Θα πάω Α' Λυκείου. Ανάμεσα στα πολλά που με απασχολούν, είναι και η συμπεριφορά των συνομηλίκων μου. Λοιπόν, όχι, εγώ δεν προσπαθώ να βλάψω με τις πράξεις ή τα λόγια μου τους άλλους. Άλλοι όμως - δηλαδή η πλειοψηφία - το κάνουν. Π.χ.: Είμαι καλή μαθήτρια (Γ' γυμνασίου - 19,2) και τις επιδόσεις μου - ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ! - τις καταφέρνω με σχετικά λίγο, πολλές φορές ελάχιστο, αμελητέο(!) διάβασμα (ενώ ξέρω ότι άλλοι «σκοτώνονται» με τις ώρες!). Άλλωστε, δεν θεωρώ το σχολείο το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή μου. (Ασχολούμαι και με το στίβο και έχω πετύχει αξιόλογες- Πανελλήνιες - νίκες και είμαι στην Εθνική ομάδα Παίδων-Κορασίδων). Λοιπόν, δείτε πώς ο ένας προσπαθεί να φάει τον άλλον: Συμμαθήτριες μου με έχουν κατηγορήσει επανειλημμένως ότι «λέω ψέματα πως δεν διαβάζω πολύ, και ότι αυτό είναι αδύνατον, συγκριτικά με τους βαθμούς που βγάζω!». Νιώθω το ΜΙΣΟΣ τους (ή μήπως τη ζήλια;) προς εμένα, σαν δηλητήριο! Μέχρι και εφιάλτες έχω δει! Προς τι τόση κακία;

Μάλιστα, κάποιες με συναγωνίζονται με τέτοιον τρόπο, λες και επειδή τα καταφέρνω καλά σε πολλούς τομείς, στέκομαι εμπόδιο στην «καριέρα» τους!!! Ε, όχι!!! Ποτέ δεν προσπάθησα να τις «ξεπεράσω», ούτε σώνει και καλά να βγάλω καλύτερο βαθμό απ' αυτές, ούτε ποτέ καυχήθηκα για ό,τι κατάφερα.