Είμαι 25 στα 26. Δεν έχω τελειώσει ακόμα τη σχολή μου (Φυσικό). Δεν έχουν σταματήσει να με απασχολούν τα ίδια θέματα που με απασχολούσαν και στο σχολείο. Η εκπαίδευση,τα κριτήρια αξιολόγησης των μαθητών, η σοβαροφάνεια των καθηγητών. Δοκίμασα να δουλέψω ως επιτηρητής σε φροντιστήριο και δεν άντεχα το βλέμμα των μαθητών. Χωρίς καν να επιβλέπω ήμουν ξαφνικά ο αντιπαθής, αυτός που έπρεπε να φοβάσαι! Και ήταν ελάχιστος ο χρόνος από τότε που καθόμουν εγώ σ' εκείνα τα θρανία. Δοκίμασα να διδάξω και αηδίασα με τη νοοτροπία των γονιών... «Το ξέρουμε ότι το παιδί δεν θα περάσει, απλά σε έχουμε βάλει να του κάνεις μάθημα για να μη γυρίσει ποτέ να μας πει ότι το εγκαταλείψαμε»...
Ένιωσα μια δικαίωση όταν διάβασα για τις εξετάσεις της σχολής μου τα μαθήματα της εκπαίδευσης (Διδακτική, αξιολόγηση κλπ), όπου εξηγείται ξεκάθαρα το πόσο λάθος είναι το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα, ειδικά στα σχολεία. Κορυφαίο σκηνικό να γράφεις σε εξετάσεις για το πόσο λάθος είναι οι εξετάσεις στην αξιολόγηση ενός μαθητή!