Σ’ ακούω, δεν χρειάζεται να φωνάζεις, ναι, σ’ ακούω. Ναι, θα κάνω ό,τι μου λες, θα διαβάζω, θα γίνω καλός άνθρωπος. Από αύριο όμως, γιατί σήμερα μάς τέλειωσε. Το κουράγιο μάς τέλειωσε. Ναι, θα το κάνω. Γιατί θέλω να νιώθω καλά, σαν όλους τους άλλους ανθρώπους. Θέλω να είμαι καλός. Ναι, θα το κάνω. Θα γίνω κι εγώ ένας περήφανος παπαγάλος, θα κάνω πράγματα που δε μου αρέσουν και θα μαθαίνω απ’ έξω σελίδες με άχρηστα πράγματα. Θα μάθω να μην κάνω ποτέ αυτό που μου αρέσει και να μην το λέω. Θα κατεβάσω από ψηλά τα όνειρά μου και θα τα σκίσω, θα τα κάνω κομμάτια, θα τα πετάξω στα πιο βαθιά σκοτάδια του μυαλού μου, όπου κι αν είναι. Μια ζωή θα λέω ψέματα. Σε σένα, σε μένα, σε όλους. Αν θέλω να ζήσω πρέπει να μάθω να λέω ψέματα. Να μη βλέπουν οι άλλοι τι νιώθω. Μόνο εγώ θα ξέρω ότι όλα είναι ψέματα. Κι όταν τα καταφέρω θα είμαι κι εγώ σαν εσένα, εσένα που μιλάς δυνατά, που γελάς πολύ, που όλα σου είναι εύκολα. Σαν εσένα που δεν έχεις ανάγκη να ψάχνεις γι’ ανθρώπους, σε βρίσκουν εκείνοι. Και σ’ αγαπούν, σε λατρεύουν. Ναι, σαν κι εσένα θέλω να γίνω. Μα σε μισώ. Θέλω να γίνω κάτι που μισώ.

Άδικη Κατάρα