Xτες, εκεί που είχα βάλει τις πιτζαμούλες μου και την είχα αράξει στον καναπέ, παίρνει ξαφνικά ο μπαμπάς μου τηλέφωνο και λέει στη μαμά μου και στον αδερφό μου να βγούμε έξω. Φοβόμουν να κάτσω μόνη μου σπίτι και με υπέρβαρη καρδιά πήγα μαζί τους... Και πού κάτσαμε; Στο «Παυσίλυπο»! Ναι, εκεί που πάνε όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, χωρίς γονείς βέβαια! Έτσι λοιπόν, βρέθηκα καθισμένη σε μια καρέκλα μαζί με τους γονείς μου, τους φίλους των γονιών μου και τους θείους μου, περιτριγυρισμένη από παιδιά της ηλικίας μου, να ντρέπομαι να σηκώσω το κεφάλι μη με γνωρίσουν. Oι μεγάλοι συζητούσαν για τη «συμπεριφορά των παιδιών απέναντι στους γονείς». Σπάσιμο Θεέ μου! H χειρότερη βραδιά της ζωής μου.

Ανδρομάχη, B’ Γυμνασίου