Εδώ και δυο βδομάδες δεν μιλάω με τον πατέρα μου. Γιατί; Γιατί είναι κολλημένος και γέρος, γι' αυτό, γιατί ποτέ δεν προσπάθησε να καταλάβει τα παιδιά του, γιατί ήθελε αγόρια αντί για κορίτσια, γιατί όλα τ' άλλα παιδιά είναι καλύτερα από εμάς επειδή λέει κάθονται σπίτι και ΠΛΕΝΟΥΝ! Γιατί τον γνωρίζει όλη η Σαλαμίνα και πρέπει να προσέχω. Συνέχεια ένα «μη»... μη βγεις, μη γελάς, μην κάνεις παρέα μ' αυτόν, ούτε με τον άλλον, μην έχεις αγόρι... Αγόρι; Και γιατί δηλαδή, τόσο κακό είναι να 'χω αγόρι; Επειδή αυτός δεν έζησε ποτέ ελεύθερος πρέπει να κάνει και σ' εμένα το ίδιο; Τον μισώ! Μερικές φορές εύχομαι να είχαν χωρίσει με τη μάνα μου. Κι έπειτα μπλέκονται και οι θείες, οι ηλίθιες νοικοκυρούλες, κολλημένες, φυλακισμένες... Τις λυπάμαι αλλά και τις μισώ. Μακάρι να μην υπήρχαν, του βάζουν λόγια συνέχεια και μετά έρχεται σπίτι και κάνει φασαρία. Με χτύπησε τις προάλλες, τον χτύπησα κι εγώ όμως, ξύλο κανονικό, βρισίδι (κωλόγερε, εύχομαι να ψοφήσεις κ.λ.π.) Η μάνα μου προσπαθούσε να μας χωρίσει, θα είχα φύγει αν δεν μου κράταγε την πόρτα (η μάνα μου). «Είναι τρελή αυτή. Θέλει ειδική μεταχείριση» τα λόγια της. Αν δεν σε υποστηρίζουν οι γονείς σου τι μπορείς να περιμένεις από ξένους ανθρώπους; Μερικοί άνθρωποι δεν πρέπει ποτέ να κάνουν παιδιά!!! Τους μισώ, όλο ξύλο, ξύλο και ξύλο. Δεν μπορούν να μιλήσουν, ήθελα να 'ξερα;;;

Μαθήτρια Α'Λυκείου

Υ.Γ. Είναι καλό αυτό που κάνετε γιατί ελευθερώνετε τις ψυχές των παιδιών σαν κι εμένα. Διαφορετικά παιδιά δεν έχουν θέση σ' αυτό το νησί...