Αναρωτιέμαι πώς έγινα έτσι. Θυμάμαι στην ηλικία σας (16-17) έπαιρνα ναρκωτικά (και σκληρά), πήγαινα σε κλαμπ, έκλεβα... Δε διάβαζα τίποτα και δε με ενδιέφερε τίποτα. Ζούσα σε βάρος του πατέρα μου. Και ένα πρωί εκεί στα 20 μου (πήγαινα Τρίτη Λυκείου) ξύπνησα και ένιωσα ότι ήμουν ένας άλλος... Ξαφνικά άρχισα να διαβάζω λογοτεχνία, να ακούω διαφορετική μουσική, low bap και αργότερα κλασική. Εδώ και 9 μήνες ακούω Θανάση Παπακωνσταντίνου και εδώ θα μείνω! Έδωσα Πανελλήνιες και πέρασα, βρήκα κοπέλα (μέχρι τότε μόνο σε μπουρδέλο είχα κάνει έρωτα και δεν το είχα ευχαριστηθεί), γνώρισα άλλα άτομα. Τα έγραψα ξανά όλα, όμως τώρα περνούσα πραγματικά ωραία, φοιτητική ζωή, ταξίδια, εξόδους, σεξ! Για το μόνο που έχω μετανιώσει είναι τα σκληρά ναρκωτικά που έπινα τότε (πέθαναν και κάποιοι φίλοι μου). Τώρα τελειώνω την πρακτική μου και σκέφτομαι να κάνω μεταπτυχιακό. Σας διαβάζω πάντα γιατί εσείς τα παιδιά του τελευταίου θρανίου ζείτε για τον εαυτό σας, όχι για τους άλλους.