Αύριο θα πάω στη συναυλία του υπέροχου, μοναδικού, ατελείωτου Φοίβου Δεληβοριά! Είναι ο άντρας της ζωής μου, πάει και τελείωσε. Τον λατρεύω. Δεν νομίζω ότι θα συναντήσω στη ζωή μου άνθρωπο σαν αυτόν. Ευαίσθητο, να γράφει στίχους και μουσική, να συγκινείται από έναν σκύλο στο Κολωνάκι, η ζωή του να μην έχει νόημα χωρίς μια Κική, χωρίς Εκείνη. Να γίνεται χάλια, αλλά να ελπίζει... Να βρίζει με τον πιο υπέροχο τρόπο. Η «Υβρεοπομπή» μ’ έμαθε πως κάποιος μπορεί να λέει όποια λέξη θέλει, αλλά να τη λέει με τόση αγνότητα κι αγάπη που να της παίρνει όλο το άσχημο νόημα.
Διαβάζω συνεντεύξεις του και πληροφορίες γι’ αυτόν εδώ και έναν χρόνο. Ποτέ δε διάβασα ότι είναι δεσμευμένος ή παντρεμένος, τίποτα. Γι’ αυτό και σας γράφω. Είναι η μοναδική μου ευκαιρία να του πω πως τον λατρεύω, πως θέλω να... (ε ναι, θα το πω!) ...θέλω να τον παντρευτώ!!! Όλοι μου λένε πως είμαι τρελή, αλλά εγώ δεν τους ακούω. Μα πού είναι το παράλογο; Αυτός είναι 34 κι εγώ 16. 18 χρόνια διαφορά. Οι μισές θείες μου είχαν 20 χρόνια διαφορά με τους άντρες τους και όμως, μια χαρά αποδεκτοί ήταν οι γάμοι! Εμένα γιατί να με λένε τρελή; Φοίβο σ’ αγαπώωωωωωωωωωω!!! Είσαι ο πρίγκιπάς μου και θα σε περιμένω...

Lila-Fly-53 Delivoria!!!