Θα ήθελα να εκφράσω την αντίρρησή μου σχετικά κάποια  λεγόμενα της Νεφέλης, τη συνέντευξη της οποίας είχε το προηγούμενο τεύχος του περιοδικού. Με τα περισσότερα συμφωνώ, αλλά διαφωνώ με το ότι η κοπέλα δηλώνει ότι δεν ενδιαφέρεται για τα μικρομάγαζα που καταστράφηκαν, γιατί «οι ιδιοκτήτες ενδιαφέρονται μόνο για τα χρέη τους και περιμένουν τις γιορτινές αγορές των Χριστουγέννων». Απλά θα ήθελα να πω ότι είναι αλλιώς οι μεσοαστοί γονείς της να της τα προσφέρουν όλα ώστε να μπορεί να το παίζει επαναστάτρια και αλλιώς για τους περισσότερους ιδιοκτήτες μικρομάγαζων που συχνά περιμένουν να βγάλουν τον επιούσιο -και εδώ μιλάμε για επιβίωση όχι αστεία-γιατί δεν διαθέτουν άλλη πηγή εσόδων. Γιατί αν δεν έχουν τα απαραίτητα χρήματα, οι καρχαρίες των τραπεζών και οι τοκογλύφοι θα πέσουν πάνω τους σαν τα σκυλιά.  Σκέφτηκε ποτέ αυτή η κοπέλα τις αγωνίες που καθημερινά περνούν αυτοί οι άνθρωποι κάτω από τη σκιά των πολυεθνικών καταστημάτων; Το Sprider και τα άλλα πολυκαταστήματα επιδιόρθωσαν τις ζημιές τους σαν να μην έγινε τίποτα. Όμως πόσοι μικροϊδιοκτήτες το κατάφεραν αυτό; Αν η λαϊκή οργή δεν στραφεί προς τα υπουργεία και τους γελοίους με τις μεγάλες κοιλιές και τις βαθιές τσέπες, όσες πέτρες και να ρίξουν στους τραμπούκους αστυνομικούς , η τρομοκρατία της καρέκλας θα βγαίνει πάντα αλώβητη.

Λεωνίδας Διαμαντόπουλος
Μαθητής Γ’ Λυκείου