Αγαπητοί Schooligans, έπρεπε να σας γράψω. Αρχικά θα σας έγραφα με απώτερο σκοπό να δημοσιεύσετε το γράμμα μου. Θα έγραφα κάτι πιασάρικο, κάτι συγκινητικό, κάτι ψεύτικο. Θα το διάβαζε η παρέα μου και θα μου έλεγε: «Ουάου! Δημοσίευσαν το γράμμα σου!»… Μετά θυμήθηκα ότι δεν έχω παρέα. Έπειτα σκέφτηκα πως μέσα από αυτό το γράμμα θα μπορούσα να εκφράσω την αγάπη και όλα τα περαιτέρω συναισθήματα που τρέφω για μια κοπέλα. Σκέφτηκα πως αν το δημοσιεύατε θα βάζατε έναν πολύ ξενερωτικό τίτλο στην κορυφή.
Μετά σκέφτηκα πως ο μόνος τρόπος να σας στείλω γράμμα και να μη το δημοσιεύσετε είναι ένας, να σας στείλω ένα τόσο μεγάλο γράμμα ώστε να μην μπορείτε να το δημοσιεύσετε ολόκληρο. Ήμουνα λοιπόν έτοιμος να ξεκινήσω να γράφω την ιστορία της ζωής μου με κάθε λεπτομέρεια για να προκύψει ένα τεράστιο σε έκταση γράμμα. Είπα όμως να κάνω κάτι πιο απλό, να σας στείλω ένα μεγάλο γράμμα. Ορίστε:

Α

Ιάκωβος