Στο Δημοτικό πίστευα ότι ο δάσκαλος είναι ένα πρόσωπο κοντινό μου, στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο όμως αναθεώρησα: οι μαθητές από τη μία και οι καθηγητές απέναντι! Φέτος λοιπόν ήρθε στο σχολείο μου μια καθηγήτρια, η οποία με έκανε να αμφιβάλλω για την ορθότητα του προηγούμενου συλλογισμού: είναι μια καθηγήτρια που δε φωνάζει κι όμως κάνουμε ησυχία. Που δε μαλώνει κι όμως νιώθω τύψεις όταν δεν προσέχω. Μια καθηγήτρια που «τα σπάει» και θέλω να συζητήσω τα πάντα μαζί της! Συμπέρασμα 1ο: Αν δεν αλλάξουν οι καθηγητές στάση ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ, ΠΟΥ ΝΑ ΧΤΥΠΙΟΥΝΤΑΙ! Συμπέρασμα 2ο: κα. Τσιπλάκη, φανταστική μου καθηγήτρια, ΤΑ ΣΠΑΤΕ! 

by dude,
Salonika