My dear Schooligans, είμαι 15 χρονών και θα πάω Πρώτη Λυκείου. Απ' όταν ήμουν πολύ μικρή ήμουν χοντρή και επειδή μπούχτισα μια ζωή να ντρέπομαι γι' αυτό που είμαι και να μη με πλησιάζει αγόρι, πήρα την απόφαση να αδυνατίσω. Αυτό άρχισε το καλοκαίρι της Α' Γυμνασίου και ως τις αρχές της Γ' Γυμνασίου έχασα 17 κιλά (από 63 πήγα 46). Όμως μου σταμάτησε η περίοδος και η μάνα μου άρχισε να ψάχνεται. Ύστερα από επίσκεψη σε ψυχολόγο, ανακαλύψαμε πως είχα νευρική ανορεξία. Αφού πλακωνόμουν με τους γονείς μου που ήθελαν να παχύνω, μ' έπιασαν βουλιμίες. Έτρωγα ακατάπαυστα, με αποτέλεσμα σε δύο μήνες να πάρω ό,τι έχασα. Τώρα συμβουλεύομαι διαιτολόγο την οποία χεσμένη την έχω, γιατί έχω μπουχτίσει. Δεν ξέρω τι θα γίνει, αν και όλοι μου λένε πως έχω τις δυνατότητες να λεπτύνω λίγο. Διότι πώς βγάζεις 20, ρε κοπελιά, και δεν μπορείς να αδυνατίσεις; Έλα όμως που εγώ δεν μπορώ, δεν έχω τη θέληση... 

Με αγάπη,
η χοντρή που δε θα ξαναβάλει τζιν Nο 26