Έχω πρόβλημα, πραγματικά πολύ μεγάλο πρόβλημα με: 

1) Αυτούς που μου είχαν πρήξει τα συκώτια ότι η φοιτητική ζωή είναι ωραία. Ξέρετε κάτι;; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΣΑΣ ΓΕΛΑΣΑΝΕ... Τουλάχιστον όχι για μένα που είμαι στα μαθήματα από τις 11 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ. Δε λέω, ωραίο το πανεπιστήμιο καλό, γνωστό, με κύρος, να διαβάσω για να πάρω το κωλόχαρτο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι περνάω και καλά!!! Από τον Οκτώβρη μόνο 2 φορές έχω πάει για καφέ (και κάθε Σ/Κ είμαι στην πόλη μου -ναι ρε πούστη επαρχία και πάλι επαρχία). Ήθελα να ήξερα όλοι αυτοί που μου έλεγαν ότι είναι γαμάτη η φοιτητική ζωή σε ποιον πλανήτη σπούδασαν;;;

2) Όσους έλεγαν και συνεχίζουν να λένε ακόμη και τώρα στο πανεπιστήμιο (ω ναι βεβαίως, η βλακεία δεν έχει όρια!!!): «Εσένα δε σε φοβάμαι, εσύ θα τα πας καλά». Και ΟΚ με τους δικούς μου (γονείς, παππούδες) που έζησαν live τόσα χρόνια σχολεία, εξετάσεις, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες. Αλλά εσύ ρε δεύτερη ξαδερφή του θείου της μάνας μου ή εσύ η γκόμενα του αδερφού του πατέρα μου που και καλά το παίζεις καλή θεία πού με ξέρεις;;;; Ε, μου λες;;;;

3) Μερικούς συγγενείς-καθηγητές στο ιδιωτικό σχολείο που πήγα στην τελευταία τάξη που ξαφνικά μετά από 17 χρόνια θυμήθηκαν ότι υπάρχω επειδή ήμουν καλή διαφήμιση για το κωλοϊδιωτικό τους.
4) Τις παρατάξεις που με ζαλίζουν να γίνω μέλος τους (get a life guys!!!!). Άσχετο αλλά και αυτό με τσιτώνει.
5) Όλους αυτούς που μου έστειλαν μηνύματα στην γιορτή μου του τύπου «Χρόνια πολλά γλυκιά μου ό,τι επιθυμείς, ό,τι καλύτερο σου εύχομαι μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα....». Γιατί ρε μαλάκες ζήτησα εγώ τις ψεύτικες και ηλίθιες ευχές σας;; Γιατί να μου γαμήσετε κι αυτή τη μέρα που έτσι κι αλλιώς είναι μπιιιιιιιιιιιπ και με κάνει να νιώθω ακόμη χειρότερα... γιατί αφού μερικούς από εσας έχω να σας δω κάτι αιώνες!!!!
6) Τα UFO από το κωλοϊδιωτικό που είχαν περάσει στο πανεπιστήμιο Αιγαίου και με βυσματάκια ήρθαν σε αυτό που πέρασα εγώ. Σε κοιτούν με ύφος και σου λένε: «Κι εσύ εδώ;;; Νόμιζα ότι θα έδινες ξανά φέτος». Όχι μωρή μαλακισμένη τσ...λα, εγώ πέρασα με την αξία μου σ αυτό το μπουρδέλο... Δεν είμαι μεταγραφή του κώλου.
7) Τον ΑΡΧΙμαλάκα 26 Μαΐων, που με ενδιέφερε (κι αυτός από το fucking ιδιωτικό), καθηγητής βλέπετε, και «μεγάλος» κύριος... που όλο το χρόνο με ζαχάρωνε και με χούφτωνε (δεν μπορώ να πω ότι δεν τα ήθελα και εγώ), που μου πετούσε το καλοκαίρι υπονοουμενάκια του στυλ «Μην χαθούμε τώρα«, «Ό,τι θέλεις εγώ είμαι εδώ» και εγώ κοιμόμουν όρθια -γιατί βλέπετε ήταν και οι Πανελλήνιες στην μέση- και τα άχρηστα ιδιαίτερα που μου έκανε για να ξαπλώνει πάνω στην καρέκλα μου και να με χουφτώνει (δε λέω, πήρα γαμάτο βαθμό στο μάθημά του). Τόσο βλήμα είμαι και εγώ που τον πίστευα και ακόμα τον σκέφτομαι... για να λέμε και την πικρή αλήθεια, δηλαδή...

Φοιτήτρια ετών 19

Υ.Γ.1 Τελικά μόνο με την οικογένειά μου δεν έχω πρόβλημα εγώ, είναι πολύ ανησυχητικό αυτό;

Υ.Γ.2 Πραγματικά δυσκολεύομαι να βρω κάποιον να κάνουμε παρέα... Και δεν εννοώ τους losers που ανέχεται κανείς για να πει καμιά μαλακία να περάσει η ώρα, αλλά ανθρώπους με τους οποίους να έχεις πραγματικά κάτι να συζητήσεις, να περάσεις καλά.

Υ.Γ.3 Ευχαριστώ για την προσοχή σας. Δε με πειράζει αν δεν το δημοσιεύσετε, εγώ τα είπα και ησύχασα.