Λοιπόν, εγώ έχω να πω ότι έκατσα και δούλεψα σαν τον σκύλο επί 98 ημέρες μετρημένες, χωρίς ρεπό χωρίς τίποτα. Με άθλια αφεντικά που με μισούσαν και δεν έχαναν ευκαιρία να μου το δείχνουν. Με πελάτες που πίστευαν ότι το να είσαι οικοδόμος ή βενζινάς σε κάνει πιο μάγκα από τη σερβιτόρα που σου φέρνει τον καφέ, άρα έχεις το δικαίωμα να την κάνεις ρόμπα. Με μουσική πιο κάτω και από Ζαζόπουλο (πόσο ηλίθιο όνομα) και με συναδέλφους άμπαλους και ρουφιάνους. Και όλα αυτά γιατί είχα σκοπό να μαζέψω λεφτά να πάω στο εξωτερικό να δω το αγαπημένο μου συγκρότημα από το κάγκελο μπροστά.
Και είναι τόσο γαμάτο να κάνεις την καύλα σου με δικά σου λεφτά. Είναι διπλή χαρά γιατί μετά είσαι μάγκας και εγώ είμαι μάγκας, γιατί πέτυχα έναν στόχο. Και δεν θα ‘χε πλάκα όλο αυτό αν δεν έκλαιγα στις τουαλέτες κάθε φορά που με έκανε ρόμπα το αφεντικό μπροστά σε όλους. Αλλά κι εγώ του έκλεβα το ταμείο και πάλι μάγκας ένιωθα. Και όταν πηγαίνεις στο εξωτερικό να δεις το αγαπημένο σου συγκρότημα, και περιμένεις 8 ώρες στη βροχή για να το δεις από το κάγκελο, να μη συμβιβαστείς με τίποτα γιατί εσύ αυτό γουστάρεις. Βέβαια και λίγο πιο πίσω απ’ το κάγκελο να κάτσεις πάλι μάγκας θα είσαι, αλλά στο κάγκελο είσαι τριπλός μάγκας!

Μαγκας :P