Παρασκευή, 18 Ιουλίου 2008 κι επειδή στις 3:24 το βράδυ δε λέει να ξυπνήσω κάποια απ' τις φίλες μου για να μιλήσουμε για το συνηθισμένο ζήτημα, στέλνω σ’ εσάς. Μερικές φορές, ή μάλλον τις περισσότερες που θες κάτι υπερβολικά πολύ και η απόκτησή του καθυστερεί, φτάνεις σε ένα σημείο που τελικά ξενερώνεις. Γιατί πολύ απλά όλο αυτό τον καιρό που το ήθελες, παράλληλα το θεοποιούσες. Έτσι, κάθε ατέλεια ήταν το τέλειο και κάθε αδυναμία το πιο δυνατό σημείο. Ώσπου, ένα πρωί ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι το λίπος είναι λίπος, η κακομουτσουνιά κακομουτσουνιά, ο κομπλεξισμός κομπλεξισμός και η διαφορά ηλικίας μεγάλη: 6 χρόνια για την ακρίβεια. Ίσως αυτό να συνέβη και σε μένα. Ίσως φταίει ο πληγωμένος εγωισμός μου που (επιτέλους) μου άνοιξε τα μάτια.. Γαμώ την κοιλιά σου χοντροκεφτέ.