SCHOOLWAVE CYPRUS
«Σπάστε τα ούλα!»

Το κύμα χτύπησε και την Κύπρο! Ωραίο το έντεχνο, ωραίο και το ροκ, αλλά ο χαμός έγινε όταν ανέβηκαν στη σκηνή οι μεταλάδες και έβγαλαν την (κυπριακή) κραυγή…

Λευκωσία, 17 Ιουνίου 2010, ώρα 7.59: Σε ένα λεπτό ξεκινάει το πρώτο Schoolwave Cyprus. Η εικόνα θυμίζει αυτήν της Αθήνας. Μια τεράστια σκηνή, ένας άψογος εξοπλισμός, οι καλύτεροι τεχνικοί και στα σκαλιά που οδηγούν στη σκηνή μια μαθητική μπάντα μες στην αγωνία και την υπερένταση.

Αν για μια ελληνική μπάντα oι ευκαιρίες να παίξει ένα σωστό live είναι λίγες, για μια κυπριακή είναι ελάχιστες. Ιδίως αν παίζει κανένα «περίεργο» είδος, όπως το πανκ, το μέταλ, το εναλλακτικό ροκ. Η Κύπρος είναι μια συντηρητική χώρα. Ακούει φανατικά λαϊκό, ποπ και λαϊκοπόπ. Οι μαθητές μέχρι πριν δύο χρόνια πηγαίνανε στο σχολείο με στολή. Τώρα τους επιτρέπουν γκρι, άσπρο ή μαύρο μπλουζάκι με τζιν ή γκρι παντελόνι. Τώρα ακόμα και τα κορίτσια μπορούν να φορούν παντελόνι! (Αυτά στο Λύκειο. Στο Γυμνάσιο συνεχίζει να είναι υποχρεωτική η στολή).

Κι όμως μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό παλιού ελληνικού κινηματογράφου, η στιγμή ήταν ιδανική για το πρώτο Schoolwave. 

Η νέα γενιά ακόμη και σπίτι όταν κάθεται ταξιδεύει μέσω ίντερνετ παντού. Ξέρει ότι ο κόσμος δεν είναι μόνο αυτό που ζει καθημερινά. 

«Πες μας μια παροιμία που να εκφράζει την κυπριακή νοοτροπία», λέμε στον Ιάκωβο των Sixth Dimension από τη Λάρνακα. Και αυτός με βαριά προφορά (το σίγμα παχύ, πολύ παχύ) μας λέει: «Ο νούρος του σύλου εν ισώνει». Δηλαδή; «Η ουρά του σκύλου δεν ισιώνει… έτσι είναι η νοοτροπία εδώ. Δεν αλλάζει. Δυστυχώς».

Κι όμως το διήμερο 17 και 18 Ιουνίου κάτι άλλαξε. Δώδεκα μπάντες απ' όλη την Κύπρο παίξανε ό,τι μουσική θέλανε χωρίς καμιά λογοκρισία. Και ο κόσμος, γύρω στα 2000 άτομα, ήταν εκεί να τους χειροκροτήσει. Ανάμεσά τους ο δήμαρχος Αγλαντζιάς που στήριξε το φεστιβάλ, αλλά και γονείς που έβλεπαν λίγο ανήσυχοι στην αρχή τα παιδιά τους να κατεβαίνουν από τις κερκίδες για να μπουν στο mosh pit. Αν μάλιστα ήταν εκεί και στο τέλος της δεύτερης μέρας θα είδαν και το πρώτο τους deathwall! 

Το σύνθημα έδωσαν οι μεγάλοι καλεσμένοι, οι Septic Flesh, που έχουν φανατικούς οπαδούς και στην Κύπρο.

Λίγες μέρες πριν την εμφάνιση τους, ένας Κύπριος μπαμπάς είχε πάρει τηλέφωνο αγανακτισμένος: «Είναι αλήθεια ότι φέρνετε στην Κύπρο τους σατανιστές;», «Ποιους σατανιστές;», του είπαμε, «μια χαρά παιδιά είναι. Μπορεί να μην πηγαίνουν εκκλησία, αλλά ούτε τελετές κάνουν, ούτε τα παιδιά σας κινδυνεύουν». Ελπίζουμε να ήταν στις κερκίδες για να το διαπιστώσει.

Η επιτυχία του φεστιβάλ φάνηκε κι από μια λεπτομέρεια στο τέλος. Όταν τα φώτα είχανε σβήσει και ο πολύς κόσμος είχε φύγει, αρκετά παιδιά παρέμεναν στο χώρο να συζητάνε και να χαζεύουν, όπως κάνουν μετά από ένα ωραίο πάρτι. Αν θα το ξανακάνουμε του χρόνου; Τώρα που ίσωσε ο νούρος του σύλου, εννοείται!