Γεια σας μωρέ κοπέλια! Ίντα γίνεται; Όπως ήδη καταλάβατε είμαστε από ένα χωριό της ορεινής Κρήτης. Είμαστε 17 στα 18 και έχουμε να κάνουμε ορισμένα παράπονα. Είμαστε απελπιστικά απελπισμένοι. Τα κορίτσια της ηλικίας μας δεν κάθονται παρά μόνο σε όσους έχουν 4Χ4 και είναι πάνω από 20 (και πάλι με δυσκολία). Εμείς δηλαδή πρέπει να τη βγάζουμε αναγκαστικά με τις μικρούλες του δημοτικού ή με τις κατσίκες του γείτονα (αστείο). Επίσης οι πιο πολλές πάσχουν από το σύνδρομο του λυκανθρώπου (πρέπει να επιστρέφουν στο σπίτι πριν βγει το φεγγάρι). Όσες δεν πάσχουν από την εν λόγω ασθένεια τούς βγαίνει το όνομα. Αν στη σπάνια περίπτωση που κάνεις κάτι με κάποια, αυτό γίνει γνωστό (σίγουρα πράγματα) τότε πρέπει να ετοιμάσεις εσύ τα γαμπριάτικά σου και αυτή την προίκα της. Γι' αυτό να μην παραπονιέστε εσείς από τις πόλεις, υπάρχουν και χειρότερα.

Ανάθεμά σε κοπελιά 
α' δε σε μπαλοτάρω
να σε γεμίσω μπαλοθιές
κι ύστερα να σε πάρω

Οι απελπισμένοι, 
Στέφανος-Βασίλης,
Ανώγεια Μυλοποτάμου,Κρήτη