Γαμώ την οικονομική τους κρίση...
1ον: Διαρκείας στην 4 δεν παίρνω, ρε πούστη μου και θα βγούμε Champions League, ρε γαμώτο μου!!! ΑΪΝΤΕ ΠΑΟΚΑΡΑ!
2ον: Έφυγε ο Σάντος γιατί ήθελε παραπάνω λεφτά.
3ον: Νησί δεν πάμε με το κωλόπιασμα που πέφτει, κάνα κάμπινγκ Ποσείδι μόνο γιατί είναι τζαμπέ.
4ον: Ο πατέρας μου θέλει να βρω δουλειά... 17 χρόνια καλοκαιρινό ξύσιμο παπαριών τελείωσε.
5ον. Οι γονείς μου κάθε μέρα μαλώνουν για τα κωλολεφτά. Κώλος το σπίτι... Έκανα τατουάζ στο χέρι και άμα υπάρξει καμιά προκατάληψη στον μετέπειτα εργοδότη μου να πάει να γαμηθεί.
VIVA LOS SCHOOLIGANS!
ΑΜΠΑΛΑΕΑΕΑ... ΛΑΛΑΛΑ ΛΑΛΑΛΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ!
Έχω 10 λεπτά που παίζω με το καλαμάκι του φραπέ μου.
Και αυτό γιατί βαριέμαι να διαβάσω για τρίτη συνεχόμενη φορά τη μετάφραση του Πρωταγόρα. Φτάνει πια με τα 60 ομαλά και ανώμαλα ρήματα και τον ηλίθιο αόριστο β'!!!
Περιμένω πώς και πώς το καλοκαιράκι. Παραλία, παρέες, τραγούδια, συναυλίες... Περιμένω να έρθει ο Αύγουστος για να φύγω Κίνα, περιμένω τον Σεπτέμβρη για να ξεκινήσω μαθήματα μπάσου. Αλλά νομίζω πως πάνω απ' όλα περιμένω να τελειώσουν οι κωλοπανελλήνιες για να ξαναβρώ και εγώ τον εαυτό μου. Δύο μαθήματα έμειναν,
Αρχαία και Λατινικά. Πρωταγόρας και Βρούτος. Αριστοτέλης και Πορκία. Υπομονή... Μέχρι να 'ρθει το καλοκαίρι!
Stellitsa!
...γαμώ την κρίση τους! Νησί δεν θα πάμε φέτος. Κανά κάμπινγκ Ποσείδι μόνο γιατί είναι τζαμπέ...
Εδώ και μια βδομάδα οι γονείς μου νομίζουν ότι παίρνω ναρκωτικά... Δεν ξέρω πώς έγινε αυτό. Γνωρίζω μόνο την αρχή. Ο πατέρας μου μού είπε ότι τον πήγανε για ανάκριση και ότι δε με πιστεύει πια ό,τι και αν του πω. Άρχισε να μου αναφέρει διάφορα ονόματα dealer και διάφορες τέτοιες πίπες. Τον ρώταγα πού τα ξέρει όλα αυτά και δε μου έλεγε. Μου έλεγε μόνο ότι οι πηγές είναι έγκυρες.
Μόνο αυτό. Να πάει να γαμηθεί και αυτός και όλα τα μουνόπανα, οι ρουφιάνοι και οι ψεύτες που κατέστρεψαν τη ζωή μου, το καλοκαίρι μου και την σχέση ανάμεσα σε μένα και την οικογένεια μου για κάτι που ΔΕΝ έκανα.
Mister V
Τι είναι αυτό που σε κάνει παιδί; Είναι η εμφάνιση; Ο τρόπος που μιλάς; Τα τραγούδια που ακούς; Οι σκέψεις που κάνεις; Τα συναισθήματα που νιώθεις; Ή ότι έχεις ακόμα τη δυνατότητα να τα νιώθεις;
Είμαι 17 χρονών. Στα μάτια των άλλων μοιάζω 20. Δε βρίζω, δε λέω «μαλάκα». Μπορώ να γράψω ό,τι μπούρδα θες στην Έκθεση και να πάρω 17-18. Ακούω Ξύλινα Σπαθιά. Νιώθω τύψεις που σας γράφω αντί να διαβάζω για Πανελλήνιες. Έχω να νιώσω κάποιο συναίσθημα (εκτός της οργής, της απόγνωσης και της στενοχώριας) κοντά ένα χρόνο. Πληρώ τους όρους για να λέγομαι παιδί;
Η καρδιά μου έχει μαυρίσει. Ξέρεις γιατί; Γιατί τους άφησα να πάρουν το παιδί από μέσα μου. Γιατί δε στο κλέβουν οι άλλοι, εσύ τους αφήνεις. Είμαι 17 χρονών και δεν είμαι πια παιδί. Έπαψα να είμαι τη μέρα που πίστεψα πως η αγάπη είναι μόνο αυτή που βλέπεις στις ταινίες, πως τα δάκρυα είναι ντροπή, πως υπάρχει μόνο ό,τι ακούγεται, πως δε θα επιζήσω αν δε γίνω σαν όλους τους άλλους.
Schooligana
4 συνάνθρωποί μας δολοφονηθήκαν σήμερα στη Marfin... Οι δολοφόνοι; Ο καθηγητής στο σχολείο μου που δε θα έπρεπε να είναι καθηγητής... Ο δημόσιος υπάλληλος που ξύνεται... Ο πατέρας που παρακαλάει τον από πάνω να βολέψει το παιδί του... Ο απέναντι που έχει χτίσει παράνομα... Εγώ που είμαι 18 και που θα 'πρεπε να είμαι έξω στους δρόμους.... Που κρύβομαι πίσω απ' το δάχτυλό μου όταν λέω «έχω να διαβάσω... δίνω πανελλαδικές και δεν μπορώ να κατέβω». Εγώ… εσύ... όλοι μας… που αφήσαμε 4 ανθρώπους να πεθάνουν... Μετά τολμάμε να πούμε με στόμφο «ο αγώνας δε θα είναι αναίμακτος»… Μωρή ηλίθια, αυτά να τα πεις στις οικογένειες που ετοιμάζουν
φέρετρα σήμερα... Γυρνάω από το φροντιστήριο, ανοίγω την τηλεόραση, ακούω τον Καρατζαφέρη να μιλάει, αρχικά νευριάζω, θέλω να τον αρχίσω στα μπουκέτα... Ύστερα... ύστερα κοιτάζω γύρω μου και τα βλέπω όλα μαύρα...
Κοιτάζομαι στον καθρέφτη... ντρέπομαι.. θέλω να με φτύσω... Πώς τόλμησα να ονειρευτώ ότι εγώ είμαι αυτός που θα αλλάξει τον κόσμο....
Έπρεπε να πεθάνουν 4 άνθρωποι για να τα σκεφτώ όλα αυτά. Σιχαίνομαι τον εαυτό μου... Σιχαίνομαι τις ιδέες μου...
Σιχαίνομαι όλη αυτή τη βρωμιά... Και πιο πολύ σιχαίνομαι εσένα... Που απλά πιστεύεις πως έχω δίκιο....
V
Με ενοχλεί το γεγονός ότι όλοι σε κρίνουν πριν σε γνωρίσουν. Σε «τσεκάρουν» στο facebook και ανάλογα με το αν τους αρέσουν οι φωτογραφίες σου και ο τρόπος που γράφεις, θα σε συμπαθήσουν. Αν δεις κάποιον στο δρόμο που σου κάνει, θα τρέξεις να τον ψάξεις σε ιστότοπους.
Και εγώ έχω ένα τέτοιο προφίλ... αλλά δεν κρέμομαι από τα σχόλια που κάνουν οι άλλοι στις φωτογραφίες μου, ούτε με ενδιαφέρει το τι γράφουν στον «τοίχο» μου. Με εκνευρίζει το πόσο επιφανειακοί γίνονται όλοι χωρίς να το καταλαβαίνουν.
Στη μικρή πόλη που ζω υπάρχουν δυο-τρεις παρέες που είναι και καλά «famous»... Τα αγόρια αυτής της παρέας νομίζουν ότι είναι ΟΙ ΓΚΟΜΕΝΟΙ. Πάνε και κάθονται σε ένα παγκάκι και τσεκάρουν όποια περνάει λες και είμαστε σε καλλιστεία. Μια μέρα μου λέει μια κοπέλα: «Αχχχχ...μου μίλησε ο τάδε (famous)», της λέω «Ε και;» και μου κάνει «Ε και;; Πας καλά;;»... Τόσο περίεργο της φάνηκε!
Λένα
Πρόσφατα ανακάλυψα ότι είμαι αμφιφυλόφιλη. Εκτός από την έλξη που μου ασκούν τα αρσενικά, άρχισα να νιώθω ώρες ώρες την «ανάγκη» να ορμήσω και να πιάσω μια από τις φίλες μου από τη μέση, να την τραβήξω πάνω μου και να την φιλήσω... Και το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό.
Στην αρχή φοβήθηκα ότι ήμουν λεσβία (και λέω φοβήθηκα γιατί θα ήταν απίστευτα δύσκολο να κάνω μια σχέση που να χαρώ). Αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι ακόμα ήθελα και τα αγόρια. Είναι κάπως μπερδεμένο. Πάντως εγώ δεν έχω πρόβλημα με τον εαυτό μου.
...έχω 10 λεπτά που παίζω με το καλαμάκι του φραπέ μου...
...βλέπεις κάποιον στον δρόμο και τρέχεις να τον ψάξεις στο facebook!...
...πρόσφατα ανακάλυψα ότι είμαι αμφιφυλόφιλη...
Το Σεπτέμβρη του 2007, τη μέρα που θα ξεκινούσα τη Γ' Γυμνασίου, ο μπαμπάς μου έπαθε εγκεφαλικό. Έμεινε ενάμιση χρόνο στο νοσοκομείο αφού η κατάστασή του ήταν πολύ βαριά. Με λίγα λόγια δεν ήταν ο άνθρωπος που ήταν. Καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι, 30 κιλά, είχε χάσει την ικανότητα να μιλάει κανονικά... Κάθεστε;... Δεν πήγα ποτέ να τον δω.
Το ξέρω πως ακούγεται άσχημο αλλά, ενώ ήθελα, δεν μπορούσα. Προσπάθησα. Πήγα στο νοσοκομείο πολλές φορές αλλά με το που έφθανα στην πόρτα του δωματίου έκλαιγα. Ο μπαμπάς μου πέθανε τον Ιανουάριο του 2009, όταν πήγαινα Α' Λυκείου. Σήμερα, ένα χρόνο μετά, δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Ήμασταν πολύ δεμένοι. Ήταν ο μόνος που με καταλάβαινε στην οικογένεια, με κάλυπτε, συνωμοτούσαμε, μα πάνω απ' όλα με άκουγε. Ο μπαμπάς μου ήταν ένας πολύ ψαγμένος άνθρωπος με τον οποίο άξιζε να κάνεις συζήτηση. Ο αδερφός μου πρόλαβε, αλλά εγώ όχι.
Ήμουν κοριτσάκι. Ποτέ δεν πρόλαβα να πω «Γεια σου ρε πατέρα!»....
Ρε μάνα, καλή είσαι κι εσύ και σε λατρεύω, αλλά ο μπαμπάς μου μού λείπει. Τέλος.
Ροδεία
Πάω 1η Γυμνασίου και φέτος εγώ ο «μικρός», που λέει και η αδερφή μου, ερωτεύτηκα. Η αδερφή μου είναι 15 και αμφιβάλλω αν έχει ερωτευτεί ποτέ. Δεν ήθελα να το μάθει γιατί θα με κοροϊδεύει όπως κάνει από τις 23 Μαρτίου που με χώρισε αυτή που μου αρέσει.«Κάνατε φάση ή όχι;», με ρωτάει συνέχεια... Δεν της απαντάω... Στο κάτω- κάτω και αυτή στην ηλικία μου ήταν μπακούρι, όπως μου λέει κοροϊδευτικά.
Η κοπέλα που με χώρισε μετά από λίγο τα έφτιαξε με τον κολλητό μου! Τη μέρα που το έμαθα κοιμήθηκα 4+ το πρωί από την κούραση... Σκεφτόμουν αυτούς... Μετά από σχεδόν ένα μήνα τον χώρισε τον κολλητό μου. «Σε βαρέθηκα» του είπε (όπως είχε βαρεθεί και μένα και τον προηγούμενο από μένα). Ξέρει τι θέλει; Ή κάνει σχέσεις για να περάσει η ώρα; Τώρα και εγώ και ο κολλητός μου είμαστε χάλια... Η αδερφή μου νομίζει πως τα ξέρει όλα... Φοράει volcom, wesc, DC κτλ. Εγώ φοράω ότι να 'ναι αρκεί να μου αρέσει. Δεν είμαι θύμα όπως αυτή... Δεν την καταλαβαίνω, δεν με καταλαβαίνει και τσακωνόμαστε συνέχεια. Κάθεται στο facebook και σχολιάζει τις φωτογραφίες του ενός και του άλλου (τι τη νοιάζει;)
Στο σχολείο που πάω όποιος έχει μακρύ μαλλί (όπως εγώ) είναι gay... Όποιος δεν πάει στην παρέλαση γιατί είναι κατά των παρελάσεων (όπως εγώ) αντί να δείξει στους καθηγητές πως δε γουστάρει το σύστημα, δε γουστάρει το στρατό κτλ. δείχνει πως «δεν ενδιαφέρεται για τις εκδηλώσεις του σχολείου!!!». Τους γονείς μου δεν τους νοιάζει το μακρύ μαλλί, αντίθετα τους αρέσει. Οι γονείς μου δε με αναγκάζουν να πάω στην παρέλαση αν δεν το θέλω...Είναι απ' τους λίγους ανθρώπους που με εμπνέουν...
Υ.Γ.: Σας ευχαριστώ που διαβάσατε όλες αυτές τις μπούρδες που έγραψα. Δεν είχα που αλλού να μιλήσω...
Κλήση...
-«Έλα ρε, πού είστε; Nα 'ρθω;»
-«Όχι, κάτσε σπίτι, γίνεται της πουτάνας»
-«Μα ρε...». Πέφτει η γραμμή...
Παίρνω την κάμερα και κατεβαίνω στο δρόμο. Φτάνω στο παρκάκι των Εξαρχείων. Kαμιά δεκαπενταριά μπάτσοι έχουν συλλάβει κάτι τύπους... βγάζω φωτογραφίες. Σε κάποια φάση ένας μπάτσος μού κάνει νόημα, «Πόσες θα βγάλεις;!», «Όσες θέλω ρε μαλάκα!» λέω από μέσα μου και απλώς τον αγνοώ φεύγοντας απ'τη γωνία που 'χα κάτσει. Λίγο πιο κάτω, κάδοι πεταμένοι για οδοφράγματα.
Σε λίγο μια διμοιρία περνάει από μπροστά μας και στήνεται στη γωνία. Εντολές απ' τους ασυρμάτους, φάτσες συνοφρυωμένες που προσπαθούν να σου επιβληθούν (ίσα μωρή εξουσία!)...
Φεύγουν. Τα πράγματα ηρεμούν κάπως. Κάθομαι σε μία γωνία στο παρκάκι, στρίβω τσιγάρο και απλώς παρατηρώ.
Ένα πρεζάκι μού κάνει τράκα και από πίσω μου περνάει μια γυναίκα μ' έναν τύπο γύρω στα 50 που σχολιάζει γελώντας: «Όλοι σ' αυτή τη χώρα είναι τρελοί κι εγώ διδάσκω Μαθηματικά!». Κάτι παιδιά τρέχουν, βρίσκουν δικούς τους, σταματάνε... «Έγινε χαμός στη Σταδίου!», «Ρε μαλάκα, μήπως ήταν μούφα το σκηνικό με τους νεκρούς;»,
«Τι λες ρε; Είδα την τράπεζα να καίγεται με τα μάτια μου!»...
Σειρήνες περιπολικών... τηλέφωνα, «..μην ανησυχείς καλά είμαι». Λίγο πιο πέρα κάποιος ποτίζει κάτι φυτά, ο άλλος ψάχνει λεφτά για τη δόση του κι ένας τρελός κλωτσάει μια μπάλα... ξεφούσκωτη...
Σε λίγο κανείς δε θα θυμάται όσα έγιναν σήμερα και όλοι θα συνεχίσουν τις ζωές τους αραχτοί σε κάποιον καναπέ, αγκαλιά με τα χρέη τους και τη μιζέρια τους μπροστά από κάποια τηλεόραση. Μόνο αργότερα θα θυμηθούμε πως πρέπει πάλι να βγούμε στους δρόμους, για έναν Αλέξη που κάποτε χάθηκε άδικα και για τους ανθρώπους αυτούς που σκοτώθηκαν... και για μας που ζούμε ακόμα σε μια χώρα που δε μας αφορά γιατί πρώτη αυτή μας αγνοεί. Με μια παιδεία σάπια που καταστρέφει τα παιδιά της. Με κάτι γονείς αφηρημένους, στον κόσμο τους... Σ' έναν κόσμο που εσύ στ' αλήθεια δεν ανήκεις κι ας τρέχουν υποτίθεται όλη μέρα για σένα... για να μπει στο σπίτι χρήμα... Όχι άλλο χρήμα! Φτανει!
Απολογισμός; 3 νεκροί; Λάθος! Λάθος κύριε εκφωνητά!
Έντεκα εκατομμύρια οι νεκροί...
Κι εγώ καθισμένη στο ίδιο σημείο... Ο τύπος τελείωσε το πότισμα, το πρεζάκι χάθηκε... Και ο τρελός, ακόμα κλωτσάει μια μπάλα... ξεφούσκωτη...
Lacrima
...θέλω να με φτύσω. Έπρεπε να πεθάνουν 4 άνθρωποι για να τα σκεφτώ όλα αυτά...
...σε λίγο κανείς δεν θα θυμάται όσα έγιναν σήμερα...
...οι γονείς μου νομίζουν ότι παίρνω ναρκωτικά...
Σας γράφω γιατί νιώθω χάλια. Όλα ξεκίνησαν όταν πήγαινα δημοτικό... Έτρωγα ξύλο από συμμαθητριές μου. Με κορόιδευαν όλοι στην τάξη. Σιγά-σιγά κλείστηκα στον εαυτό μου. Δεν είχα φίλους και ποτέ δεν έβγαινα από το σπίτι... Μέχρι να πάω Α' Γυμνασίου ήμουν το μαμόθρεφτο, το καθυστερημένο, το χαζό. Έτσι με αποκαλούσαν... Στο κωλοχώρι μου πλάθανε ιστορίες ότι ήμουν μια τσούλα που έπαιρνε ναρκωτικά και ασχολιόταν με το σατανισμό. Με κράξανε όλοι, με κάνανε κουρέλι... Γιατί απλά δεν ήμουν από πλούσια οικογένεια, γιατί δεν ήμουν καλή μαθήτρια και γιατί διέφερα. Δεν ανήκα σε καμία κλίκα. Δεν είχα πάρε-δώσε με τους λεφτάδες και με τις αληθινές πουτάνες.
Πόνεσα. Ακόμα πονάω. Και μισώ. Μισώ πάρα πολύ. Το κωλοχώρι μου. Θα 'θελα να ψοφήσουν όσοι με πόνεσαν, με πλήγωσαν, με κατέστρεψαν... Δεν τους έκανα τίποτα! Δεν φέρθηκα άσχημα σε ΚΑΝΕΝΑΝ και όμως την πάτησα.
Έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε. Τους μισώ όσο τους μισούσα την πρώτη φορά. Κλαίω ακόμα όταν τα θυμάμαι. Πέρασα τόσο φριχτά... Απ' ότι έχω καταλάβει στο παλιοχώρι μου κάθε χρόνο βρίσκουν νέα θύματα. Πέρσι λέγανε για κάποιες άλλες κοπέλες τις ίδιες ψευτιές. Όπως και πρόπερσι για κάποιους άλλους. Καλά θα κάνουν να το βουλώσουν μικροί-μεγάλοι γιατί υπάρχει και Θεός. Κάποια στιγμή ό,τι κάναν θα τα βρουν μπροστά τους. Θα γυρίσει ο τροχός... Παλιομαλάκες! Αρκετά ανέχτηκα τόσο καιρό... Δεν αντέχω άλλο! Έχω φρικάρει! Γαμώ τη Γ............ μου γαμώ! Θέλω να φύγω και να μην ξαναγυρίσω πίσω ποτέ!!! Η μόνη διέξοδος για μένα είναι οι στίχοι μου, τα τραγούδια που γράφω και ξεφεύγω πού και πού. Γαμημένη Γ............ Όλοι είστε καθίκια ρε! Όσο κι αν με πληγώσατε κάπου καλά σας γράφω. Και ότι θα εκδικηθώ εδώ το υπογράφω.
Πουστράκια...
Για το καριόλικο κωλοχώρι μου.
DARK GIRL FOR EVER
Ο πατέρας μου δε μένει σπίτι εδώ και μια δεκαετία (εγώ είμαι 16) αλλά η σχέση μας είναι υπερκομπλέ!! Τον βλέπω συχνά, μιλάμε για διάφορα και σοβαρά θέματα, του λέω τις ανησυχίες μου και γενικά είμαστε πολύ κοντά.
Μάλιστα μου είχε πει αν δοκιμάσω χασίς να του το πω (και φυσικά του το 'πα!).
Ένα βράδυ ήρθε και με πήρε από την προπόνηση να πάμε μία βόλτα και όταν κατέβαινα τα σκαλιά σκέφτηκα πως ήθελα να του πω πως τον αγαπάω γιατί, ρε φίλε, έτσι νιώθω. Κι όμως κώλωσα και έμεινα στο «γεια, τι κάνεις;».
Νόμιζα πως θα ακουστεί φλώρικο ή δεν ξέρω τι άλλο.
Όταν φτάσαμε σπίτι, τελικά του το είπα. Αυτός βούρκωσε και όταν του είπα πως κώλωνα κλπ μου 'πε πως είναι ΟΚ και πως αν κανείς μου 'λεγε ότι ήταν φλώρικο, να τον έγραφα στα @@ μου.
Mike
