Είμαι 15 και πάω Α’ Λυκείου... Δεν αντέχω το σχολείο, τα φροντιστήρια και γενικώς τη ζωή μου! Σε όποιον έχω δοκιμάσει να πω όλα αυτά που νιώθω με λέει κλαψιάρα... Οκ, μπορεί να είμαι, αλλά όλοι εσείς που το λέτε έχετε νιώσει ποτέ πώς είναι να μη σε βλέπουν; Να χτυπάει το κουδούνι για διάλειμμα και το μόνο που θέλεις είναι να χτυπήσει για μέσα γιατί στο διάλειμμα βαριέσαι περισσότερο απ' ό,τι στο μάθημα, γιατί δεν έχεις σε ποιον να μιλήσεις; Ξέρεις πώς είναι να κάθεσαι όλα τα βράδια μέσα γιατί δεν έχεις κανέναν να βγεις; Να μην έχεις κανέναν που να ξέρεις πως άμα μάθει πως πέθανες θα στεναχωρηθεί; Δεν ξέρετε πώς νιώθει ένα τέτοιο άτομο... Δεν παλεύεται μια τέτοια ζωή, πίστεψέ με...