένου να εκδικηθούν για προσωπικά τους θέματα.
Εσύ το ‘χεις κάνει;
Τι να σου πω; Στ’ ορκίζομαι ότι, απ’ όσο μπορώ να κρίνω τον εαυτό μου, δεν το ‘χω κάνει ποτέ. Αντιθέτως πρέπει να σου πω ότι έχω βγει κι έχω υπερασπιστεί ανθρώπους τους οποίους δε συμπαθώ, γιατί στο συγκεκριμένο θέμα τούς είχαν αδικήσει οι άλλοι.
Έχεις δει ποτέ στ’ όνειρό σου τον Άνθιμο;
Τον Άνθιμο; Ναι! (γέλια)... Γενικά έχω δει πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στις εκπομπές μου.
Ήταν εφιάλτης;
Φαντάζομαι ναι. Δεν είμαι απ’ αυτούς που θυμούνται τα όνειρά τους με λεπτομέρειες. Θυμάμαι ότι μόλις ξύπνησα

γελούσα με τον εαυτό μου.
Υπάρχει ένας πολιτικός τον οποίο εμπιστεύεσαι; Κάποιος που όταν τον ακούς να ξέρεις ότι λέει την αλήθεια.
Νομίζω όχι. Αλλά βοηθήστε με, πείτε κανένα όνομα.
Ο Πάγκαλος;
Ότι λέει αλήθεια;! (σκάει στα γέλια)… Παιδιά για αυτούς τους ανθρώπους εξουσίας το ψέμα είναι εργαλείο. Δεν το θεωρούν καν ψέμα. Η διαστροφή τους είναι τόσο μεγάλη που όταν λένε ψέματα δεν το καταλαβαίνουν πια. Νομίζουν ότι λένε την αλήθεια!
Ο Παπανδρέου;
Α, τον Παπανδρέου τον θεωρώ ιδιαίτερα αξιοπρεπή. Και τη μέχρι τώρα παρουσία του τη θεωρώ αρκετά θετική. Μπορεί οι ιδέες του για τα δικά μου δεδομένα να μην είναι τόσο ριζοσπαστικές και τόσο καινοτόμες, αλλά για τα δεδομένα της πολιτικής σκηνής της Ελλάδας είναι ριζοσπαστικές και καινοτόμες.
Παλιά δεν τον θεωρούσες αυτό που λέμε «λίγο»;
Τον θεωρούσα επικοινωνιακά λίγο. Θεωρούσα ότι δεν έχει το χάρισμα που έχει ο Καραμανλής να πουλάει μούρη. Γιατί κατά τη γνώμη μου ο Καραμανλής είναι η μεγαλύτερη πολιτική μπαρούφα στην πολιτική ζωή του τόπου τα τελευταία 50 χρόνια. Έπεισε πρώτα τον εαυτό του, μετά τους συνεργάτες του και μετά όλο τον κόσμο ότι είναι και γαμώ τους ηγέτες. Η πλάκα είναι ότι συνεχίζει και τώρα. Να δεις που στην ιστορία θα καταγραφεί ως μεγάλος ηγέτης. Ποιος; Αυτός που το μόνο που έκανε τελικά καλά ήταν να κουνάει τα χέρια του.
Ο Ψωμιάδης;
Ο Ψωμιάδης είναι καλός άνθρωπος.
Τι;
Ξέρω ότι σας κουφαίνω, αλλά αυτό πιστεύω. Τον Ψωμιάδη τον γνωρίζω καμιά εικοσαριά χρόνια σε προσωπικό επίπεδο. Μπορεί να διαφωνώ μαζί του στα πάντα, αλλά τον θεωρώ καλό άνθρωπο.

Εντάξει, κι εμείς το είχαμε πει το «καλός άνθρωπος» για τον Χριστόδουλο μετά τη συνέντευξη που του είχαμε πάρει, αλλά τον θεωρούσαμε επικίνδυνο.
Μα κι εγώ θεωρώ επικίνδυνο τον Ψωμιάδη!
Άρα τι να την κάνεις την καλοσύνη;
Θα σας πω. Η διαφορά για παράδειγμα του Καρατζαφέρη με τον Ψωμιάδη είναι ότι ο Καρατζαφέρης ξέρει ότι τα μισά απ' όσα λέει είναι παπαριές. Το κάνει σκόπιμα μόνο και μόνο για να φτάσει στην εξουσία. Βρήκε ένα πολιτικό κενό, καβάλησε το άρμα της ακροδεξιάς, έβαλε πάνω και 10 ημίτρελους να τσιρίζουν και όρμησε! Ο Ψωμιάδης, τουλάχιστον, πιστεύει αυτά που λέει. Και, πέρα από τα πολιτικά, ο Παναγιώτης είναι ένας άνθρωπος που αν σου συμβεί κάτι κακό θα τρέξει να βοηθήσει. Εγώ αυτό το εκτιμώ.
Σου κάνει εντύπωση που ο Καρατζαφέρης κατάφερε τελικά να πλασάρει το κόμμα του σαν ένα σοβαρό πολιτικό κόμμα;
Μα, εννοείται ότι θα τα κατάφερνε! Ζούμε σε μια εποχή που ο κόσμος είναι φοβισμένος. Αυτό εκμεταλλεύεται ο Καρατζαφέρης και όλοι οι όμοιοι του. Αυτή είναι η πολιτική τους αλητεία. Έχουν τρομακτική μαεστρία στο να χειραγωγούν τον κόσμο. Ή μάλλον, ένα κομμάτι του κόσμου, γιατί μην το ξεχνάμε αυτό, τα ποσοστά είναι μικρά.
Πιστεύεις ότι αν μιλάμε για τον Καρατζαφέρη, αυξάνουμε τα ποσοστά του;
Όχι. Πιστεύω ότι οι οπαδοί του φανατίζονται ακόμα πιο πολύ. Και δυστυχώς ο φανατισμός - είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά - είναι κάτι που δεν παλεύεται. Δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με αυτούς τους ανθρώπους. Σου απαντούν με παιδικά επιχειρήματα. Τους μιλάς αλλά δεν ακούνε. Είναι τέτοια η μισαλλοδοξία τους που απλά πεισμώνουν.
Δεν έχει δίκιο, όμως, ο Καρατζαφέρης όταν λέει «όχι άλλους λαθρομετανάστες»;

Ναι, ωραία, έχει δίκιο όταν λέει «όχι άλλοι λαθρομετανάστες». Θα έπρεπε η υπόθεση της μετανάστευσης να έχει οργανωθεί σωστά και αυτό θα έκανε καλό και στους μετανάστες και στη χώρα. Αλλά αυτό το μήνυμα θα έπρεπε να το στέλνεις με αγάπη για τους μετανάστες. Τότε θα το σεβόμουνα. Ο Καρατζαφέρης όμως το στέλνει με υπονοούμενα μίσους γι' αυτούς τους ανθρώπους. Ότι είναι μιάσματα, ότι έρχονται να μολύνουν το ελληνικό μας αίμα και όλο αυτό το εθνικιστικό μπλα μπλα μπλα. Τι να το κάνεις λοιπόν που έχει δίκιο σε ένα θέμα; Εγώ αντιμετωπίζω το σύνολο και το σύνολο βασίζεται σε μια άρρωστη νοοτροπία.
Εσύ έχεις νιώσει ποτέ μίσος;
Ε φυσικά, άνθρωπος είμαι.
Για ομάδες ανθρώπων ή για συγκεκριμένους ανθρώπους;
Για ομάδες ανθρώπων δε νιώθω μίσος, νιώθω απέχθεια. Έχω νιώσει μίσος για έναν-δύο ανθρώπους που μου φέρθηκαν σκάρτα. (Και για να μην έχουμε πάλι τα ίδια, δεν εννοώ τον Σωτήρη Καλυβάτση).
Φίλοι που σε προδώσανε;
Ναι, που με προδώσανε επαγγελματικά. Με κλέψανε, ενώ τους έδειξα τυφλή εμπιστοσύνη.
Και ποια ήταν η αντίδρασή σου;
Τους κυνήγησα και τους κυνηγάω δικαστικά. Θα ήθελα να έδινα τόπο στην οργή, αλλά δεν μπόρεσα. Δυστυχώς!
Είναι μια φθορά αυτό το κυνήγι.
Με τον εαυτό σου θυμώνεις ποτέ;
Ναι, βέβαια. Είναι στιγμές που είμαι μόνος στο σπίτι, κοιτιέμαι στον καθρέφτη και λέω: «Ρε μαλάκα, πώς έγινες έτσι; Γιατί τρέχεις; Πού είναι εκείνη η ανεμελιά που είχες;».
Το λες, αλλά δεν κάνεις τίποτα, Αντώνη! Την άλλη μέρα σε περιμένει το επόμενο ραντεβού.
Α, τώρα ανοίγουμε την κουβέντα του πόσο δειλοί είμαστε όταν έρχεται η ώρα να 

πάρουμε μια μεγάλη απόφαση, ακόμα κι όταν ξέρουμε ότι είναι η σωστή. 
Δεν είναι μόνο δειλία, είναι και υποκρισία.
Σύμφωνοι, αλλά δεν είναι συνειδητή υποκρισία.
Δεν είμαι σίγουρος για αυτό.
Ούτε εγώ (γέλια)… Ίσως τελικά είναι υποκρισία. Ίσως δεν παίρνουμε την απόφαση γιατί πρέπει να τροφοδοτήσουμε και την ανασφάλειά μας, την ανάγκη να αρέσουμε.
Παραδέχεσαι ότι είσαι νάρκισσος;
Κοίτα, όλοι όσοι θέλουμε να έχουμε μια προβολή είμαστε και λίγο ψώνια…
Έως πολύ…
Ναι, αλλά πρόσεξε: Εγώ με χαρακτηρίζω «ψώνιο» για ψύλλου πήδημα. Καμία σχέση με τα κλασικά τηλεοπτικά ψώνια.
Πόσο συχνά πας γυμναστήριο;
Δεν πάω γυμναστήριο. Γυμνάζομαι στο σπίτι τρεις φορές την εβδομάδα από 40 λεπτά. Πού να βρεις γυμναστήριο αργά το βράδυ που τελειώνω εγώ;
Μόνος σου γυμνάζεσαι;
Μόνος μου, ναι. Βάζω δυνατά τη μουσική και του δίνω να καταλάβει.
Τι μουσική;
Ότι να 'ναι. Από Rage Against the Machine μέχρι Barry White. Γενικά εγώ στη μουσική είμαι ότι να 'ναι.
Θα ήθελες να είσαι μουσικός πάνω στη σκηνή;
Πάρα πολύ!
Αλλά δεν έχεις το ταλέντο;
Όχι, το 'χω.
Τι εννοείς;
Γράφω μουσική και στίχους. Έχω ένα home studio στο σπίτι και γράφω μουσική εδώ και πολλά χρόνια. Έχω φτιάξει καμιά τριανταριά τραγούδια.

Έλα ρε! Και ποιος τα έχει ακούσει;
Κανείς. Μόνο ένας άνθρωπος, μια φίλη μου.
Και γιατί μόνο ένας;
Δεν έχω ανάγκη να τ' ακούσεις άλλος.
Εσύ, ο τόσο επικοινωνιακός!
(χαμογελάει) Είδες, λοιπόν, που μπορεί να είμαστε υποκριτές και ψώνια, αλλά όχι σ' όλα τα πράγματα;... Εμένα μου φτάνει που τα έγραψα, που τ' ακούω και μ' αρέσουν.
Δε σκέφτηκες ποτέ να τα βγάλεις σ' ένα cd;
Μπορεί κάποτε να τα βγάλω. Για την ώρα, τα θεωρώ πολύ προσωπική υπόθεση.
Ο Αγγελάκας σου αρέσει;
Τη λατρεύω τη μουσική του. Όπως και του Παυλίδη. Αν οι Τρύπες και τα Ξύλινα Σπαθιά είχαν κάνει τα ίδια πράγματα με αγγλικό στίχο στην Αγγλία, νομίζω θα μιλούσε όλος ο κόσμος γι' αυτά τα συγκροτήματα.
Μπορεί μια μουσική να σε κάνει να κλάψεις;
Ναι, βέβαια. Μπορεί ν' ακούσω το «Gimme shelter» των Stones και να έχω πρόβλημα. Μπορεί να ακούσω τον Nick Cave από την ταινία «Ταξιδιάρικα πουλιά» και να 'χω σοβαρό πρόβλημα.
Πάντοτε έκλαιγες;
Ναι, αλλά όσο μεγαλώνω κλαίω πιο συχνά. Μικρός τα καταπίεζα.
Είναι μαλακία η φράση «οι άντρες δεν κλαίνε»;
Τεραστίων διαστάσεων! 
Χασίς έχεις πάρει ποτέ;
Στο παρελθόν, ναι. Έχω βρεθεί σε παρέες που

γύριζε το τσιγάρο κι έκανα κι εγώ τις τζούρες μου. Αλλά δεν είναι κάτι που το έχω στη ζωή μου.
Είσαι υπέρ της αποποινικοποίησης του χασίς;
Ναι, είμαι.
Δεν πιστεύεις αυτά που λένε ότι το χασίς είναι ο προθάλαμος για τα σκληρά ναρκωτικά;
Όχι, βέβαια. Είναι σαν να λες ότι η Τσιμισκή (ο δρόμος που βρίσκονται τα δικαστήρια στη Θεσσαλονίκη) είναι ο προθάλαμος των δικαστηρίων. Τι φταίει ο δρόμος; Είναι σίγουρο ότι για να πας στην ηρωίνη θα περάσεις και από το χασίς. Αλλά δεν φταίει το χασίς που θα πάρεις ηρωίνη. Φταίνε οι συνθήκες της ζωής σου. Ξεκαθαρίζω ότι είμαι 100% -και δεν το λέω για να είμαι politically correct- 100% εναντίον των ναρκωτικών. Το χασίς πρέπει να αποποινικοποιηθεί για δύο λόγους: Πρώτων, γιατί αν και είναι πανεύκολο να το βρεις, υπό τις σημερινές συνθήκες το βρίσκεις μόνο από εμπόρους ναρκωτικών οι οποίοι πολύ έντεχνα πασάρουν στους πιτσιρικάδες τα πραγματικά ναρκωτικά. Και δεύτερον, γιατί ο πιτσιρικάς έχει ακούσει όλους αυτούς τους ανενημέρωτους που βάζουν το χασίς στο ίδιο καζάνι με την κοκαΐνη, την ηρωίνη και τα τριπάκια, δοκιμάζει κάποια στιγμή το χασίς και βλέπει ότι δεν είναι απολύτως τίποτα. Οπότε λέει: «Αμάν, παραμύθια μου λέγανε» και πάει στα υπόλοιπα που βέβαια δεν είναι καθόλου παραμύθια.

Διάβασα κάπου ότι δε θέλεις να είσαι πρότυπο για τους νέους.
Ναι, δε θέλω. Δε θέλω ούτε να προσέχω ούτε να 'χω το βάρος της ευθύνης για τον άλλον. Εγώ δεν είχα πρότυπα, ή μάλλον δεν είχα ολοκληρωτικά πρότυπα. Υπήρχαν άνθρωποι, όπως οι γονείς μου, τους οποίους απλώς θαύμαζα.
Υπήρχε κάτι που λείπει από τη ζωή σου και φοβάσαι μήπως δεν προλάβεις να το κάνεις;
Εννοείς οικογένεια;
Δεν εννοούσα αυτό, αλλά μια που το πήρες έτσι, πες μας.
Θα ήθελα να κάνω μια ωραία οικογένεια. Και είμαι αισιόδοξος ότι θα την κάνω.
Τι είναι αυτό που σου είναι απαραίτητο για να την κάνεις;
Ο άλλος άνθρωπος.
Πέρασε ποτέ γυναίκα από κοντά σου που δεν μπόρεσες να την κατακτήσεις;
Όχι.
Η γυναίκα που ψάχνεις πέρασε;
Αυτή μάλλον όχι, δεν πέρασε.
Πιστεύεις ότι υπάρχει;
Ελπίζω πως ναι.
Αν δεν υπάρχει, θα συμβιβαστείς με κάτι άλλο;
Φοβάμαι πως όχι.
Τελευταία ερώτηση: Πες μας κάτι που πίστευες μικρός και αποδείχτηκε πλάνη.
(παύση)... Ότι όταν γίνω 40 χρονών, θα είμαι γέρος.

THE END