Γειααα…!!! Είμαι 17 χρονών και σας γράφω για να πω σε κάποιον αυτά που σκέφτομαι! Φέτος μαζί με τη δίδυμη αδερφή μου πηγαίνουμε στη Γ΄ λυκείου. Έχουμε μεγαλώσει μαζί, είμαστε συνέχεια μαζί και μας προβληματίζει πολύ το ενδεχόμενο να περάσουμε σε άλλη πόλη, χωριστά. Για παράδειγμα, η μία να αναγκαστεί να μείνει μόνη της στην Κωλοπετινίτσα και η άλλη στο Μεσολόγγι! Τότε δεν ξέρω τι θα κάνουμε, θα είναι πολύ δύσκολα. Με την δίδυμη αδερφή μου πολλές φορές την έχουμε κάνει αυτή τη συζήτηση και καταλήγουμε σε κλάματα κ.τ.λ (πολύ μελό ε;).
Βασικά, σαν άνθρωπος είμαι αρκετά ανασφαλής, έχω διάφορα κόμπλεξ, αλλά όταν είμαι μαζί της όλα τα ξεχνάω και δεν τα νιώθω τόσο! Εκείνη είναι πολύ διαφορετική από μένα, είναι πιο τρελιάρα, πιο αεράτη, δεν τη νοιάζουν και πολύ οι άλλοι. Έχω μάθει πολλά απ' αυτήν. Περνάμε πολύ ωραία μαζί και είναι σαν να είσαι με την κολλητή σου από το πρωί ως το βράδυ ΜΑΖΙ! Αν δεν είστε δίδυμες δεν μπορείτε να καταλάβετε για τι αίσθημα μιλάω!!

Από μια 17χρονη δίδυμη μιας Γ'λυκείου από κάποιο κωλοχώρι της Θεσσαλονίκης