Σας γράφω βασικά για να πω κάπου τον πόνο μου! Εγώ που λέτε είμαι μια φοιτήτρια στο τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού στην Πάντειο. Ωραία! Περιττό να πω ότι έφαγα δύο από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου να μπω στη σχολή που ήταν και η πρώτη μου επιλογή...  Χαρήκαμε οικογενειακώς, βγήκαμε, το γλεντήσαμε και τώρα... Θέλετε να σας πω τι κάνω; ΤΙΠΟΤΑ!!! Πήγα μες την καλή χαρά εγώ στη σχολή πάνω στο ροζ μου συννεφάκι (η κλασική ψευδαίσθηση: οι φοιτητές όλη μέρα παίζουν τάβλι, πίνουν καφέ και τα μαθήματα μιας και όλα είναι τέλεια περνιούνται μόνα τους). Τώρα ούτε να περνάω απ΄ έξω δε θέλω! Σ’ αυτό το τμήμα που διδασκόμαστε ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας!!!!! Οι περισσότεροι καθηγητές είναι για να τους τάξεις στην Παναγία μπας και έρθουν στα σύγκαλά τους!! Και ρωτάω εγώ τώρα... Πώς υποτίθεται ότι θα τελειώσω εγώ την κωλοσχολή, αν οι βαθμοί μου εξαρτώνται από τις ορέξεις του κάθε καμένου που το 5χρονο βαφτιστήρι μου ξεπερνά σε ευφυΐα;;;; 
Ας μας λυπηθεί κάποιος επιτέλους... Ας περάσουν και κάνα τεστ αυτοί οι καθηγητές να δούμε τέλος πάντων αν κανείς τους είναι άξιος να διδάσκει...

Με αγάπη, 
μια φοιτήτρια στα πρόθυρα νευρικής κρίσης!