Γράφω για να μιλήσω για τα γλειφτρόνια που έχει κάθε τάξη σε όλα τα σχολεία. Οι κανόνες για να εξασφαλίσεις έναν καλό βαθμό, ακόμα κι αν δεν παίρνεις τα γράμματα, είναι:

1. Να κάθεσαι στο πρώτο θρανίο (άντε το πολύ στο δεύτερο) και να κοιτάς στα μάτια τον αγαπημένο σου καθηγητή.

2. Να σηκώνεις συνεχώς το χέρι σου και να έχεις συνέχεια απορίες.

3. Να σπαράζεις στα κλάματα όταν θα παίρνεις κάτω από την βάση για να δείξεις ότι σου έτυχε κάτι την προηγούμενη μέρα και δεν κατάφερες να διαβάσεις όσο το δυνατόν περισσότερο...

Μόνο έτσι, φίλοι μου, θα βγάλεις καλό βαθμό και θα έχεις και την εμπιστοσύνη του καθηγητή αλλά και του διευθυντή… Και σε αυτό το σημείο αναφέρουμε την μοναδική λέξη που μας έρχεται στο μυαλό: «Έλεος»!!! Εγώ δε θα κατέστρεφα με τίποτα την προσωπικότητά μου για να αποκτήσω την συμπάθεια των καθηγητών. Φέτος ήταν η τελευταία μου χρονιά και πραγματικά σιχάθηκα το κάθε ηλίθιο που το ‘παιζε μαγκάκι και αρχηγός στην παρέα, αλλά κάθε φορά που πέρναγε ο καθηγητής από μπροστά έβαζε τη γνωστή μάσκα και γινόταν το αθώο και καλό παιδί...Πόσες μα πόσες φορές μου ήρθε να τους χώσω μπουνιά! Γι’ αυτούς που έχουν κι άλλες σχολικές χρονιές τους δίνω μία και μόνο συμβουλή: Μην τσαλακώσετε τον χαρακτήρα σας για κανέναν λόγο.

Έβαλα στη μάνα μου Rotting Christ και μου ζητάει το cd κάθε μέρα. Έχει ξετρελαθεί! Μόλις άκουσε και Μoonspell έμεινε! Ζήτω οι μανάδες-blacksters!!!!!!!!!!!!! Δημοσιεύστε το μη σας πάρουν και σας σηκώσουν οι Venom!! Ughhhhhhhhhhhh!!!!

Συχνά ακούω παιδιά να στεναχωριούνται εξαιτίας του διαζυγίου των γονιών τους. Πειράζει που εγώ ανήκω στο άλλο άκρο;;; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου σε αυτήν την οικογένεια πάντα υπήρχαν εντάσεις. Οι γονείς μου πάντα έβρισκαν αφορμές για να μαλώσουν, που τις περισσότερες φορές ήταν και ασήμαντες. Μάλωναν γιατί η μαμά γκρίνιαζε, γιατί ο μπαμπάς ήταν φωνακλάς, γιατί η μαμά έχει δυνατό γέλιο, γιατί ο μπαμπάς έχει black humor και κοροϊδεύει τη μαμά κτλ… Πάντα κάτι υπήρχε να διαταράσσει τα νερά της χαρούμενης και αγαπημένης οικογένειας μας.

Τώρα τελευταία τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Κάθε φορά που μιλάνε μαλώνουν, δεν κοιμούνται μαζί και οι σχέσεις τους στο σπίτι είναι τυπικές. Ο λόγος που μένουν μαζί ακόμη; ΕΓΩ! Αν δεν ήμουν εγώ στη μέση, τώρα θα είχαν τραβήξει διαφορετικούς δρόμους και όλα θα ήταν πολύ καλύτερα για όλους μας. Έχω βαρεθεί να ακούω τις φωνές τους.. Στις αρχές έκλαιγα και στεναχωριόμουν, τον τελευταίο καιρό όμως απλά δεν νιώθω! Βάζω τη μουσικούλα μου και οι φωνές τους είναι απλά μακριά μου...

Πριν από λίγες μέρες έπιασα κουβέντα με τη φύλακα του σχολείου μου. Μου είπε πως ο γιος της μπαίνει τώρα στα δύσκολα, επειδή θα πάει Γυμνάσιο. Μου είπε πως του έδωσε μια συμβουλή: Να σκύβει το κεφάλι και να περνάει απαρατήρητος! Γιατί; Γιατί «αυτοί που περνάνε απαρατήρητοι, περνάνε καλύτερα. Αν δεν φαίνεσαι πολύ, την βγάζεις πιο καθαρή»! Μετά αναρωτιόμουνα τι σόι άνθρωπος δίνει μια τέτοια συμβουλή στο παιδί του; Και πόση εμπιστοσύνη στον εαυτό του μπορεί να έχει ένα παιδί, όταν η μόνη συμβουλή που πήρε απ' τους γονείς του ήταν να σκύψει το κεφάλι και να γίνει αόρατος; Ίσως βέβαια κάτι να ξέρει η μάνα του. Όντας φύλακας σε λύκειο, μάλλον έχει καταλάβει ότι στο ελληνικό σχολείο έχεις λίγο-πολύ τρεις επιλογές αν θες να επιβιώσεις: ή αριστούχος ή γαμιάς ή αόρατος.

Τρεις το βράδυ και μιλάω με την κοπέλα μου που κλείσαμε τρεις μήνες!!! Μπαίνει μέσα ο μαλάκας: «Πάλι μιλάς μ’ αυτήν στο κωλοτηλέφωνο; Άντε μην την πάρω και την ξεχέσω!». Μπαίνει και η άλλη η σκύλα που ψάχνει γι’ αφορμή. «Τι σε πειράζω;» της λέω «δεν έκανα τίποτα κακό...», «Είδες το κωλόπαιδο; Αμέσως να αντιμιλήσει!» και αρχίζει τα γνωστά ουρλιαχτά που κάνουν τα μπαλάκια σου να θέλουν να κρυφτούν. Εγώ μπαίνω στο δωμάτιο μου, δεν αντέχει το κεφάλι μου άλλο τσακωμό, έλεος. Η σκύλα μ’ ακολουθεί, τσιρίζει, γινόμαστε κώλος, φωνάζει και ο μαλάκας. Πλέον έχουν ξεχάσει το λόγο για το οποίο φωνάζουν, φωνάζουν απλώς για να φωνάξουν. Δεν αντέχω άλλο, είναι τελείως ηλίθιοι. Αυτή η ιστορία είναι έτσι από τα τέλη της Έκτης δημοτικού, σχεδόν κάθε μέρα και για άσχετο λόγο. Αύριο θα 'ρθουν να μου πουν συγγνώμη και μαλακίες και το βράδυ θα γίνει η ίδια ιστορία και χειρότερα. Δεν αντέχω άλλο. Ό,τι και να κάνω θα βρουν κάτι κακό να πουν. Δε φτάνει που ζούνε εκατό χρόνια πίσω, είναι και γκαζμάδες. Πήγαμε πέρσι σε μία παιδοψυχολόγο και επειδή τους είπε κάποια πράγματα, οι ηλίθιοι την έβγαλαν άχρηστη τη γυναίκα. Μου ’ρχεται να τους σκοτώσω, κυρίως αυτή τη σκύλα. Δεν αντέχω. Στο τέλος θα πιστέψω κι εγώ ότι είμαι ένα ρετάλι της κοινωνίας, ενώ είμαι μια χαρά παιδί, με τους φίλους μου, την κοπέλα μου που την υπεραγαπώ και με υπεραγαπάει, καλός στα μαθήματα, καλός και στο μπάσκετ. Και όμως, αρχίζω να νιώθω ότι είμαι ένας αληταράς και μισός. Αν γίνεται ας μου στείλει κάποιος κάνα mail να μου πει κάτι, πως δεν είμαι ο μόνος, όχι τις γνωστές μαλακίες «άστους να φωνάζουν»,γιατί δεν μπορώ να μου μιλάνε έτσι κι εγώ να κάθομαι σαν τον μαλάκα. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας παιδιά.

Α, 15 χρονών

Αύριο θα πάω στη συναυλία του υπέροχου, μοναδικού, ατελείωτου Φοίβου Δεληβοριά! Είναι ο άντρας της ζωής μου, πάει και τελείωσε. Τον λατρεύω. Δεν νομίζω ότι θα συναντήσω στη ζωή μου άνθρωπο σαν αυτόν. Ευαίσθητο, να γράφει στίχους και μουσική, να συγκινείται από έναν σκύλο στο Κολωνάκι, η ζωή του να μην έχει νόημα χωρίς μια Κική, χωρίς Εκείνη. Να γίνεται χάλια, αλλά να ελπίζει... Να βρίζει με τον πιο υπέροχο τρόπο. Η «Υβρεοπομπή» μ’ έμαθε πως κάποιος μπορεί να λέει όποια λέξη θέλει, αλλά να τη λέει με τόση αγνότητα κι αγάπη που να της παίρνει όλο το άσχημο νόημα.
Διαβάζω συνεντεύξεις του και πληροφορίες γι’ αυτόν εδώ και έναν χρόνο. Ποτέ δε διάβασα ότι είναι δεσμευμένος ή παντρεμένος, τίποτα. Γι’ αυτό και σας γράφω. Είναι η μοναδική μου ευκαιρία να του πω πως τον λατρεύω, πως θέλω να... (ε ναι, θα το πω!) ...θέλω να τον παντρευτώ!!! Όλοι μου λένε πως είμαι τρελή, αλλά εγώ δεν τους ακούω. Μα πού είναι το παράλογο; Αυτός είναι 34 κι εγώ 16. 18 χρόνια διαφορά. Οι μισές θείες μου είχαν 20 χρόνια διαφορά με τους άντρες τους και όμως, μια χαρά αποδεκτοί ήταν οι γάμοι! Εμένα γιατί να με λένε τρελή; Φοίβο σ’ αγαπώωωωωωωωωωω!!! Είσαι ο πρίγκιπάς μου και θα σε περιμένω...

Lila-Fly-53 Delivoria!!!

Σ’ ακούω, δεν χρειάζεται να φωνάζεις, ναι, σ’ ακούω. Ναι, θα κάνω ό,τι μου λες, θα διαβάζω, θα γίνω καλός άνθρωπος. Από αύριο όμως, γιατί σήμερα μάς τέλειωσε. Το κουράγιο μάς τέλειωσε. Ναι, θα το κάνω. Γιατί θέλω να νιώθω καλά, σαν όλους τους άλλους ανθρώπους. Θέλω να είμαι καλός. Ναι, θα το κάνω. Θα γίνω κι εγώ ένας περήφανος παπαγάλος, θα κάνω πράγματα που δε μου αρέσουν και θα μαθαίνω απ’ έξω σελίδες με άχρηστα πράγματα. Θα μάθω να μην κάνω ποτέ αυτό που μου αρέσει και να μην το λέω. Θα κατεβάσω από ψηλά τα όνειρά μου και θα τα σκίσω, θα τα κάνω κομμάτια, θα τα πετάξω στα πιο βαθιά σκοτάδια του μυαλού μου, όπου κι αν είναι. Μια ζωή θα λέω ψέματα. Σε σένα, σε μένα, σε όλους. Αν θέλω να ζήσω πρέπει να μάθω να λέω ψέματα. Να μη βλέπουν οι άλλοι τι νιώθω. Μόνο εγώ θα ξέρω ότι όλα είναι ψέματα. Κι όταν τα καταφέρω θα είμαι κι εγώ σαν εσένα, εσένα που μιλάς δυνατά, που γελάς πολύ, που όλα σου είναι εύκολα. Σαν εσένα που δεν έχεις ανάγκη να ψάχνεις γι’ ανθρώπους, σε βρίσκουν εκείνοι. Και σ’ αγαπούν, σε λατρεύουν. Ναι, σαν κι εσένα θέλω να γίνω. Μα σε μισώ. Θέλω να γίνω κάτι που μισώ.

Άδικη Κατάρα 

Χθες έπιασα τους γονείς μου να πηδιούνται! Κατά τις 2.30 το βράδυ ήθελα να πάρω κάτι απ' το δωμάτιό τους, οπότε μπήκα χαλαρά νομίζοντας ότι κοιμούνται. Δυστυχώς, όμως, δεν κοιμόντουσαν... Ήταν γυμνοί και βρίσκονταν σε μια πολύ περίεργη στάση που δεν θέλω καν να θυμάμαι! Γιατί ρε γαμώτο δεν πήγα για ύπνο σαν καλό παιδί; Και γιατί στον πούτσο δεν κλειδώνουν άμα είναι να κάνουν ό,τι έκαναν; Από τότε δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές έχω μετανιώσει που δεν άκουσα τη συμβουλή της μάνας μου να πάω για ύπνο (που σημαίνει ότι ήταν προσχεδιασμένο το έγκλημα...). Έχω αηδιάσει απίστευτα. Λέτε να μη μου ξανασηκωθεί ποτέ;...

R

Ένα πράγμα δεν έχω καταλάβει με τις γυναίκες. Έχουν το θάρρος να σε κοροϊδέυουν και να σ' αποφεύγουν με φθηνά ψέματα, αλλά δεν έχουν το θάρρος να σου πετάξουν τη χυλόπιτα στα μούτρα! Το έχω ζήσει αυτό. Ζήτησα από μια κοπέλα να βγούμε και αυτή είπε ότι θα με πάρει τηλέφωνο να κανονίσουμε ημερομηνία. Τελικά δε με πήρε ποτέ. Είδα μια φορά στο «Singles» μία γκόμενα που έκανε ακριβώς το ίδιο! Το ίδιο έχουν πάθει και πολλοί φίλοι μου. Σας παίρνει τηλέφωνο ο άλλος να σας ζητήσει να βγείτε, σας δίνει αξία λέγοντάς σας ότι είσαστε όμορφες και του αρέσετε πολύ. Ίσως και να σας ερωτεύτηκε... Κι εσείς του παίζετε όλο αυτό το θέατρο! Του δίνετε ψεύτικες ελπίδες και μετά του κόβετε κάθε επαφή λες και σας έβλαψε! Βρε δεν ντρέπεστε καθόλου; Και μετά λέτε εμάς γουρούνια!

Chris Lampard

Αγαπητοί Schooligans, έπρεπε να σας γράψω. Αρχικά θα σας έγραφα με απώτερο σκοπό να δημοσιεύσετε το γράμμα μου. Θα έγραφα κάτι πιασάρικο, κάτι συγκινητικό, κάτι ψεύτικο. Θα το διάβαζε η παρέα μου και θα μου έλεγε: «Ουάου! Δημοσίευσαν το γράμμα σου!»… Μετά θυμήθηκα ότι δεν έχω παρέα. Έπειτα σκέφτηκα πως μέσα από αυτό το γράμμα θα μπορούσα να εκφράσω την αγάπη και όλα τα περαιτέρω συναισθήματα που τρέφω για μια κοπέλα. Σκέφτηκα πως αν το δημοσιεύατε θα βάζατε έναν πολύ ξενερωτικό τίτλο στην κορυφή.
Μετά σκέφτηκα πως ο μόνος τρόπος να σας στείλω γράμμα και να μη το δημοσιεύσετε είναι ένας, να σας στείλω ένα τόσο μεγάλο γράμμα ώστε να μην μπορείτε να το δημοσιεύσετε ολόκληρο. Ήμουνα λοιπόν έτοιμος να ξεκινήσω να γράφω την ιστορία της ζωής μου με κάθε λεπτομέρεια για να προκύψει ένα τεράστιο σε έκταση γράμμα. Είπα όμως να κάνω κάτι πιο απλό, να σας στείλω ένα μεγάλο γράμμα. Ορίστε:

Α

Ιάκωβος

Θα ήθελα να είχα λίγη αγάπη, λίγες ελπίδες και λίγο χρόνο παραπάνω... Να κοιταχτώ μια μέρα στον καθρέφτη και να δω έναν άνθρωπο δίπλα μου.

Χριστίνα, Γ΄ Λυκείου

Λοιπόν, εγώ έχω να πω ότι έκατσα και δούλεψα σαν τον σκύλο επί 98 ημέρες μετρημένες, χωρίς ρεπό χωρίς τίποτα. Με άθλια αφεντικά που με μισούσαν και δεν έχαναν ευκαιρία να μου το δείχνουν. Με πελάτες που πίστευαν ότι το να είσαι οικοδόμος ή βενζινάς σε κάνει πιο μάγκα από τη σερβιτόρα που σου φέρνει τον καφέ, άρα έχεις το δικαίωμα να την κάνεις ρόμπα. Με μουσική πιο κάτω και από Ζαζόπουλο (πόσο ηλίθιο όνομα) και με συναδέλφους άμπαλους και ρουφιάνους. Και όλα αυτά γιατί είχα σκοπό να μαζέψω λεφτά να πάω στο εξωτερικό να δω το αγαπημένο μου συγκρότημα από το κάγκελο μπροστά.
Και είναι τόσο γαμάτο να κάνεις την καύλα σου με δικά σου λεφτά. Είναι διπλή χαρά γιατί μετά είσαι μάγκας και εγώ είμαι μάγκας, γιατί πέτυχα έναν στόχο. Και δεν θα ‘χε πλάκα όλο αυτό αν δεν έκλαιγα στις τουαλέτες κάθε φορά που με έκανε ρόμπα το αφεντικό μπροστά σε όλους. Αλλά κι εγώ του έκλεβα το ταμείο και πάλι μάγκας ένιωθα. Και όταν πηγαίνεις στο εξωτερικό να δεις το αγαπημένο σου συγκρότημα, και περιμένεις 8 ώρες στη βροχή για να το δεις από το κάγκελο, να μη συμβιβαστείς με τίποτα γιατί εσύ αυτό γουστάρεις. Βέβαια και λίγο πιο πίσω απ’ το κάγκελο να κάτσεις πάλι μάγκας θα είσαι, αλλά στο κάγκελο είσαι τριπλός μάγκας!

Μαγκας :P

Γεια... Αποφάσισα να σας στείλω για να μοιραστώ το πρόβλημα μου μαζί σας. ΕΙΜΑΙ Ο ΠΙΟ ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!! Θα καταλάβετε γιατί... Όλα άρχισαν πριν εννέα και κάτι μήνες που έπεσα με το μηχανάκι και δεν έμεινε κανένα σημείο του σώματός μου χωρίς κάψιμο........ (έγλειψα την άσφαλτο σε μία ολόκληρη κατηφόρα!). Δεκαπέντε μέρες μετά, μόλις μπόρεσα και οδήγησα ξανά με τρακάρει ένα αμάξι με 140.... Ούτε εγώ ξέρω πώς σηκώθηκα από την άσφαλτο και έβρισα τον οδηγό... Και τώρα πριν από 10 μέρες βγάζω τον ώμο μου και θα μείνω τριάντα μέρες μέσα... Αλλά όλος ο κόσμος, αντί να με παρηγορήσει, ή μου λέει ότι θα έχω αναπηρία γιατί είναι η τρίτη φορά που βγάζω τον ώμο μου ή με ρωτάει «και πώς την παίζεις τώρα με δεμένο το χέρι;;;;;;;;»!

Ένας πονεμένος δεκαεξάχρονος

Ρε Ζαχαρία, γιατί κουρεύτηκες γαμώτο;;; 

9.08.2008 απόγευμα. Οι γονείς μου τσακώθηκαν. Πάλι. Δύο εβδομάδες τώρα έλειπε ο πατέρας μου και ήμασταν όλοι μια χαρά! Εγώ ειδικά δεν ήθελα να γυρίσει πίσω… όπως γίνεται πάντα όμως γύρισε! Είναι χάλια αυτό το συναίσθημα. Να είσαι σπίτι και να μην είσαι ήσυχη. Να βρίσκεσαι έξω από αυτό και να μη θες να γυρίσεις. Είπα στην μητέρα μου πως άμα δεν θέλει να την δέρνει να τον χωρίσει. Δεν ήταν η πρώτη φορά που της το είπα και φυσικά δεν είμαι η μόνη που της έχει πει κάτι τέτοιο. Αυτή η ηλίθια όμως αγαπά αυτό το τερατούργημα που έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι άνθρωπος. Ενώ όλα τα παιδιά στενοχωριούνται όταν χωρίζουν οι γονείς τους, εμείς με την αδερφή μου είμαστε στεναχωρημένες γιατί ΔΕΝ χωρίζουν οι γονείς μας. Αν και μια φορά η μαμά ετοιμάστηκε να φύγει. Ωραία! Τέλεια! Να την έκανε εκείνη με ελαφρά και εμείς να φορτωνόμασταν τον «άλλον». Ίσως να είναι πολύ εγωιστικό να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας ζητώντας από την μαμά να μείνει, αλλά όλο αυτό το λούκι-παλούκι ήταν δική της επιλογή. Τον παντρεύτηκε, είδε τι σκατά είναι κι όμως τον κράτησε!!! Γιατί; Γιατί

Ο ΚΟΣΜΟΣ θα έλεγε ότι είναι ακατάδεκτη, αφού είχε ήδη στείλει στο διάολο δύο υποψήφιους γαμπρούς. Για να μην «λέει ο κόσμος» λοιπόν, η μάνα μου τυραννιέται έχοντας για σύζυγο κάποιον που την έχει στο χέσιμο και την χτυπάει όποτε του καπνίσει. Σε κάτι τέτοιες στιγμές μόνο δύο πράγματα μπορούν πραγματικά να φτιάξουν την διάθεσή μου: τα τραγούδια στο mp3 player και το να τα γράφω κάπου. Η μουσική σε στέλνει αλλού. Σε ταξιδεύει μακριά και σε κάνει να ξεχνάς.

Και το γράψιμο είναι ο καλύτερος τρόπος να αναλογισθείς για όσα σου συμβαίνουν. Χωρίς λογοκρισία, χωρίς περιορισμούς, χωρίς επιφυλάξεις. ΓΡΑΦΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ…

Fem.anakom92

Το πρόβλημα μου δεν είναι οι γονείς μου. Το πρόβλημα μου είναι η θεία μου, που είναι και καθηγήτριά μου (μου κάνει ιδιαίτερα). Είναι σπαστική, θέλει να κάνω ό,τι μου πει και κατακρίνει ό,τι μ’ αρέσει. Κάθε φορά που μου μιλάει με κάνει σκουπίδι - ο πατέρας μου είναι στο τσακ να την αρχίσει στις χριστοπαναγίες, με τον ζόρι τον κρατάω. Η μάνα μου τι να πει; Αδερφή της είναι... Ειλικρινά δεν την αντέχω... Θέλω να την σκοτώσω. Mου λέει ότι ακούω metal μόνο και μόνο για να πουλήσω μαγκιά και ότι είμαι εντελώς αδύναμη και κότα. Είχαμε βγει μια φορά με κάτι μαθήτριες της (κόρες γιατρού πάντα) και με έλεγε μπροστά τους κότα!
Με πίεζε να πάω στη Μadonna και επειδή της είπα ότι θέλω να πάω Schoolwave και Rock 'em all άρχισε και έλεγε ότι λέω μαλακίες και ότι πάω σε όλους τους «μπιχλιάρηδες». Έβριζε τους Rammstein που είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα και μου έλεγε ότι είμαι άσχετη και δεν έχω γούστο. Μόλις έμαθε, όμως, ότι ένας από τους «αγαπημένους» της μαθητές (που έχουν τις ιατρικές για παιχνίδι) ακούει Rammstein άλλαξε γνώμη. Ανοίγει το pc μου με το έτσι θέλω και μια μέρα - εκεί που έψαχνε τις επαφές μου στο msn (!) - διάβασε και το μνμ που μου έστειλε ο κολλητός μου: «μωράκι έχω πρόβλημα, πάρε τηλ». Και άρχισε και με έλεγε πουτάνα και χαζή και ότι πάω στις γωνιές και γαμιέμαι και ότι με έχουν πάρει χαμπάρι όλοι στο χωριό και κάτι τέτοια... Κι εγώ ούτε που έχω προχωρήσει ποτέ με αγόρι. ΟΚ, μου ψωνίζει ρούχα, μου δίνει λεφτά, δεν πληρώνεται όταν έρχεται για μάθημα, αλλά φτάνει... Βαρέθηκα να κλαίω κάθε φορά. Το μόνο που εύχομαι είναι να περάσουν γρήγορα τα χρόνια. Να περάσω Ιατρική και να φύγω μακριά της... Κόντεψα να αυτοκτονήσω για να μην την ακούω. Συγγνώμη αν σας κούρασα, αλλά έπρεπε να τα πω... Ευχαριστώ που υπάρχετε, κι ας σας βρίζει κι εσάς...

ready to kill

Ξέρεις τι θα μου λείψει από τη Γ'λυκείου; Θα μου λείψουν οι φευγαλέες ματιές που έριχνα κάθε φορά που περνούσα έξω από το Γ2 για να σε δω... Θα μου λείψουν οι κοπάνες που άφηνα στη μέση για να έρθω να παρακολουθήσω το μάθημα μαζί σου... Θα μου λείψουν οι ατελείωτες ώρες στο λεωφορείο κατά τη διάρκεια της 7ήμερης όπου μιλούσαμε, μιλούσαμε, μιλούσαμε... Θα μου λείψει «το βλέμμα που σκοτώνει» κάθε φορά που έκανα βλακείες για να σου τραβήξω την προσοχή... Θα μου λείψει εκείνη η μέρα της εβδομάδας που σε περίμενα να μιλήσουμε στις 9παρά, στις 10παρά, στις 11παρά κλπ στο γνωστό μέρος...ΔΕ ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ, ΜΟΝΟ ΕΣΥ!

Αγαπητό Schooligans, αποφάσισα να σας γράψω για να μοιραστώ μαζί σας ένα θέμα το οποίο με καίει. Όχι, δεν είναι το πώς να ρίξω την γκόμενα. Όχι, δεν είναι το τι να βάλω όταν βγαίνω έξω για να εντυπωσιάσω. Είναι κάτι πιο απλό: ενδιαφέρομαι για το περιβάλλον!!! «Τι μαλακίες είναι αυτές;» θα αναφωνήσουν πιθανότατα μερικά στραβάδια! Αυτό είναι το πρόβλημα. Είμαι green μέχρι το κόκαλο και νιώθω περήφανος που κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να προστατεύσω το μέλλον του πλανήτη. Ταυτόχρονα όμως νιώθω αμηχανία, ντροπή και λύπη γι’ αυτό που προσφέρω εξαιτίας κάποιων ηλίθιων! Γι’ αυτούς το να καταστρέφεις το περιβάλλον θεωρείται κάτι φυσικό, για να μην πω θετικό. Άμα δεν πετάξεις το μπουκάλι κάτω, άμα δεν γεμίσεις τον κανονικό κάδο σκουπίδια (ενώ ο κάδος ανακύκλωσης είναι άδειος) πώς θα δείξεις ότι είσαι γνήσιος Έλληνας έφηβος; Για να το παίξουν μάγκες και να ρίξουν τα γκομενάκια με το μηχανάκι τους, χαλάνε επίτηδες την εξάτμιση για να κάνει θόρυβο και να βγάζει ντουμάνι το καυσαέριο! Πρόσφατα είχα βγει βόλτα με έναν δήθεν κολλητό μου και αυτός πετούσε σκουπίδια κάτω για να με πικάρει! Αλλά πάρτε το χαμπάρι ρε! Δε θα αλλάξω ακόμα και αν το πληρώνω σε μοναξιά! Θα κάνω αυτό που γουστάρω και ας πάτε να γαμηθείτε! Ας μείνετε βολεμένοι στην αδιαφορία σας σαν γνήσιοι Ελληνάρες που είστε!

Greenman

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί παραπονιούνται όλοι... Τι σκατά; Μόνο εγώ περνάω καλά; Έχω μια γαμάτη παρέα -είμαστε καμιά 15αριά άτομα- πάμε σε καφετέρια και κάνουμε τζίρο ρε! Και κάθε ελεύθερο βράδυ που έχουμε τα σπάμε! Κάνουμε από καφρίλες (ο Pro τις προάλλες έφαγε ποπ κορν από τ’ αρχίδια του, ενώ εγώ την έπεφτα σε έναν σκύλο), μέχρι συζητήσεις επιπέδου (σοβαρά). Και όχι, κανείς μας δεν ήταν «high». Απλά είμαστε πάντα έτσι... Τα έχω με μια κοπέλα που γουστάρω τρελά και περνάμε γάμησε τα κι άφησέ τα… Εγώ είμαι ό,τι να 'ναι, αυτή είναι ό,τι να 'ναι, οπότε ταιριάζουμε μια χαρά. Δεν έχω κόλλημα με κανέναν καθηγητή (άντε με έναν καραμπουρτζόβλαχο, αλλά απλώς εκείνη την ώρα είμαι σε «απάθεια mode»). Παίζω βιολί και σε ένα συγκροτηματάκι και γουστάρω τρελά! Παίζει να πάω και Μιλάνο να δω τους SkaP!!!!! Καλός μαθητής είμαι χωρίς να χρειάζεται να διαβάζω πολύ, οπότε όλα τζι τζι!

Πριν λίγο ήμουν στο μπαλκόνι και χάζευα. Σε ένα απέναντι μπαλκόνι καθόταν μόνο του ένα αγόρι... Ξάφνου μέσα από το σπίτι βγήκε μία κοπέλα, αγκάλιασε το αγόρι και έγινε αυτό που ήλπιζα να μη δω...!!! ΦΙΛΗΘΗΚΑΝ!!!!!!!!!!!!!!!! Και όχι μόνο μία φορά!!! Ξανά και ξανά και ξανά... Τώρα θα μου πεις «ερωτευμένοι είναι, τι σε πειράζει εσένα;;». Κι όμως, είναι πολύ ενοχλητικό!!!!! Έχω χωρίσει με το αγόρι μου εδώ και δύο μήνες και δεν τον έχω ξεπεράσει ακόμα!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΙΜΑΙ ΧΑΛΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τι σας φταίνε οι χωρισμένοι που έτυχε να κάθονται στα μπαλκόνια τους και να σας βλέπουν;;;

Μια αναγνώστριά σας...

Ώρες-ώρες για να μου φύγει το άγχος του αν θα καταφέρω επιτέλους κάτι στη ζωή μου, ονειρεύομαι τη ζωή μου μετά από 10 χρόνια. Με βλέπω σε ένα μεγάλο διαμέρισμα ή μονοκατοικία αν γίνεται (γιατί τώρα μένω σε 76 τμ) να κάθομαι και να βλέπω τον Τιτανικό με κάποιον που πραγματικά θ’ αγαπώ και θα μ’ αγαπάει και στη μέση της ταινίας να μπουκάρουν τρία νιάνιαρα στο δωμάτιο -τα παιδιά μας- και να συμπληρώνουν την ευτυχία μας. Ύστερα, αργά το βράδυ να με παίρνουν τηλέφωνο από την εφημερίδα όπου θα δουλεύω και να μου λένε πως το τελευταίο μου άρθρο ήταν εξαιρετικό και ότι θα παραστώ σε μία τελετή βράβευσης δημοσιογράφων την ερχόμενη εβδομάδα...

cho2499

Έχω μια απορία: η αδερφή μου είναι ανώμαλη ή εγώ συντηριτούκλα; Τρώει σάντουιτς με κέτσαπ, μαγιονέζα, τυρί, ντομάτα και μέλι!!! Ακόμα μπορεί να φάει κασέρι με μερέντα και μερέντα με κέτσαπ!!!! Μια φορά έφαγε με όρεξη ψωμί με κέτσαπ, ντομάτα, βιτάμ και μαρμελάδα σύκο. ΕΛΕΟΣ!!! Για ορεκτικό τρώει ψωμί με βούτυρο, ζάχαρη ΚΑΙ αλάτι!!! Νομίζω ότι όλα αυτά τα σκατά που τρώει πρέπει να έχουν κάποια επίπτωση στον εγκέφαλό της, γιατί αφού έφαγε εκείνο το τερατούργημα με την μαρμελάδα σύκο άρχισε να τραγουδάει: «Χτυπάει, χτυπάει για σένα που αγαπάει και λατράει!». Εκείνη την στιγμή έπαιρνε κάποιον τηλέφωνο και χτυπούσε. Βγάλτε συμπεράσματα μόνοι σας…

16χρονη μεγαλύτερη αδερφή μεταλλαγμένης 13χρονης

Είμαι εδώ και ένα μήνα στο εξωτερικό εξαιτίας της δουλειάς της μάνας μου. Είχα επιλογή να αρνηθώ αλλά δεν μπορούσα να της το κάνω αυτό... Ήταν μεγάλη ευκαιρία για εκείνη. Τώρα, όμως, δεν είμαι χαρούμενη με την απόφαση που πήρα τότε. Καθόλου. Δε λέω, είναι κάτι διαφορετικό, πολύ διαφορετικό... Αλλά όλοι οι συμμαθητές μου είναι πολύ περίεργοι… Ευγενικοί είναι, δε λέω. Μου μιλάνε, με κάνουν να νιώθω άνετα, αλλά δεν είναι φίλοι!!! Και δε νομίζω ότι μπορούν να γίνουν... Όλοι οι καθηγητές είναι καλοί, πολύ καλοί, καμία σχέση με τους Έλληνες. Δεν κάνουν ένα απλό και στεγνό μάθημα. Σε κάνουν να σκεφτείς, να ενδιαφερθείς... Και δεν τους νοιάζει για τις εξετάσεις!!! Αλλά όσο καλά και καινούρια να είναι όλα αυτά, εγώ θέλω τα παλιά. Τους παλιούς μου συμμαθητές, τους φίλους μου, ακόμα και αυτούς που δεν πήγαινα... Θέλω τους παλιούς μου καθηγητές. Να με μαλώνουν, να με βρίζουν γιατί εγώ αυτό είμαι. Είμαι Ελληνίδα και δε συμβιβάζομαι με τους κωλοφλώρους του εξωτερικού... Τέλος πάντων. Δύο χρόνια είναι αυτά, θα αντέξω. Ευχαριστώ που με ακούσατε, δε με πολυνοιάζει να το δω δημοσιευμένο. Υ.Γ. Όταν ήμουν στο παλιό μου σχολείο στην Ελλάδα, ευχόμουν να έχω κενά. Τώρα όποτε έχω είναι αβάσταχτα… Τι να τα κάνεις αν είσαι μόνος σου; Εεε; Οπότε γράφω σε σας. Έτσι, για να νιώθω λίγο πιο… ΕΛΛΑΔΑ.

Καθαρίζοντας φασολάκια στο μπαλκόνι πριν λίγο, θυμήθηκα τη χθεσινή φάση που παίχτηκε με την μάνα μου. Άρχισα να της παραπονιέμαι πως στα πέντε πράγματα που μου λέει να κάνω αντί να μου πει μπράβο για τα τέσσερα που έκανα καλά, μου φωνάζει για το ένα που δεν έκανα. «Μμμ… σιγά τα καλά που κάνεις!!!» μου λέει, «δες το σαλόνι, σαν να έπεσε βόμβα είναι». Εν τω μεταξύ στο σαλόνι το μόνο ακατάστατο πράγμα ήταν ο καναπές που είχε κάτσει η μικρότερη αδερφή μου!!! «Ε όχι!!!» της λέω, «Τώρα θα δεις πώς είναι το σαλόνι όταν πέφτει βόμβα!». Άρχισα σηκώνοντας τα χαλιά, συνέχισα χαλώντας τα καλύμματα από τους καναπέδες, έριξα τις καραμέλες από ένα βάζο στο πάτωμα συν κάτι φρούτα που ήταν στο καλάθι, έριξα τις κορνίζες και γενικά έγινε του Ιράκ στο σαλόνι! Ενώ τα έκανα όλα αυτά της έλεγα «Να!! Να μάθουμε να εκτιμούμε κάποια πράγματα σε αυτό το σπίτι επιτέλους!!». Εκείνη στην αρχή με απειλούσε λέγοντας πως εγώ θα τα φτιάξω μετά και άλλες τέτοιες παπαριές. Αφού είδε όμως ότι δε σταματούσα, άρπαξε μια ζώνη και ετοιμάστηκε να με κοπανήσει, οπότε πείστηκα πως ήταν καιρός να σταματήσω… Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο παιδί από το 11ο τεύχος που έκανε το δωμάτιό του λαμπόγυαλο και με έκανε κι εμένα να κάνω το ίδιο... Μεγάλε, τα σπας σε λέω!!!!!!!!! Στην κυριολεξία!!!! Ευχαριστώ πολύ που με αντέξατε.

Σαλόνικα Σίτυ

Ρε παιδιά, είμαι ερωτευμένος με την καλύτερή μου φίλη... Τα είχαμε φτιάξει στη Β’ Λυκείου για μια βδομάδα και ήμασταν ψιλοχάλια γιατί δεν είχαμε εμπειρία από σχέσεις… Από τότε προσπάθησα να την ξεπεράσω, έκανα σχέση με δύο κορίτσια που ήταν ομολογουμένως πολύ όμορφα και δεν της μιλούσα, με αποτέλεσμα όμως να την αγαπήσω ακόμα περισσότερο... Της είπα για τον έρωτά μου πριν από δύο βδομάδες, αλλά δεν πήρα την απάντηση που ήθελα... Μου είπε ότι της αρέσω πολύ, αλλά φοβάται τη δέσμευση και θέλει να μείνουμε φίλοι. Έπειτα έφυγε για το χωριό της και μου είπε ότι ήταν ερωτευμένη μαζί μου. Έτσι, ξαναβγήκαμε χθες. Κάποια στιγμή αγκαλιαστήκαμε έντονα και ένιωσα ότι την αγαπάω και με αγαπάει αληθινά, αλλά και πάλι δε φιληθήκαμε. Ένιωθε πάλι μπερδεμένη... Τι να κάνω;; Την αγαπώ με όλη μου την καρδιά, αλλά φοβάμαι ότι δεν αισθάνεται το ίδιο και στο τέλος θα απογοητευτώ...

ΝΙΚΟΣ

Dear Schooligans, μέχρι τώρα σας έχω γράψει απειροάπειρα γράμματα από τα οποία δεν έχω στείλει κανένα, γιατί άλλαζα γνώμη γι’ αυτά που έγραφα (τι να κάνω, sorry κιόλας αλλά στην εφηβεία είμαι!). Ελπίζω τουλάχιστον αυτό να φτάσει στα χέρια σας! Σήμερα είμαι πολύ ευτυχισμένη γιατί είχα φέρει σε μια φίλη μου όσα τεύχη σας έχω για να τα βγάλει φωτοτυπίες και από την πρώτη κιόλας ώρα όλοι (εκτός από μένα και κανά δυο φυτά) διαβάζανε εσάς. Η καθηγήτρια που μας είδε την πρώτη ώρα να διαβάζουμε κάτω απ’ το θρανίο, ρώτησε εάν γράφουμε κανένα διαγώνισμα μετά. Ένα παιδί φώναξε «ναι κυρία, γράφουμε τεστ στους Schooligans!», αλλά ευτυχώς η καθηγήτρια αυτή είναι λίγο βούρλο η καημένη και δεν κατάλαβε ότι τη δουλεύουμε! Είμαι λοιπόν πολύ περήφανη γιατί φέρνω σε επαφή τα παιδιά με κάτι τόσο σπουδαίο όσο εσείς. Δεν τα λέω όλα αυτά για να σας γλείψω, πραγματικά τα εννοώ!!! Επίσης κάποια στιγμή όταν ένας καθηγητής μάς κράτησε μέσα στο διάλειμμα, ένα παιδί του έδειξε τη σελίδα από το «Ξεστραβώσου» (που λέει ότι οι καθηγητές πρέπει να τηρούν το ωράριο και να μη μας τρώνε το διάλειμμα) και ο καθηγητής, αντί να αρχίσει το κήρυγμα, είπε ότι θα την έβγαζε φωτοτυπίες και θα έβαζε μία σε κάθε τάξη!!!

Σαλόνικα

Παρασκευή, 18 Ιουλίου 2008 κι επειδή στις 3:24 το βράδυ δε λέει να ξυπνήσω κάποια απ' τις φίλες μου για να μιλήσουμε για το συνηθισμένο ζήτημα, στέλνω σ’ εσάς. Μερικές φορές, ή μάλλον τις περισσότερες που θες κάτι υπερβολικά πολύ και η απόκτησή του καθυστερεί, φτάνεις σε ένα σημείο που τελικά ξενερώνεις. Γιατί πολύ απλά όλο αυτό τον καιρό που το ήθελες, παράλληλα το θεοποιούσες. Έτσι, κάθε ατέλεια ήταν το τέλειο και κάθε αδυναμία το πιο δυνατό σημείο. Ώσπου, ένα πρωί ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι το λίπος είναι λίπος, η κακομουτσουνιά κακομουτσουνιά, ο κομπλεξισμός κομπλεξισμός και η διαφορά ηλικίας μεγάλη: 6 χρόνια για την ακρίβεια. Ίσως αυτό να συνέβη και σε μένα. Ίσως φταίει ο πληγωμένος εγωισμός μου που (επιτέλους) μου άνοιξε τα μάτια.. Γαμώ την κοιλιά σου χοντροκεφτέ.

1. Ο σύζυγος στη γυναίκα του: «Μωρό μου, δεν αντέχω άλλο να σε βλέπω να τυραννιέσαι έτσι όλη μέρα στην κουζίνα. Κλείσε την πόρτα!».

2. Σε ένα εστιατόριο ο πελάτης λέει στο γκαρσόν:
-Σας παρακαλώ, μπορείτε να πάρετε το κοτόπουλο να το ψήσετε λίγο ακόμα;
-Γιατί, τι έχει;
-Τίποτα, απλά μου τρώει τις πατάτες!

3. Τρεις νυχτερίδες κοιμούνται στο δάσος. Ξαφνικά, μία όπως είναι κρεμασμένη ανάποδα, κάνει ένα τσακ και κάθεται όρθια στο κλαδί. Από το διπλανό κλαδί μια άλλη νυχτερίδα φωνάζει στον από κάτω: «Μήτσο, ξύπνα. Ο Γιώργος λιποθύμησε!».

4. Είναι ένας και παίζει με μια τρίχα. Πάει ένας άλλος και τον ρωτάει:
-Από τα νεύρα σου;
-Όχι, από τ’ αρχίδια μου.

5. Ειδήσεις σε ποντιακό κανάλι: «Τραγικό δυστύχημα. Διθέσιο αεροπλάνο έπεσε σε νεκροταφείο. Έχουν βρεθεί 3000 νεκροί και οι έρευνες συνεχίζονται».

6. Είναι ένας πελαργός και κουβαλάει ένα γέρο 80 χρονών. Κάποια στιγμή γυρνάει ο γέροντας και λέει στον πελαργό: «Έλα μαλάκα, παραδέξου ότι χαθήκαμε!»

7. -Μαμά, τώρα που έγινα 16 χρόνων να βάλω σουτιέν;
-Όχι Μανώλη...

jim tal