Απάντηση στο γράμμα της RITA T. του τεύχους Ιουνίου 2005:

Είμαι μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου, με λένε Ηλέκτρα και αγανάκτησα κυριολεκτικά διαβάζοντας το μήνυμα περί «φυτικισμού» κτλ. Επιτρέψτε μου να περιαυτολογήσω και να πω ότι μέχρι στιγμής τα καταφέρνω αρκετά καλά στο σχολείο και πρέπει να σας πληροφορήσω ότι ναι, κι εγώ έχω κλάψει επειδή πήρα 17 κι όχι 20 ή 19. Κι αυτό όχι γιατί με πιέζει κανείς του τύπου «αν δε μου φέρεις 20, μαύρο φίδι που σε έφαγε», αλλά γιατί έχω ιδρώσει στο διάβασμα και γουστάρω να αμείβονται οι κόποι μου. Α! Και κάτι άλλο… Υπάρχουν και γονείς που ούτε καταπιέζουν ούτε αγχώνουν τα παιδιά τους με 15 φροντιστήρια τη μέρα και δεν τους μεταδίδουν συνεχώς τις ανησυχίες τους για το μέλλον. Επαναλαμβάνω ότι οι καλοί μαθητές δεν κλαίνε γιατί πήραν πιο κάτω από 20, αλλά γιατί έχουν διαβάσει. Επίσης υπάρχει και μία περίπτωση να μη θέλουν να απογοητεύσουν τον καθηγητή που τους έχει 20. Γι' αυτό λοιπόν πρώτα να μαθαίνουμε τι γίνεται «παρασκηνιακά» και μετά να ανοίγουμε το ρημάδι για να πούμε τη γνώμη μας.