Αγαπητοί Schooligans, είμαι 50 χρονών, πατέρας ενός γιου 15 χρονών και αναγνώστης της εφημερίδας σας. Διαβάζω τη σπαρακτική αλληλογραφία που δημοσιεύετε και τρελαίνομαι για την κοινωνία μας και τη φρίκη που μας οδηγεί. Ζω τις αγωνίες του γιού μου που ασφυκτιά. Με τρελαίνει το ότι ακόμη κι εγώ, έρχονται στιγμές που τον πιέζω να έχει ένα επίπεδο απόδοσης, αλλά φοβάμαι το μέλλον του μέσα σε αυτό το σύστημα. Η γενιά μου (του Πολυτεχνείου) αυτάρεσκα πιστεύει ότι είναι προοδευτική. Σκατά στα μούτρα μας. Τώρα η γενιά μου είναι στην εξουσία και είμαστε οι χειρότεροι εξουσιαστές όλων. Καταστρέψαμε το περιβάλλον, καταργήσαμε τα ωράρια εργασίας (κάθε αξιοπρεπές μαλακοστέλεχος δουλεύει μέχρι τις 8 κάθε βράδυ), κάνα-με τις σχέσεις μας εμπόρευμα, τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο μας τον δώσαμε τροφή σε μια φρικτή τηλεόραση και έχουμε το θράσος να λέμε στα παιδιά μας ότι είμαστε και παράδειγμα προς μίμηση. Φρίκη! Η ελπίδα μας είστε εσείς! Αντισταθείτε! Μην ενταχθείτε στο σύστημα, ανατρέψτε το, πολεμήστε το, αρνηθείτε τη γλυκιά απορρόφηση. Φωνάξτε δυνατά, διασκεδάστε, ταξιδέψτε, αρνηθείτε τον φυλετικό ή τον ταξικό ρατσισμό. Σκεφτείτε τα δικά σας παιδιά.

Νίκος Ρ.