Στολή παραλλαγής

           Στις 13 Νοεμβρίου ένας φίλος μας πήγε φαντάρος. Παρουσιάστηκε στον Αυλώνα, στο Κ.Ε.Τ.Θ., που σημαίνει Κέντρο Εκπαίδευσης Τεθωρακισμένων (Ωραίο όνομα! Λες και εκπαιδεύονται τα τεθωρακισμένα…). Πήγαμε κι εμείς μαζί του για συμπαράσταση. Είχε κουρευτεί, είχε βγάλει τα σκουλαρίκια του και ήταν λίγο έως πολύ αγχωμένος. Λίγα μέτρα πριν την πύλη, πίσω από ένα stand, στεκόταν μια ωραία κοπέλα. «Νεοσύλλεκτος;» τον ρωτάει χαμογελαστή. «Αυτό το δώρο είναι για σένα!» του λέει και του δίνει ένα κουτί βαμμένο χακί, καφέ και μαύρο -στα χρώματα της στολής παραλλαγής. Πάνω έγραφε: «Μήνες είναι, θα περάσουν!». Το ανοίγει και βρίσκει μέσα μια κάρτα κινητής τηλεφωνίας με «12 ώρες δωρεάν χρόνο ομιλίας», μια ξυριστική μηχανή, μια μικρή κολόνια και ένα κουπόνι έκπτωσης τριών ευρώ για μια ηλεκτρική οδοντόβουρτσα! Υπήρχε κι ένα γράμμα από τις εταιρείες που προσφέρανε τα δώρα: «Αγαπητέ φίλε, μόλις ξεκίνησε μία από τις πιο ξεχωριστές περιόδους της ζωής σου. Μέσα από την καρδιά μας, σου ευχόμαστε καλό ξεκίνημα στη θητεία σου… Είμαστε δίπλα σου!»

Πέρα από το γελοίο του πράγματος (αυτά τα «μέσα από την καρδιά μας» ή το σλόγκαν που υπήρχε στο κουπόνι για την οδοντόβουρτσα: «φαντάρε, εκπαιδεύσου στο σωστό βούρτσισμα»), θαυμάζει κανείς το δαιμόνιο των εταιρειών και των διαφημιστών. Οι αγχωμένοι υποψήφιοι φαντάροι είναι ιδανικό target group. Μόνο δώρα δεν περιμένουν την πρώτη μέρα στο στρατό. Κι αν το δώρο έρθει ντυμένο σε στολή παραλλαγής, το χτύπημα είναι πιο ύπουλο και πιο πετυχημένο.

Εμείς τον θαυμαστό κόσμο του marketing τον γνωρίσαμε με την ευκαιρία του Schoolwave. Υπήρξε χορηγός που δεν ήθελε να μπει στο dvd με ένα απλό σποτάκι, αλλά με μια «γκρίζα διαφήμιση». «Δηλαδή;» του λέμε. «Δηλαδή εκεί που παίρνετε συνέντευξη από ένα παιδί», μας λέει, «να φαίνεται και το αναψυκτικό μας». «Τι δηλαδή; Να βάλουμε το παιδί να πίνει;» τον ρωτάμε. «Όχι, δε χρειάζεται καν να πίνει», μας απαντάει, «αρκεί να είναι σε ένα τραπεζάκι τυχαία δίπλα του».

Αρνηθήκαμε, γιατί το θεωρήσαμε κοροϊδία. Και ο φίλος μας ο φαντάρος αρνήθηκε. «Πάρτε τα όλα», μας είπε, «δεν τα χρειάζομαι». Τελευταία στιγμή όμως, λίγο πριν περάσει την πύλη, ζήτησε πίσω την κολόνια. «Για τις εξόδους!» μας είπε. Η διαφήμιση είχε πετύχει.

Χρήστος Ιωαννίδης