Η καρδιά μου πάει να σπάσει... Θέλω τόσο πολύ να αρχίσω να κλαίω μα δεν μπορώ! Πέρασα τόσο όμορφα σήμερα και ας μην ήταν αυτό που περίμενα! Και τώρα είμαι στο λεωφορείο και γυρνάω πίσω... Και θέλω να βάλω τα κλάματα γιατί θα τον ξαναδώ το Πάσχα... Και άμα! 
Συγχωρέστε με αλλά και εγώ... «αυτός» είμαι. Είμαστε δύο «αυτός»! Δεν το έχω ξανακάνει... Γενικά μου αρέσουν τα «αυτή»!  Και δε νομίζω να βρεθεί άλλος «αυτός» να με κάνει έτσι σκατά! Δεν ξέρω... 
Μισώ τα λεωφορεία που δεν μπορείς να κλάψεις... Και ρε μαλάκα Βασιλικέ... ήταν ανάγκη να γράψεις αυτόν τον δίσκο; Δεν μπορούσες να γράψεις κάτι πιο ανάλαφρο; Τον ακούω και θέλω να πλαντάξω στο κλάμα γαμώ... Γιατί είμαι τόσο μαλάκας;