Schooligans, διαβάζω κάθε τεύχος σας και χάρηκα πολύ που βρήκατε νέο «ξενοδόχο». Παρόλα αυτά έχω πολλές ενστάσεις για τη φωτογραφία του τεύχους Νοεμβρίου. Ναι, είμαι Κολεγιόπαιδο κι έχω σιχαθεί την προκατάληψη εναντίον του Κολεγίου. Πρώτον, όχι, δεν είναι όλοι λεφτάδες, ούτε ψώνια, ούτε παιδιά πολιτικών. Οι γονείς μου είναι γιατροί δημοσίου χωρίς φακελάκια και ιατρεία. Και στα περισσότερα παιδιά τα λεφτά δεν τρέχουν από τα μπατζάκια. Οι γονείς των πιο πολλών στερούνται για να μας στείλουν και το ξέρουμε και είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό. Και δεύτερον, όχι, δε μας ανατρέφουν για να πάρουμε υπό την κατοχή μας τη χώρα, απλώς έχουμε περισσότερες δραστηριότητες κι ερεθίσματα για να αναπτύξουμε την προσωπικότητά και τα ενδιαφέροντά μας. Ναι, υπάρχουν ψώνια αλλά όχι περισσότερα από ό,τι σε άλλα σχολεία. Όσο για την τελετή αποφοίτησης, ελάχιστοι την ευχαριστήθηκαν και γίνεται και στο Αρσάκειο και στη Γερμανική. Οπότε θα σας συμβούλευα πρώτα να γνωρίσετε «Κολεγιόπαιδα» και μετά να μας κρίνετε. Για όνομα του Θεού, δεν μπορώ άλλο να λέω ότι είμαι από το Κολέγιο κι αμέσως να μου βγαίνει το όνομα της ψωνάρας και της πλούσιας.

Μια αγανακτισμένη 18χρονη