Είμαι κάτι παραπάνω από 17... Μένω σε μια σχετικά καλή γειτονιά της Αθήνας, οι γονείς μου βγάζουν αρκετά λεφτά και ποτέ δε μου έλειψε τίποτα... Φίλους είχα και έχω πολλούς... Αγόρι δεν είχα... Και αυτό γιατί ήθελα το αγόρι μου να είναι τέλειο... Από όλες τις απόψεις... Όταν λοιπόν γνώρισα τον ιδανικό, τον ερωτεύτηκα τρελά... Ήταν όμορφος, σοβαρός και πολύ γλυκός... Με πλησίασε με πολύ όμορφο τρόπο... Και ένα μόνο μήνυμά του στο κινητό μου έφτανε... Λίγες ώρες όμως πριν το πολυπόθητο ραντεβού το μετάνιωσα και του έστειλα μήνυμα πως δε θα πάω... Και αυτό γιατί;;; Γιατί δεν ήταν σαν εμένα... Εγώ ντυνόμουν με ΤΟΜΜΥ και εκείνος με 3GUYS... Πήγαινα μόνο Κηφισιά και εκείνος Ρέντη... Εγώ θα σπούδαζα στην Αγγλία και εκείνος σε ένα ΤΕΙ... Και ξαφνικά ενώ πλησίαζε το βράδυ σταμάτησα... Άρχισα να λέω: Πας καλά;;; Επικοινωνείς;;; Έσπευσα να του στείλω μήνυμα και να του ζητήσω συγγνώμη... Και τελικά την επόμενη μέρα βγήκαμε... Και τα φτιάξαμε... Και ήταν τέλεια... Μπορεί να είχα περάσει τα 17 αλλά ποτέ δεν το μετάνιωσα που δεν είχα αγόρι πιο πριν... Απλά και μόνο γιατί τώρα έχω το πιο τέλειο... Αυτό που αξίζει πραγματικά...