Αγαπητοί Schooligans,
Είχα αρχίσει να σας διαβάζω από το 3ο τεύχος του Schoolηκιού και από τότε κόλλησα με σας. Βλέπετε ως εκείνη την εποχή ήμουν ένας παθητικός μαλάκας που φοβόταν να πει και να κάνει αυτά που ήθελε, μην τυχόν του πουν τίποτα οι άλλοι μαλάκες που το παίζαν μάγκες και καλά, επειδή κάπνιζαν και έπιναν. Ώσπου σε μια φάση όταν είχαμε πάει σχεδόν όλη η παρέα διακοπές έγινε κάτι τόσο άσχημο μεταξύ αυτών και εμένα που σταμάτησα να κάνω παρέα μ' αυτούς για 7 μήνες. Σ' αυτό το διάστημα ήταν που άρχισα να κάνω την επανάστασή μου κάνοντας για πρώτη φορά αυτά που ήθελα εγώ, αψηφώντας ό,τι έλεγαν οι γνωστοί μου. Έτσι άρχισα να ασχολούμαι συστηματικά με τη ροκ μουσική, ξεκίνησα μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας και αναθεώρησα τις απόψεις μου για την αντίσταση στο σύστημα και την αναρχία. Δεν πιστεύω δηλαδή πως το να σπας τζάμια έχει νόημα και ότι αυτό είναι που σε κάνει αναρχικό. Θέλω να σας πω συγχαρητήρια για το καταπληκτικό και επικίνδυνο (με την καλή έννοια) περιοδικό σας, γιατί μου δείξατε πως υπάρχουν κι άλλα παιδιά σαν εμένα που σκέφτονται λογικά. Συνεχίστε την καλή δουλειά μάγκες.

Ορφέας, 18 ετών,Ηλιούπολη Θεσσαλονίκης