Αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να διαβάζω. Κι εγώ αντί γι’ αυτό κάθομαι και γράφω μαλακίες... Μαλακίες που με βασανίζουν κάθε πέντε λεπτά και δεν μ’ αφήνουν να συγκεντρωθώ: 
Γιατί νιώθω ότι κάθε λεπτό που περνάει γερνάω ενώ είμαι μόλις 16;;;;
Γιατί δεν είμαι διαφορετική;;;;
Γιατί θέλω τόσο να είμαι διαφορετική;;;;
Γιατί αν δεν έχω κάποιο ταλέντο είμαι ασήμαντη;;;
Και πού είναι το κακό να είσαι ασήμαντη;;
Γιατί δεν είμαι περήφανη γι’ αυτό που είμαι;;
Θα μπορέσω να είμαι ποτέ περήφανη;;
Και τέλος υπάρχει κανένας που μπορεί να απαντήσει σ’ αυτές τις μαλακίες που καταβροχθίζουν το κάθε λεπτό της ζωής μου;;;

Τελικά το να μιλάς σε κάποιον, έστω και αν δεν σ’ ακούει, είναι ανακουφιστικό.... thnx.