Είμαι φοιτήτρια εδώ και κάτι μήνες. Πέρσι τέτοια εποχή είχα και εγώ προβλήματα τύπου: «ποιος πάει στο φροντιστήριο τώρα;», «πολύ φασαρία κάνουν οι δικοί μου για να περάσω σε μια καλή σχολή» και κυρίως «πότε θα τελειώσει το γαμωσχολείο να μην ξαναπατήσω εδώ;». Λοιπόν, τα φροντιστήρια σταμάτησαν, οι δικοί μου το βούλωσαν και το «γαμωσχολείο» τελείωσε. Όλα είναι μια χαρά. Σαν μαθήτρια και εγώ τότε (και τολμώ να πω λίγο έξω από τα καθιερωμένα) ενθουσιάστηκα όταν πήρα χαμπάρι τους «schooligans». Σκέφτηκα ότι επιτέλους θα υπάρχει και κάτι διαφορετικό. Και όντως υπήρχε. Αυτό που με ενθουσίασε περισσότερο ήταν τα γράμματα των αναγνωστών. Όλοι (φρικιά, τρέντουλες, μέταλα, φυτά κλπ) μπορούν να πουν το οτιδήποτε. Το μόνο που με χαλάει αφάνταστα είναι αυτοί οι τίτλοι στην αρχή κάθε γράμματος τύπου: «σε συμπονώ, σε καταλαβαίνω και σε ειρωνεύομαι κατάμουτρα». Θεωρώ ότι οποιαδήποτε άποψη, οποιουδήποτε ατόμου είναι άξια σεβασμού, όχι μόνο από τους αναγνώστες του περιοδικού αλλά και από τους συντελεστές του.
Δε με νοιάζει αν θα το δημοσιεύσετε ή όχι. Προσωπικά Χ Ε Σ Τ Η Κ Α !!!