Φτιάξανε για τους έφηβους μια Βουλή σαν τη δική τους. Μεγαλόστομη και βαρετή.
Κι εκείνη, για εκδίκηση, τους αποκοίμισε! (Και μετά τους φωτογράφισε...)
Η φαντασία φέρνει νύστα στην εξουσία
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΝΟΣ ΕΦΗΒΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ
«Άκουσα με πολλή προσοχή όσα είπατε. Δεν έχει σημασία αν συμφωνώ σε όλα ή διαφωνώ σε κάποια... Σημασία έχει ότι μένω εντυπωσιασμένος από το επίπεδο των σκέψεων και των προτάσεων που διατυπώθηκαν».
Κ. Καραμανλής (ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ, 5/9/05)
ΕΠΤΑ ΑΤΑΚΤΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
Βουλή των Εφήβων, Ολομέλεια, 5/9/05:
Μέσα στο ναό της Δημοκρατίας την ώρα που ένας έφηβος βουλευτής αγορεύει και όλοι (κάνουν πως) τον παρακολουθούν, μια παρέα εφήβων έχει λυθεί στα γέλια. Βλέπουν τον πρωθυπουργό της χώρας να κάνει τρελές γκριμάτσες βαρεμάρας και την Υπουργό Παιδείας να χασμουριέται, να γλαρώνει και τελικά να κοιμάται.
Φυσικά καμία από τις τηλεοπτικές κάμερες που ήταν στην αίθουσα δεν κατέγραψε το γεγονός. Ευτυχώς είχε κάμερα ένα από τα παιδιά της παρέας. Χωρίς το υλικό που μας έστειλε, αυτό το ρεπορτάζ δε θα είχε καμιά αξία. Θα ήταν πάλι «υπερβολές των παιδιών».
Μιλήσαμε με επτά από τα παιδιά. Πριν ξεκινήσουμε τους προειδοποιήσαμε: «Μη μας τα πείτε όπως τα λέτε στη Βουλή των Εφήβων και κοιμηθούμε κι εμείς!». «Όχι ρε!» απαντήσανε. «Νομίζεις ότι έτσι μιλάμε στην πραγματικότητα;».
Καταρχάς, πείτε μας πώς σας φάνηκε γενικά σαν εμπειρία η Βουλή των Εφήβων.
Αγγελική: Τέλεια ήταν!
Γιώργος: Ήταν σαν μια δεύτερη πενταήμερη.
Βίκυ: Καλύτερη από πενταήμερη! Γιατί στην πενταήμερη είσαι με τα ίδια άτομα του σχολείου, εδώ γνωρίζεις καινούριο κόσμο.
Δημήτρης: Εγώ έχω κινητά από καμιά 10ριά παιδιά!
Διονύσης: Ήταν η χαρά του αγοριού! Η αναλογία ήταν 20% αγόρια και 80% κορίτσια. Μιλάμε για υπερβολικά πολλές γκόμενες! Το πρώτο βράδυ βγήκαμε για καφέ 17 κορίτσια και 5 αγόρια. Εγώ δηλαδή που είμαι Αθηναίος φώναξα και τους φίλους μου να έρθουν: «Ελάτε, είναι ωραία εδώ!».
Παναγιώτης: Εγώ δεν τα πάω καλά με το σχολείο, είμαι πιο πολύ του δρόμου. Δεν ξέρω πώς έγινε και με πήρανε. Περίμενα να βρω όλα τα διαβαστερά παιδιά, μ' ένα βιβλίο στο χέρι όλη την ώρα. Αλλά βρήκα αυτή την παρέα και πέρασα αξέχαστα.
Για τη Βουλή την ίδια -τις εργασίες και τις επιτροπές- δεν έχετε να μας πείτε τίποτα;
Διονύσης: Νομίζω ότι απλά γίνεται για να γίνεται. Μιλάμε στο βρόντο. Μας ακούνε τα ντουβάρια.
Βίκυ: Εντάξει, είπαμε τα προβλήματά μας. Δεν ξέρω αν θα ακουστεί η φωνή μας, αλλά τα είπαμε. Εμένα το μόνο μου παράπονο είναι ότι δεν μας άφησαν να μιλήσουμε τόσο ελεύθερα. Έπρεπε να προσέχουμε της εκφράσεις μας, την ενδυμασία μας... Μια κοπέλα, ξέρω 'γω, που φορούσε σκουλαρίκι στον αφαλό, της κάνανε παρατήρηση.
Αγγελική: Αυτές οι τέσσερις μέρες που περάσαμε μπορεί να μην είχαν σημασία για τους πολιτικούς (που οι περισσότεροι μας γράψανε στα παπάκια τους), είχαν όμως για μένα. Φεύγοντας από την Αθήνα είχα αναθεωρήσει τις απόψεις μου για πολλά πράγματα. Συγκεκριμένα στην επιτροπή μου υπήρχαν τέσσερα άτομα με ειδικές ανάγκες, 5 παιδιά θύματα ρατσιστικών αντιλήψεων, 2 περιπτώσεις ατόμων που ζούνε τις δυσκολίες της αγροτικής οικογένειας... Σε πολλές περιπτώσεις σοκαρίστηκα. Εγώ να μιλάω για αξίες και ιδανικά και οι άλλοι να αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης!
«Ο Καραμανλής είχε χάσει την επαφή! Η Γιαννάκου ξεροκουτούλαγε, κοιμήθηκε μισή ώρα και βάλε!»
Πάμε στη μέρα της Ολομέλειας. Ξέρουμε ότι είχαν έρθει να σας καμαρώσουν ο Καραμανλής, η Γιαννάκου, ο Παπανδρέου, ο Παπούλιας... Πείτε μας πρώτα για τη Γιαννάκου.
Δημήτρης: Εγώ τη λυπήθηκα. Ξεροκουτούλαγε!
Διονύσης: Στην αρχή χαλάρωσε. Μετά έκλεισε τα μάτια της και κοιμήθηκε κανονικότατα. Μισή ώρα και βάλε.
Πέτρος: Ξυπνούσε όποτε χειροκροτούσαν! Την έβλεπα που τρανταζόταν!
Ο Καραμανλής;
Διονύσης: Απάθεια, αφασία. Ο άνθρωπος είχε χάσει επαφή.
Παναγιώτης: Είχε βάλει το χέρι του πάνω στο έδρανο, είχε ακουμπήσει και το κεφάλι και αγνάντευε το πέλαγος.
Γιώργος: Σκεφτόταν μπακλαβάδες αυτός!
Βίκυ: Πρέπει να τον πήρε και λιγάκι!
Σας ενόχλησε η στάση τους;
Διονύσης: Καθόλου! Ήμασταν τρεις σειρές στη μέση του κοινοβουλίου και είχαμε λυθεί στα γέλια! Αφού μας πήρε στο κινητό ένα άλλο παιδί και λέει: «Τι κάνετε ρε; Σας έχουν πάρει χαμπάρι όλοι!»
Πέτρος: Κοίτα, απ' τη μία τους αναγκάζουν τους πολιτικούς να έρχονται και είναι λογικό να βαριούνται. Αλλά απ' την άλλη, βρε παιδιά, αν είναι έτσι μην έρχεστε καθόλου! Στείλτε κάποιους εκπροσώπους σας, κάποιους που να ενδιαφέρονται!
Παναγιώτης: Ήταν απαράδεκτη η στάση τους! Δεν κατάλαβα, εμείς διαβάζουμε κι εσύ κοιμάσαι; Με ποιο δικαίωμα; Κι εμείς βαριόμασταν, αλλά εσύ είσαι υπουργός, είσαι πρωθυπουργός. Πρέπει να ζοριστείς και λίγο!
Αγγελική: Άσε που στο διάλειμμα την κοπάνησαν και οι δυο τους.
Οι άλλοι πολιτικοί;
Διονύσης: Ο Παπανδρέου είχε ένα μπλοκάκι μπροστά του και όλο κάτι έγραφε. Αν δεν ζωγράφιζε, αλλά κρατούσε σημειώσεις, μπράβο του!
Αγγελική: Μπορεί να 'ταν κι αυτό μέρος του ίματζ!
Βίκυ: Κι αυτός πάντως την κοπάνησε στο διάλειμμα!
Γιώργος: Ο Παπούλιας, ο Στεφανόπουλος, ο Απόστολος Κακλαμάνης πρόσεχαν πολύ.
Πέτρος: Στη δεξίωση ο Κακλαμάνης ήταν ο μόνος που ασχολήθηκε με τα παιδιά και δεν έτρεχε πίσω από τις κάμερες.
Κάντε όμως και μια αυτοκριτική. Εσείς, ειλικρινά, πόσες αγορεύσεις αντέχατε ν' ακούσετε;
Διονύσης: Δυο-τρεις και τέρμα. Μετά μπούχτιζες! Μέσα σε μια ώρα είχα ακούσει 30 εκθέσεις. Έλεγα «όχι άλλη έκθεση!».
Δημήτρης: Έτσι μας μαθαίνουν στο σχολείο να γράφουμε και να μιλάμε. Κανένας, ας πούμε, καθηγητής δε μας έχει πει «να 'στε αυθόρμητοι».
«Το πάθος των μαθητών εκφράστηκε έντονα... Οι έφηβοι βουλευτές
μας υποδεικνύουν νέους δρόμους που μπορούμε να ακολουθήσουμε».
Μ. Γιαννάκου (ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ, 5/9/05)
HIGHLIGHTS
Διαλέξαμε τρεις χαρακτηριστικές απόψεις που έχουν ακουστεί στη Βουλή των Εφήβων: μια κουφή, μια επικίνδυνη και μια υπέροχη.
1. «Η γλώσσα συχνά γίνεται αγοραίο προϊόν καταναλωτικής σκοπιμότητας και όχι σπάνια εκπορνεύει το σώμα μας. Η ιερότητα της γλώσσας διασκορπίζεται και γλωσσικά φτωχοί συρόμαστε στο χάος ενός πεζοδρομίου, στο οποίο βασιλεύει η διάλυση και η έκπτωση του προσώπου».
(έφηβος βουλευτής, ΣΤ' Σύνοδος)
2. «Πού είναι οι Τούρκοι που κάποιοι αποκαλούν αδελφούς και φίλους; Εγώ δεν τους βλέπω. Ίσως και οι περισσότεροι. Γι' αυτό πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την εξωτερική μας πολιτική, να είναι σκληρή, πατριωτική, άφοβη. Ο ελληνικός στρατός, επίσης, να είναι όπως ήταν πάντα -και είμαι σίγουρος πως είναι ακόμα και τώρα- έτοιμος για όλα. Όχι μόνο για άμυνα, αλλά και για επίθεση, ανακατάληψη των εδαφών».
(έφηβος βουλευτής, Ζ' Σύνοδος)
3. «Θα ήθελα, μόνο, να πω τι περιμένω, σε τι ελπίζω. Ελπίζω, λοιπόν, να βρεθεί για τον καθένα από εμάς ένας καθηγητής, ένα βιβλίο, μια σχολική εμπειρία, μέσω της οποίας θα ανακαλύψει το χάρισμά του. Ο καθένας από εμάς έχει και από ένα χάρισμα. Και η μαγεία είναι ότι, όταν το ανακαλύψει και αρχίσει να το καλλιεργεί, θα νιώσει εντελώς περίεργα, πως ξεχνάει το χρόνο. Θα καταλάβει πως τη ροή του χρόνου εμείς οι ίδιοι την καθορίζουμε... Μόνο έτσι θεωρώ ότι το σχολείο μπορεί να κάνει τους μαθητές του να μάθουν, ανακαλύπτοντας το προσωπικό τους χάρισμα».
(έφηβη βουλευτής, ΙΆ Σύνοδος)
ΚΡΙΤΙΚΕΣ
ΣΤΑΘΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟΣ (δημοσιογράφος):
Βουλή των Εφήβων; Ποιων εφήβων; Αν αυτοί είναι οι έφηβοι σήμερα, με τέτοια γλώσσα (...) με τέτοιες ξενέρωτες ασάφειες, με τόση σπουδαιοφάνεια -την κάτσαμε τη βάρκα. Είναι θλιβερό και ανώμαλο θέαμα ο έφηβος που βιάζεται να μεγαλώσει για να γίνει πολιτικός. Και είναι διακωμώδηση της δημοκρατίας αυτό το φαιδρό θέαμα κάθε χρόνο. Όποιος θέλει ν' ακούσει τι σκέφτονται και τι λένε οι νέοι, πρέπει να κατέβει απ' το θώκο του, όχι να ανεβάσει εκεί πέντε-δέκα καημένα να παπαγαλίσουν πέντε κλισέ και να υποδυθούν τον Καραμανλή (στην καλύτερη περίπτωση).
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 10/9/2005
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ (μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου)
Πώς αφαιμάσσεις τους δεκαεφτάρηδες και τους μετατρέπεις σε διεκπεραιωτές παράλληλων μονολόγων; H συνταγή είναι τελικά απλή, τόσο απλή που θα χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο όσες εξουσίες κατά το παρελθόν άσκησαν βία για να καταστείλουν τη νεανική ορμή και αμφισβήτηση: δημιουργείς έναν καινούργιο «θεσμό» και τους βάζεις να υποδυθούν τον ενήλικο εαυτό τους, ντυμένοι με το βουλευτικό κουστούμι της σοβαροφάνειας που θα τους εγκαταστήσει στα άδυτα των αδύτων, εκεί όπου οι μεγάλοι χρειάζονται δεκαετίες, κόπο και χρήμα για να φθάσουν. Για τη Βουλή των Εφήβων ο λόγος. (...) Κι αν ακούγεται αυστηρή η κριτική, δεν απευθύνεται τόσο στους εφήβους βουλευτές (αν και θα όφειλαν να σκεφθούν πώς και γιατί βρέθηκαν εκεί) όσο στους συντηρητές του ανούσιου θεσμού και σε όσους κάθε χρόνο τον περιβάλλουν με δημοσιότητα και δήθεν θαυμασμό, χωρίς να αναρωτιούνται: γιατί απουσιάζει η φαντασία; Πού βρίσκονται οι ομάδες των νέων που αναζητούν το καινούργιο στην τέχνη ή στο Διαδίκτυο; H επιθετικότητα και η διεκδίκηση; Οι καθημερινές επαναστάσεις; H αγωνία; Οι φρέσκιες ιδέες; Γιατί πρέπει να αφήσουν οι έφηβοι στην είσοδο της Βουλής τον έφηβο εαυτό τους για να συμμετάσχουν σε μια πρόβα εξουσίας;
ΤΑ ΝΕΑ, 19/9/2005
Η ΠΡΩΗΝ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ
«Τα παιδιά εμάς μιμούνται»
Πριν από 3 χρόνια είχαμε πάει για ρεπορτάζ στη Βουλή των Εφήβων. Σ' ένα διάλειμμα έτυχε να συναντήσουμε την βουλευτή Ελένη Κούρκουλα, υφυπουργό Παιδείας τότε. «Πώς σας φαίνεται;» τη ρωτήσαμε, «εμείς πάντως σκυλοβαρεθήκαμε!». «Εγώ να δείτε!» μας είχε απαντήσει. Το ίδιο μας είπε και πριν λίγες μέρες που της μιλήσαμε.
Πώς σας είχαν φανεί οι απόψεις των παιδιών;
Υπερσυντηρητικές. Κατ' αρχήν εγώ πηγαίνοντας στη Βουλή των Εφήβων νόμιζα ότι θα δω κάτι πολύ πρωτοποριακό να συμβαίνει. Δυστυχώς τα παιδιά μπαίνουν στην αίθουσα έχοντας στο μυαλό τους ένα στερεότυπο βαρύγδουπο και στενό.
Άδικο έχουν; Αυτή δεν είναι η εικόνα της κανονικής Βουλής;
Ναι, αυτή είναι η πραγματική εικόνα. Και πρέπει να σας πω ότι είναι μια εικόνα πνιγηρή και για μένα την ίδια. Η Βουλή, όπως λειτουργεί σήμερα, χωρίς δηλαδή ζωντανό διάλογο, ευνουχίζει τον πολιτικό. Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα και αυτή την πραγματικότητα εισπράττουν τα παιδιά. Και καθώς δεν μπορούν να την ανατρέψουν, τη μιμούνται.
Συμφωνείτε λοιπόν ότι η Βουλή των Εφήβων είναι ένας χρεοκοπημένος θεσμός;
Συμφωνώ απολύτως. Πιστεύω ότι η Βουλή των Εφήβων θα αποκτούσε ένα καινούριο ενδιαφέρον, αν στα παιδιά δινόταν η ευκαιρία να κάνουν κάτι πιο πρακτικό, αντί να διατυπώνουν τις θεωρίες τους περί ζωής και περί Ελλάδας. Θα μπορούσαν να ετοιμάζουν κάθε χρόνο προτάσεις για ένα συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Για παράδειγμα, την εισαγωγή του μαθήματος της Σεξ. Διαπαιδαγώγησης στα σχολεία ή το πώς φαντάζονται τα αγόρια τη στρατιωτική θητεία που έχουν να αντιμετωπίσουν μεθαύριο. Μια πρόταση νομοσχεδίου από αυτά τα παιδιά θα μπορούσε να μπει μετά στην κανονική Βουλή και, επεξεργασμένη πιο επιστημονικά, να μπει προς ψήφιση. Αυτό θεωρώ πως θα ήταν μεγάλη παρέμβαση.
Και γιατί δεν κάνατε κάτι εσείς τότε που ήσασταν Υφυπουργός;
Δεν ήταν δική μου αρμοδιότητα η Βουλή των Εφήβων, ήταν του προέδρου της Βουλής.
Ε, ας του λέγατε κάτι!
Δε λειτουργεί έτσι το κράτος, παιδιά!
THE END
